بایگانی برچسب: غزل زیبا

درد خواهم دوا نمیخواهم غصه خواهم نوا نمیخواهم عاشقم عاشقم مریض توأم زین مرض من شفا نمی خواهم من جفایت بجان خریدارم از تو ترک جفا نمیخواهم از تو جانا جفا وفا باشد پس دگر من وفا نمیخواهم تو صفای منی و مروه من مروه را با صفا نمی خواهم …

‏‏دیده ای نیست نبیند رُخ زیبٰای تو را‏‏

‏‏بتو دل بستم و غیر تو کسی نیست مرا‏

مسلکِ نیستی‏ ‏‏جُز عشق تو هیچ نیست اندر دل ما‏ عشق تو سرشته گشته اندر گِل مٰا‏ ‏‏«اسفار» و «شفاء» ابن سینا نگشود‏ ‏با آن هَمه جرّ و بحثهٰا مُشکِل ما‏ ‏‏با شیخ بگو که راه من باطِل خواند‏ بر حقّ تو لبخند زند باطِل ما‏ ‏‏گر سالک او منازلی …

حُسن ختام‏ ‏‏اَلا یا ایُها الساقی ز می پُر ساز جامم را‏ ‏‏که از جانم فرو ریزد هوای ننگ و نامم را‏   ‏‏از آن می ریز دَر جامم که جانم را فنا سازد‏   ‏بُرون سٰازد ز هستی هسته نیرنگ و دامم را‏   ‏‏از آن می ده که جانم …

صورتگر نقاشم هر لحظه بتی سازم

به میخواران عشاق گو: خمار از صحنه بیرون شد.