غرق نورِ رحمت و فضل و وجود

کُلِّ اینها نگاهِ فاطمه است

تَحسس نامه ی پرواز سرباز

کنـون وقت نـابـودی گـرگ هـاست

به او با إبتهال از عمق، عوالم را بیا بالا

بحـقِّ مـادريت فـاطـمه پـنـاهم ده 

شعر/ با تو توفنده‌تر ز طوفانیم

یک لشگر آمده به پا بوسی شما

بگـذار تـا ببـــارم چـون أبــر بَـر بـیــابـــان

درونِ چشـمـه‌ی نــورش سلــوک می‌کـردیم

همه دم در این امیدم که به آسمان بیایی

زهراست مهربانتر از هر پدر و مادر

آیا بود که نیم نگاهی به ما کند زهرا

عصر رخشیدن خورشید ظهور

مهدی طبیب دردهای اونو صدا کنیـم

ویـن نعمت خـروج ز ظـلـمت به ســوی نــور 

یعنی که ابتدا تویی و انتها تویی 

 من نباشم که بتابد به جهان نور شما