صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
آمارهای اقتصادی ایران در دوسال گذشته رشد چشمگیری داشته است. این در حالی است که بهانه‌های دولت روحانی همچون برجام و FATF محقق نشده است که مورد توجه کارشناسان قرار گرقته است.
مرکز آمار ایران اخیرا آمارهایی از میزان واردات، صادرات و تجارت غیرنفتی کشور منتشر کرده است. این آمار متعلق به بازه زمانی مرداد ۱۳۹۹ تا شهریور ۱۴۰۱ است. نتایج این آمار می‌تواند مورد توجه تحلیلگران و اهالی سیاست قرار بگیرد.
طبق این آمار ایران در هر سه محور واردات، صادرات و تجارت غیرنفتی در دولت سیزدهم رشد چشمگیری داشته و حتی در مواقعی نزدیک به دو برابر همان زمان در دولت روحانی شده است! آماری که نشان می‌دهد مشکلاتی که در دوره دولت قبل برای کشور پیش آمد همگی ناشی از تحریم و نبودن FATF و دیگر بهانه‌های مرسوم دولتی‌های سابق نبوده است!
دقیقا در زمان‌هایی که آمار و ارقام کمترین میزان تجارت غیرنفتی را نشان می‌دهد، مسئولین دولت دوازدهم با تمام رسانه‌های رسمی و غیررسمی‌شان فریاد «بدون برجام کاری نمی‌توان کرد»، «پذیرش FATF راه نجات اقتصاد ایران است» و «جمهوری اسلامی باید تسلیم غرب شود» برمی‌آورند. اما سوالی که اکنون باید آن را بررسی کرد آن است که چگونه این روند در دولت سیزدهم تغییر کرد و حجم تجارت کشور افزایش چشمگیری داشت؟
دولت رئیسی از آغاز کار خود در عرصه تجارت بین‌الملل دو رویکرد اصلی داشته است. استفاده از ظرفیت‌های موجود در صحنه بین‌الملل برای افزایش مبادلات و درآمد کشور و بهره‌گیری از همین سیاست در جهت خنثی‌سازی و رفع تحریم‌ها. در پی همین موضوع سفرهای متعدد رئیس‌جمهور به کشورهای مختلف در سرتاسر جهان برای عملی کردن و نقد کردن این ظرفیت‌ها قابل تحلیل و فهم است.
رئیس‌جمهور در ۲۱ ماه فعالیت خود در این جایگاه، ۱۳ سفر بین‌المللی داشته است که در این سفرها توافقات اقتصادی گسترده‌ای با کشورهایی همچون چین، روسیه، ونزوئلا، اندونزی و دیگر کشورهایی که به همکاری‌های اقتصادی علاقمند بودند امضا شده است. همزمان با این سیاست، دو سیاست دیگر نیز پیگیری شده است؛ سیاست دیپلماسی منطقه‌ای و تهدیدزدایی و افزایش همکاری با کشورهای منطقه‌ای که برقراری روابط دیپلماتیک با عربستان یکی از مهمترین آن‌ها بود. همچنین باز نگه داشتن درب‌های گفتگو و دیپلماسی برای رفع تحریم‌ها با حفظ خطوط قرمز ایران.
پیگیری این سیاست‌ها در عرصه بین‌الملل و حمایت از فعالیت‌های تولیدی در داخل کشور، موجب افزایش آمارهایی همچون رشد اقتصادی و افزایش تعاملات بین‌المللی شده است؛ سیاست‌گذاری‌هایی که بنظر می‌آید تقدم بیشتری بر بهانه‌هایی همچون برجام و FATF دارد. در واقع تفاوت اصلی دولت سیزدهم و دولت روحانی، اراده برای تغییر وضع موجود به مطلوب است.
