صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
بسم الله الرحمن الرحیم
هر چه به اربعین نزدیکتر می شد، بیتابی او بیشتر می شد. گویا ندای (هل من ناصر ینصرنی) مولا ابا عبدالله علیه السلام او را می خواند.
تمام سلول های وجودش با هم همصدا شده بودند (لبیک یا حسین ). با خود می گفت من باشم و مولایم یار و یاوری نداشته باشد؟ هرگز نخواهم گذاشت گرد غم بر چهره محبوبم بنشیند.
دیگر یارای ماندن نداشت ، باید می رفت تا به مولایش بپیوندد.
احساس پرنده ای را داشت که با آغاز اربعین از قفس رها شده است،و در آسمان یاد حسین پرواز کردن را تجربه می کند.
دلش راهی کربلا شده بود و خطاب به مولای خود زمزمه می کرد :
کاش می بودم سپر تا در هجوم تیر مرگ – مانع شمشیر خصم نابکارت می شدم
کاش بودم در شب شام غریبان تا که من – پاسدار خیمه بی پاسدارت می شدم
در دل به اصحاب با وفای مولا غبطه می خورد و آرزو می کرد که کاش می توانست مانند آن ها سربازی جان بر کف برای امام زمان خود باشد.
در طول مسیر خطاب به کاروانیان حسینی علیهم السلام زمزمه می کرد : السلام علیکم یا انصار الله،
به یاد صحبت های پیری روشن ضمیر افتاد که در یکی از موکب ها با او هم صحبت شده بود: خداوند حکیم اربعین را برای هدفی مهم برپا کرده است، و میلیونها جان شیفته و مومن را به این فضا دعوت کرده است تا به آنها پیامی بدهد.
پیام اربعین این است که (یا ایها الذین آمنوا کونوا انصارالله) دوران انصار اللهی فرا رسیده است.
..
سوره صف آیه ۱۴- يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا أَنْصَارَ اللَّهِ كَمَا قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ لِلْحَوَارِيِّينَ مَنْ أَنْصَارِي إِلَى اللَّهِ ۖ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصَارُ اللَّهِ ۖ فَآمَنَتْ طَائِفَةٌ مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَكَفَرَتْ طَائِفَةٌ ۖ فَأَيَّدْنَا الَّذِينَ آمَنُوا عَلَىٰ عَدُوِّهِمْ فَأَصْبَحُوا ظَاهِرِينَ
