بایگانی برچسب: قافله­ سالار

السلام علی الحسن

السلام علی الحسین

شعر/ما به فلک می‌رویم عزم تماشا که راست

من شما را ترك مي كنم و دو چيز نفيس برايتان مي گذارم، كتاب خدا و عترت من كه اهل بيت من هستند

آهنگ تو کرده ایم، با کاروان تو تا اربعین همسفر شویم

امام پیک فرستاده در پی ات، برخیز!

السلام علی الحسین، السلام و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین ،وعلی اصحاب الحسین

1 نوزدهم صفر روز از پس روز و سال از پس سال، از روز عاشور گذشت، جبههی باطل جان گرفته بود، و محبین حسین در عُسر و حَرَج بودند، اما در جبههی حق، هیچ جنبشی نبود، جوششی نبود، خروشی نبود. زمین متروک، همچو ظلمتکده از نور تُهی، باطل جامهی حق …

چرا بجای آنکه به انتظار قائم آل محمّد، مهدی فاطمه،آماده و پا در رکاب تکاپو کنیم، به انتظار نشسته ایم!

سلام و رضوان خدا بر تو باد، تو بر همان طریقه رفته ای که برادرت یحیی شهید شد.

 این قبر حسین بن علی بن ابیطالب است، که او را تشنه و غریب کشتند   حسین بن علی بن ابیطالب

اهل این خانه همه از نور بودند، نور علی نور بودند،مادر مهربانِ این خانه،هم برای پدر مادر بود، هم برای شوهر، هم برای طفلان، هم برای اُمّت.

عده ی کثیری از اُمّت، به وصیّت رسول خدا و وصیّ او پشت کردند،

از بلندای آسمان، نوری زیبا و لطیف به کربلا تابید،از دل پهنای آسمان، ملائک سر ریز شدند، فوج فوج، بر زمین فرود آمدند

قافله سالار گفت؛ فرزند دختر پیامبرت را یاری کن و با دشمنانش بجنگ.

سیدالساجدین گفت؛ وقتی امام به تو گفت زود برگرد،یعنی نرو!

شیرین ترین خاطره، گِردآمدن اهل خانه بود زیر عبا،همان پنج تن آل کسا،محمّد و علی و فاطمه و حسن و حسین.