صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
خوب به این اسمها نگاه کنید …
لسوتو،
بابادوس،
کومور،
موریس،
نائورو،
پالائو،
پاپوآ گینه نو،
سَن مارینو،
سنت کیتس و نویس،
ساموآ،
سائوتومه،
سیشل،
سوازیلند،
تونگا،
تووالو،
وانواتو،
مالاوی،
کیپ ورد،
جیبوتی،
بنین،
بلیز،
آنتیگوا باربادو،
جزایر سلیمان،
جزایر فارور،
جزایر مارشال،
موریتانی
و بسیاری دیگر …
اینها اسامی بخشی از کشورهایی هستند که زیر ۱۰۰ سال عمر داشته و زیر ۱۰۰ هزار نفر جمعیت دارند و کاملا برنامه‌ریزی شده و با سیاست‌های پلید آمریکا تشکیل شده و اینک عضو سازمان ملل هستند و هر کدام یک حق رای دارند!
از سال ۱۹۴۵ که سازمان ملل با حضور ۵۱ کشور تشکیل شد، تا کنون کشورهای زیادی با هدایت آمریکا، اصطلاحاً مستقل شده‌اند و اعضای سازمان ملل را به چیزی در حدود دویست عضو (۲۰۰ کشور) رسانده‌اند.
جالب اینجاست که به یکباره شما می‌شنوید که بالای ۱۵۰ کشور در سازمان ملل ایران را به نقض حقوق بشر متهم کرده‌اند!
یا می‌گویند جامعه جهانی نگران برنامه‌های هسته‌ای ایران است!
اما کسی نمی‌گوید این جامعه جهانی چیست و چگونه تشکیل شده است!؟
کسی نمی‌گوید که اکثر این کشورها جمعیتشان به ۳۰۰ هزار نفر هم نمی‌رسد!
بطوری که جمعیت ۱۰ کشور روی هم رفته کمتر از یکی از شهرک‌های کوچک شهرستانهای ایران نیست
۱. واتیکان زیر ۱،۰۰۰ نفر
۲. نائور کمتر از ۱۱،۰۰۰ نفر
۳. تووالو – کمتر از ۱۲,۰۰۰ نفر
۴. پالائو – بیشتر از ۱۸,۰۰۰ نفر
۵. سن مارینو – کمتر از ۳۴,۰۰۰ نفر
۶. لیختن اشتاین – کمتر از ۳۹,۰۰۰ نفر
۷. موناکو – کمتر از ۴۰,۰۰۰ نفر
۸. سنت کیتس و نویس – کمتر از ۵۴,۰۰۰ نفر
۹. جزایر مارشال – کمتر از ۶۰,۰۰۰ نفر
۱۰. دومینیکا – کمتر از ۷۲,۰۰۰ نفر
………
جمعیت ۱۲۶ کشور عضو سازمان ملل فقط هفتاد میلیون نفر هست، که بله قربان گوی آمریکا هستند؛
و مساحت تمامی این کشورها به اندازه ایران نمی‌شود …
خوب حالا فهمیدید کدوم دنیا مارا به نقض حقوق بشر محکوم می‌کند؟
أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ …!؟
