صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
أعوذ بالله من الشیطان الرجیم* بسم الله الرحمن الرحیم* ألحمد لله رب العالمین و توکلت علی الله
عنوان: سرباز مادر سلام الله علیها
موضوع: نابودی اسرائیل
ألا ای جــوانــان ایـــران زمـیـــن بــه یـمــن وجــودِ امــامِ مبـیــن
شـب از ایـن جـهــان دَنـی مـیرود زمیـن پُــر ز نــور علـی ع مـیشـود
به عـالم فقط نـور او ع مانـدنـی است شب و ظلمت از این جهان رفتنی است
مـبـادا کـه غـافـل ز مـولا ع شــوید مـبــادا کــه مشغـول دنـیــا شــویـد
مـبــادا کــه در تــابــش آفـتــاب تـو بـاشـی گـرفتـار و در بنـد خـواب
بـیــا پـرتـوِ نــور مـولا ع شـویـم بــه هـمــراه ایـن نــور بـالا رویــم
شعـاعـی شـویـم از وجــود امــام ع کــه مـیگـیــرد از دشمنــان انتـقـام
تـو بـایـد چـو شمشـیـرِ مولا علـی ع حُجـب را از ایـن سـرزمیـن پس زنـی
بـه سلـمـانع چنین گفت مولای مـا ص کـه مـردان پــاکــی ز قــوم شـمــا
بیـایـنـد و سـرباز مـهـدی عج شــوند بـه بـاطـل بتـازنـد و محوش کـنـنـد
همه عمرشان وقف نـور علـی ع است قـیــام جهتدارشـان مهـدوی عج است
چـنــان تـابـعِ اهــل بیـتِ مَـنَـنــد کـــه قَــومٍ یُـحِبّـونَــهُ مـیشــونـــد
زِ مـجـرای پُـر نـــورِ آن مــردهــا خــدا مـیکـنـد مُلـک حـق را بـه پـا
پس ایـن ماجـرا منّـتـی از خــداست که اشــراق نـورش ز مَجـرای مـاسـت
بـرادر بـیـا نــور و مـجـرا شـویــم بـتـازیــم و مجـرای مـولا ع شـویـم
همه کــاروانــی بـه میــدان رویــم بـه دنـیـای ابـلـیس پـایــان دهـیـم
گـمـانـم دگـر وقـت آن وعـده است همـان وعـدهای کـو به مـا داده است
نـدیـدی کـه بـا انـقـلابـی عجـیـب طـلـوعـی نـمـود آن امــامِ غـریـب عج
در ایـن مـاجـرا نــور بـا انـفـجـار بـه عمق جهـان خورد و شـد آشـکـار
نشـانـیّ آن وعـده ایـن مـاجـراست همیـن تابش نــور مــادر س بـه مـاست
بدان! کاین شروع همان حرکـت است دگـر وقـت پـاسـخ بـه آن دعـوت است
بیـا وقـف زهـرای أطـهـر س شـویـم بـتــازیـم و سـربـاز مــادر س شـویــم
همه تن به تن جان فـدایش س کـنیـم نـه ایـن، بلـکه هستی نثـارش س کـنیـم
زمیـن و زمـان بـوی او س مـی دهـد بـیـا سـوی او س او س تــو را مـی بــرد
بـیـا سـوی ایـن منـبـع نــور و بـاز بـه هـمـراه او س سوی مهـدی عج بـتـاز
نـبـایـد قـیـامـی زمـیـنـی کـنـیــم بـیــا جـنـبـشـی آسـمـانــی کـنـیـم
حـسیـنـی ع بگـردیـم و بـا کــاروان چـو نــوری بـتـازیـم بــر ظـالـمــان
بـسـان أبـالـفـضـل زهـرا س شـویـم ز خـود خالـی و بــاب مـولا ع شـویـم
بــرای دفـــاع از حـریـــم امـــام ع بـتــازیـم و بـاشیــم دائــــم غـــلام
بـه دیــروز و امـروزمـان بنـگــریـم سپس همچو خـوبـان ع بـه فـردا رویـم
همـه عمـرمـان بـگـذرد در قـیـــام قـیـامــی جـهـت دار تـا انـتــقــــام
بـه کنـجی ز غـفـلت نشستن چه سود قـیــامــی جـهـت دار بـایــد نـمــود
قـیـامـی کـه بـا نــور، مـعـنـا شـود سـرانـجــام آن، مـُلـک بـرپــا شــود
بیـا روز و شب وقـف این کــار بـاش چـو خوبـان ایـن جبـهـه بـیـدار بـاش
بـرو ســوی فـردا سـپـس بــا قــوا بـیــا و بـکـن مُـلـک حــق را بـپــا
بـه سربـازی مـهـدی فـاطـمـه س و عج بـه دنـیــای دشـمـن بــده خـاتـمــه
همـان دشمنـی کـه درخت بـدی است یقین دان در این جبهه دشمن یکی است
ألا زابـتــدا دشـمـن ابـلـیس بــود کـه بـا نــور رَبّ دشمنـی مـی نـمـود
به خوبـان ایـن جبـهه او ضـربـه زد هم او بـر رخ فـاطـمه س لـطـمـه زد
بـیـا دست او را ز کیـن بشـکـنـیـم بـتـازیـم و او را بـه آتـش کِـشـیـم
شـعـاعـی شویـم آتـشـیـن از امــام ع کـه مـی گـیـرد از دشمـنـش انـتـقـام
چـو شمشیــر گـردن زنیـمـش هـمـه کـه او لـطـمه زد بـر رخ فـاطـمـه س
از ایـن مـاجـرا آتـشـی در مـن است کـه خاموشیش محو این دشمن است
بپـاخیـز و ایـن پسـت را محـو کـن بـر او لع ذرّه ای رحم و بخشش مکـن
ولـیکــن بـدان عـده ای گـرگ خـو شـدن همچو ابـلـیس و از جـنس او
گروهی که شیطـان پـرستنـد و پَسـت چو شیطـان ذلیـلند و شـهـوت پرست
هـمـه تـیـره و تـار و ظـلمـانـی انـد سـراپـا چـو شیـطـان و شیطـانی انـد
بـه دنـبـال اربــاب خـود مـی دونـد چو او قـاتلـنـد و فـقـط مـی درنــد
اگـر نامشـان را بپـرسی کـه چیـست؟ بگـویـم همـان ملـتِ سَگـیـونیـست!
اگــر در پــی مـحـو اهــریـمـنــی وگــر وقـف نــابــودی دشـمـنــی
بـیــا از هـمـیـن عِـدّه آغـاز کـــن بـه ســوی هــدف راه را بــاز کــن
یقین دان که این ملـتِ صهـیـونیـست بـه واقـع بـه جز دست ابلـیس نیـست
همان سان که اربابشان گـرگ روست همه گـرگ و افسارشـان دست اوست
کنـون وقت نـابـودی گـرگ هـاست! بـتـاز و درو کـن کـه این کـار مـاست
بـتـاز و چـو آتـش ببـار ای جـوان بـه دنـیــای ابـلـیـس و ابـلـیسـیـان
جـهـنّـم صفـت بـاش بـر قــوم او بـه تَـدمیـرشان خیـز و کـن زیـر و رو
به نصرت بتـاز و چو شمشیـرِ نــور درو کـن حُـجـب را بـه سـوی ظـهـور
بـه نـابـودی قـوم ابـلـیس پـسـت بـتـاز و درو کــن ز او هرچـه هست
بِـزَن ریـشـه ی نسـلـشـان را زِ بـُن سـپـس آیــه ی لَـیــل را مـحـو کــن
تـو بـایـد شـوی همچو دست خـدا ز کـیـن بشـکـنـی دست ابـلـیـس را
بـر ایـن مردمِ پستِ شیطـان پـرست جـهـنـّم شـدن هـم گـمـانـم کـم است
بیـا سـوی میـدان مکُـن دست دست کـزیـن لحـظـه دیـگـر نـبـایـد نشست
بــیــا هـمــرهِ کــاروانِ ظـهـــور حُـجـب را درو کــن برو سـوی نــور
چو دشمـن گـرفتـار ظـلمت مبـاش در ایـن جنگِ نـور و حُجب، نـور بـاش
وصلی الله علی سیدنا محمد و آله الطاهرین و عجل فرجهم
سحر جمعه 1391/10/ 15 ساعت 2:33
