دل بی‌ تو به جان آمد وقت است که بازآیی

به گلزار آی کز بلبل غزل گفتن بیاموزی

او سلیمانِ زمان است که خاتم با اوست

نثارِ رویِ تو هر برگِ گل که در چمن است

من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش

گل عزیز است غنیمت شِمُریدَش صحبت

گرچه ماه رمضان است بیاور جامی

ما را دو سه ساغر بده و گو رمضان باش

به پیام آشنایان بنوازد آشنا را

که با چندین گنه امیدواریم

سال‌ها شد که منم بر درِ میخانه مقیم

عاشقان را ز بر خویش جدا می‌داری

راهیست راهِ عشق که هیچش کناره نیست

نویدِ فتح و بشارت به مِهر و ماه رسید

به شُکرِ آن که شِکُفتی به کامِ بخت ای گل

از چشم خود بپرس که ما را که می‌کُشد؟

در صراطِ مستقیم ای دل کسی گمراه نیست

قرآن ز بَر بخوانی در چاردَه روایت

به گدایی به درِ خانهٔ شاه آمده‌ایم

شعر/بندهٔ عشقم و از هر دو جهان آزادم