صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
لطفاً خوب به این تصاویر نگاه کنید…مربوط به روستاهای بخش نوبران و خرقان است.
و متاسفانه در همه روستاهای ایران اوضاع همینگونه است.
آیا جای پوست سبز بادام ،پوست هندوانه و خیار و….. که بهترین خوراک دام است در سطل زباله است.؟!
مگر روستاییان ،مرغ و خروس و گوسفند ندارند؟! همسایه های آنها چطور؟!
چرا نباید به روستایی آموزش داده شود که بیهوده سطل‌های زباله را از بقایای میوه ،برگ ،پوست بادام و ….پر نکند؟ آیا برای انتقال زباله ها،هزینه پرداخت نمی‌شود؟!
اگر بسمت کاهش زباله ها بخصوص پسماندهای تر برویم از نظر اقتصادی به نفع دولت و ملت نیست؟!
اگر بجای شیرابه سمی ، به تهیه خشکاله که خوراک دام است بپردازیم با یک تیر چند نشان نزده ایم؟!یادمان باشد در فرهنگ اسلامی- ایرانی ما ،یکی از مصادیق کفران نعمت ،تبدیل چیزهای قابل استفاده به دور ریختنی است.اصولا آیا دوری وجود دارد؟!
همه چیز پسماندها به خود ما و محیط زیستمان بر میگردد.
بقول حکیم نظامی:
چو بد کردی مشو ایمن ز آفات
که واجب شد طبیعت را مکافات.
