مسلک نیستی، غزلی از امام خمینی

مسلکِ نیستی‏

‏‏جُز عشق تو هیچ نیست اندر دل ما‏
عشق تو سرشته گشته اندر گِل مٰا‏

‏‏«اسفار» و «شفاء» ابن سینا نگشود‏
‏با آن هَمه جرّ و بحثهٰا مُشکِل ما‏

‏‏با شیخ بگو که راه من باطِل خواند‏
بر حقّ تو لبخند زند باطِل ما‏

‏‏گر سالک او منازلی سیر کند‏  ‏
خود مسلک نیستی بود منزل ما‏

‏‏صد قافله دلْ بار بمقصد بستند‏
‏بر جای بمٰاند این دل غافِل ما‏

‏‏گر نوح ز غرق سوی سٰاحل ره یافت‏
این غرق شدن همی بوَد ساحِل ما‏