بایگانی برچسب: شاعر

مجنون گذشته باشد، فرهاد رفته باشد

مدامش باغبون خونین جگر بی

تا آنچه که دَر جمع کُتب نیست بجویم‏

ما زادۀ عشقیم و پسَرخواندۀ جامیم‏

باده در ساغر ما ریز که ما محرم رازیم

عشقِ مسیحا دم بُلبُل از جلوه‌ی‌ گُل نغمه‌ی‌ داوُد نمود       نغمه‌اش، درد دل غمزده بهبود نمود

خاک ضعیف از تو توانا شده

ما همه فانی و بقا بس تراست

باد بهار، مژده‌ی‌ دیدار یار داد      

باد نوروز وزیده است به کوه و صحرا      

میلاد گل و بهار جان آمد      

حجاب از چهره‌ی‌ دلدار ما، باد صبا بگرفت      

بهار آمد و، گُلزار نور باران شد      

ببندی در ز روزن سر برآرد

 به سوی‌ قبله‌ی‌ عاشق، نماز باید کرد

کز این برتر اندیشه بر نگذرد

نوبهار آید و، گلزار شکوفا گردد      

که با چندین گنه امیدواریم