امداد غیبی/ پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلم، با اصحابش مشورت می کند _۵۶

بازگشت به جنگ بدر 

وقتی رسول خداصلی الله علیه و آله وسلم نزدیک منطقه بدره شد، خبرهایی به او رسید که سپاه قریش راه به سوی آنها را پیش گرفته اند، لذا در میان اصحابش ایستاد و به ایراد خطبه پرداخت و با آنها مشورت کرد و تمایل داشت که آنان از موضوع باخبر و نسبت به قضایا کاملاً مطلع باشند، زیرا بیم آن داشت که نکند انصار اهل مدینه به جهت این که میثاق بسته بودند که فقط دفاعشان را در شهرشان (مدینه انجام دهند، تمایل به جنگ نداشته باشند …

در این میان مقداد بن عمرو برخاست به پیامبر عرض کرد: ای رسول خدا، شما دستور خدا را اجرا کنید و ما نیز در کنار شما خواهیم بود، و به خدا قسم، ما همچون بنی اسرائیل که به پیامبرشان (موسی ) گفتند که برو تو و پروردگارت با آنان بجنگید و ما در همین جا نشسته ایم!!

نیستیم؛ بلکه ما میگوییم تو و پروردگارت بروید بجنگید، ما هم همراه و در کنار شما می جنگیم سوگند به خدایی که تو را فرستاده، اگر ما را به منطقه برک معاده جایی است بسیار موحش و ترسناک ببری با شما خواهیم آمد.

آنگاه پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم به او گفت: بسیار خوب، سپس برای آنان دعا کرد ….

پس رو به انصار کرد و گفت من منتظر فکر و عقیده شما هستم …

این مطلب را بدین خاطر به آنان گفت که مبادا تمایل به جنگ نداشته باشند.

زیرا این شرط را برای او پذیرفته بودند که نگذارند کاری را که خود و فرزندانشان در مدینه انجام میدهند او انجام دهد ….

در این لحظه، سعد بن معاذ برخاست و گفت: به نظر می آید که شما ای رسول خدا ما را فراخوانده ای؟

فرمودند: بله.

آنگاه سعد گفت: ای رسول خدا ما به شما ایمان آوردیم و تو را تصدیق کردیم و شهات دادیم که آنچه را برای ما آوردی حق است، لذا با تو عهد بستیم و میثاق بر قرار کردیم که تابع و مطبع تو باشیم، پس به سوی آن هدفی که در پیش گرفته ای حرکت کن؛ سوگند به خدایی که تو را بحق فرستاد، اگر تو وارد این دریا شوی و در امواج آن فرو روی ما نیز همراه تو وارد خواهیم شد و هیچ یک از ما در ساحل نخواهد ماند، پس هر که را می خواهی دعوت کن و هر چه از اموالمان می خواهی بردار و آنچه را از اموالمان برداری برای ما محبوبتر است از آنچه باقیمانده است.

قسم به آن خدایی که جانم در دست اوست که من هرگز وارد این راه نشده و از قبل مطلقاً بدان آشنایی نداشتم ما از این که فردا با دشمنانمان مواجه می شویم هیچ کراهتی نداریم و در جنگ پایدار خواهیم بود، شما ما را به هنگام دیدار با دشمن بیازمای چه بسا خداوند، از طرف ما، چیزی را به تو نشان دهد که چشمانت را روشن کند آنگاه سخن خود را این گونه ادامه داد:

ما مردمی را در مدینه به جای گذاشتیم که نمی توان گفت که از آنها نسبت به شما مطیع تر هستیم و یا بیشتر از آنان به تو عشق می ورزیم زیرا اگر می دانستند که شما در پی مواجهه با دشمن هستی، هرگز در مدینه  باقی نمی ماندند، بلکه گمان کردند که شما صرفاً به خاطر آن کاروان خروج کرده اید.

**البته ما برای شما خیمه گاه و سایبانی برپا خواهیم کرد و شترانت را نیز از شما دور خواهیم کرد آنگاه ما با دشمن رو به رو می شویم، پس اگر بر او پیروز شدیم این همان چیزی خواهد بود که ما آن را دوست داریم و اگر دشمن بر ما چیره شد شما سوار بر شتر شده و به سوی ما خواهی شتافت.

پیامبر حرکت کرد تا رسید به وادی بدر، همان جا فرود آمد که در شب جمعه هفدهم ماه مبارک رمضان بود .

آنگاه او علی بن ابی طالب صلوات الله علیه و «زبیر بن عوام» و «سعد بن ابی وقاص» و «بسبس بن عمره را در پی آب فرستاد و آنان را با خبر ساخت که ممکن است آب را در منطقه «قلیب» به دست آورند در منطقه پشت همین جمعیت و در نزدیکی قلیب من آرزو دارم که شما به آب برسید، در آنجا آنان عده ای از قریشیان را دیدند که سقا بودند و برای جماعت آب می بردند این بود که آنان را به اسارت گرفتند

اما بعضی از آنان پا به فرار گذاشتند و نجات یافتند که از جمله آنان شخصی بود به نام عجیر   که به قریش خبر داد که چنین و چنان شده است آنگاه فریاد برآورد که ای آل غالب «قریشیان مکه» این پسر ابی کبشه (محمد صلی الله علیه و آله وسلم) و اصحابش بودند که سقاهای شما را به اسارت گرفتند این بود که سپاه مشرکان به هیجان درآمد و حماسه جنگ در او زیاد شد.

** و این خود نشان می دهد که رسول خدا ، از ابتدا برای جنگ خروج نکرده بلکه صرفاً برای دست یافتن به کاروان مشرکین قریش از مدینه خارج شده بود.

آیه ۱۲۳ سوره آل‌عمران

 

اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج

اللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم

 برگرفته از:

کتاب معجزات و کرامات نبرد “الوعد الصادق” تحکیم پیروزی الهی برای مقاومت اسلامی لبنان

کتاب الوعد الصادق٬

نویسنده ماجد ناصرالزبیدی