برپا ! مادر آمد

بسم الله الرحمن الرحیم

برپا! مادر(س) آمد

خداوند زمین را خلق نمود و هفت طبقه آسمان را بر فراز آن گسترد[1]. هر طبقه وسیع تر، زیباتر و مرتفع‌تر و هرچه مرتفع‌تر، حجب کمتر، نور بیشتر و بهره‌ مندی ها فراوان تر!

در حالیکه عده‌ای به دنیا و زندگی زمینی دل خوش کرده و روزگار را به بازی می گذرانند[2]، عده ای به دنبال رشد و تقرب به پروردگارشان هستند، دنیا برایشان کوچک و حقیر است، با تمام ظاهر فریبنده‌اش!

دل از دنیا کنده‌اند زیرا آنچه نزد ربشان می یابند برایشان زیبنده تر است[3].

در حالیکه عده ای در زنجیر دنیا اسیرند و چنان از اهل بیت(ع) دور! که می‌توان بدیشان لقب یتیم داد، مانند کودکی که از پدر و مادر خویش دور افتاده، عده ای دستشان در دستان مهربان اهل بیت(ع) است و از دنیا رهانیده شده‌اند و از آسمان اول برای همیشه کوچ نموده‌اند.

چه زیباست این مهاجرت از آسمان اول به سوی آسمان های بالاتر، به سوی نور، به سوی تقرب!

چه مسکینند آنها که تمام عمر به دنبال نفس خویش دویده‌اند و نمی‌دانند هنگام ترک این دنیا دستانشان تهی است و باید عمری، چندین برابر عمر کوتاه دنیایی، اسیر بیابان برهوتی باشند که خود با اعمالشان ساخته‌اند[4]!

خداوند متعال سبیل هدایتش را بواسطه اهل بیتش(ع) بر ما انسانها گشوده است و همه را در معرض این جریان عظیم به سوی آسمان های بالاتر قرار داده است، عده‌ای بها داده و شاکرانه رفتار می‌کنند و چه بسیار افراد که کفورانه و بی‌اعتنا به این محبت الهی به گذران عمر مشغولند[5]!

آنها که به هدایت الهی بها می‌دهند بالا می‌روند، به عبارت صحیح تر بالا برده می شوند! در حالیکه کافران در غل و زنجیر خود ساخته گرفتارند و دست و پا می‌زنند [6].

اهل آسمان‌ها از نعمات الهی بهره‌مندند، نه تنها خود بهره می‌برند که به اسیران آسمان اول هم بهره می‌رسانند. خداوند در قرآن ایشان را ابرار نامیده است[7]، افرادی که از بهترین صفات و ایمانیات بهره‌مند می‌باشند زیرا نه تنها دل در گرو ولیّ عالم دارند بلکه از سبیل الهی تبعیت می کنند. زندگیشان را در راه اهل بیت(ع) نذر کرده و به عهدشان با پروردگارشان پایبند می باشند[8] ، زیرا از جایگاه اهل بیت (ع) نزد خداوند با خبرند و می‌دانند برای رسیدن به تقرب الهی باید به وسیله‌ای که خداوند مقرر فرموده متصل گردند[9].

ابرار برای آخرتِ دنیا زدگان نگرانند [10] به همین دلیل دستگیریشان می‌کنند، با اذنی که از جانب وجه الله بدیشان داده می‌شود. از کسی توقع تشکر نداشته و به دنبال پاداش نمی باشند[11].

از روز قیامت برای خود نیز در هراسند[12]، نه به دلیل گناه، که اهل زشتی و پلشتی نیستند، بلکه می‌ترسند وظیفه‌شان را در قبال پروردگار به درستی انجام نداده باشند! اما خداوند خود آنها را از شر عذاب روز قیامت در امان داشته و شادی و سرور بدیشان هدیه می‌دهد[13] و در قیامت نیز از بهترین نعمات برخوردارشان می‌سازد[14].

عده ای از ابرار به دلیل صفاتی والاتر به مقامی والاتر می‌رسند، مقام عبودیت پروردگار و عبادالله نام می گیرند، عالی رتبگانی در آسمان هفتم بر سر چشمه کافور، در حالیکه چشمشان به وجه الله است، تنها میل و رضایت ایشان را جسته و به اذن الله خیرات و برکات آسمانی را بر خلایق جاری می‌نمایند[15].

آسمان هفتم مکانی غریب است! مکان منتظران، قرارگاه آسمانی الروح با مشایعت کنندگان! مکان اقتراب!

می‌گفت: شب دفن برای مردگان مصادف است با بالارفتن روح از دنیا به برزخ، ولی برای مادر مهربان(س) این گونه نیست! ایشان شب دفنشان، از بلندای عوالم پای در آسمان هفتم برزخی می گذارند، با وجه الروح که جنسی از عرش دارد[16].

آنجا در آسمان هفتم، عده‌ای در انتظار رسیدن الروح هستند که ایشان را مشایعت کنند تا مکانی که شب قدر بر پا می‌گردد[17]، و این نزول از شب دفن تا شب قدر طول می‌کشد! آهسته آهسته!

ایام شهادت مادر مهربان امت (س) برای اهل دنیا، ایام غم و عزاداری است! ایام خداحافظی! جدایی!

این ایام اما، برای اهالی آسمانها همه شادی و نشاط است، نشاط ورود مادر مهربان (س) بعد از سالی و بهره‌مندی از نور زیبا و عظیم ایشان که در هر آسمان متفاوت است.

هرچه بالاتر بهره‌مندی بیشتر، هرچه بالاتر حجب کمتر و لذت وافرتر، هرچه بالاتر درک زیبایی‌ها عمیق تر!

می گفت: اهالی آسمان‌ها شاد بودند و انتظار رسیدن مادر مهربان (س) را می کشیدند، همانند هر سال!

یک سال انتظار که از هر عبادتی برتر و والاتر است.

انتظار رسیدن به او! انتظار بسته شدن به بال او! انتظار همراهی او!

با هم شعری را زمزمه می‌کردند: مادر (س) خواهد آمد! مادر (س)  خواهد آمد! مادر (س)  خواهد آمد!

کم کم اهالی آسمان های پایین‌تر نوری لطیف و منتشر را احساس نمودند، شبیه طلیعه فجر! این نور برایشان آشنا بود! انتظار به سر آمده و مادر (س) به آسمان هفتم ورود نموده بودند!

ناگهان همه از جای برخاستند، هلهله‌ای در آسمان‌ها پیچید: برپا مادر (س)  آمد! برپا مادر(س) آمد!

اهالی آسمان‌های پایین‌تر با خوشحالی توام با غبطه به بالا نگریستند، اهالی آسمان های بالاتر می‌توانستند مادر مهربان (س) را ببینند، ایشان را تا شب قدر مشایعت کرده و از وجود مهربان و باصفایشان بیشترین بهره را ببرند!

ای کاش نسبت به سبیل الهی بیشتر عزم نشان داده بودند تا اکنون بر سر سفره کریمانه مادر مهربان(س)  غرق در لطف و لذت شوند.

ای کاش در قبال مسیری که خداوند به سوی آسمانهای بالاتر زیر پایشان فرش نموده بود شاکرانه‌تر گام می‌نهادند تا اکنون با مادر (س)  بودن را بیشتر درک نمایند! ای کاش و ای کاش!!!!!!

این مفهوم قرب است!

اقتراب، رسیدن به آسمان هفتم، به محل ورود مادر (س) است، آنجا بودن و انتظار کشیدن، تا از راه طولانی هر ساله برسد و گام بر ارتفاعات برزخ گذارد، تا بتوانی همراهیش کنی، مشایعتش کنی! تا نام شیعه برایت لقلقه زبان نباشد، تا با او باشی با او بمانی و با او بمانی! شاید دمی، ثانیه‌ای، چشمانت در نگاه پر محبت او گره بخورد! شاید!

[1] [البقرة29 ] ص5 – هُوَ الَّذي خَلَقَ لَکُمْ ما فِي اْلأَرْضِ جَميعًا ثُمَّ اسْتَوي إِلَي السَّماءِ فَسَوّاهُنَّ سَبْعَ سَماواتٍ وَ هُوَ بِکُلِّ شَيْ‏ءٍ عَليمٌ

[2] [الدخان9 ] ص496 – بَلْ هُمْ في شَکٍّ يَلْعَبُونَ

[3] [البقرة112 ] ص17 – بَلي مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلّهِ وَ هُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ أَجْرُهُ عِنْدَ رَبِّهِ وَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ

[4] [المدثر38 ] ص576 – کُلُّ نَفْسٍ بِما کَسَبَتْ رَهينَةٌ

[5] [الإنسان3 ] ص578 – إِنّا هَدَيْناهُ السَّبيلَ إِمّا شاکِرًا وَ إِمّا کَفُورًا : استفاده از ضمیر نا که خداوند به خود نسبت می دهد دلالت بر سلسله ولایت(اهل بیت ع )دارد.

[6] [الإنسان4 ] ص578 – إِنّا أَعْتَدْنا لِلْکافِرينَ سَلاسِلَ وَ أَغْلالاً وَ سَعيرًا

[7] [الإنسان5 ] ص579 – إِنَّ اْلأَبْرارَ يَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کانَ مِزاجُها کافُورًا

[8] [الإنسان7 ] ص579 – يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ يَخافُونَ يَوْمًا کانَ شَرُّهُ مُسْتَطيرًا

[9] [المائدة35 ] ص113 – يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسيلَةَ وَ جاهِدُوا في سَبيلِهِ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ

[10] [الإنسان7 ] ص579 – يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ يَخافُونَ يَوْمًا کانَ شَرُّهُ مُسْتَطيرًا

[11] [الإنسان9 ] ص579 – إِنَّما نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللّهِ لا نُريدُ مِنْکُمْ جَزاءً وَ لا شُکُورًا

[12] [الإنسان10 ] ص579 – إِنّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا يَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَريرًا

[13] [الإنسان11 ] ص579 – فَوَقاهُمُ اللّهُ شَرَّ ذلِکَ الْيَوْمِ وَ لَقّاهُمْ نَضْرَةً وَ سُرُورًا

[14] آیات 12-22 سوره انسان

[15] [الإنسان6 ] ص579 – عَيْنًا يَشْرَبُ بِها عِبادُ اللّهِ يُفَجِّرُونَها تَفْجيرًا

[16] [غافر15 ] ص468 – رَفيعُ الدَّرَجاتِ ذُو الْعَرْشِ يُلْقِي الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلي مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ لِيُنْذِرَ يَوْمَ التَّلاقِ

[17] [القدر4 ] ص598 – تَنَزَّلُ الْمَلائِکَةُ وَ الرُّوحُ فيها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ