صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
بسم الله الرحمن الرحیم
حضرت رسول الله صل الله علیه واله وسلم فرمودند: هؤلاء و فاطمه و هی الزّهره عترتی و اهل بیتی هم مع القرآن لا یفترقان حتی یردا علیّ الحوض.
علی و حسن و حسین و فاطمه که زهره است اهل بیت من می باشند و همواره با قرآن هستند و از یکدیگر جدا نمی شوند تا در کنار حوض کوثر بر من وارد شوند.( بحار ۲۴/۷۶)
حضرت صادق علیه السلام می فرمایند: «فاطمه بنت رسول الله صلوات الله علیه کانت محدثه ولم تکن بنیة انما سمیت فاطمه محدثةً لأنَّ الملائکه کانت تهبطمن السماء فتنادیها کما تنادی مریم بنت عمران، یا فاطمه ان الله اصطفاک وطهرک واصفاک علی نساء العالمین یا فاطمه اقنتی لربک و اسجدی و ارکعی مع الراکعین»
امام صادق علیه السلام فرمود: فاطمه از آن جهت محدثه نامیده شد که فرشتگان بر او فرود می آمدند و با او گفت و گو می کردند، همان گونه که با مریم بنت عمران گفت و گو می کردند، آنها به فاطمه می گفتند: «ای فاطمه! همانا خداوند تو را برگزیده، و از پلیدی ها تطهیر نموده، و تو را بر زنان دو عالم برتری داده است»
پس ای فاطمه! خدایت را سپاسگزار بوده وی را عبادت نما»
[علامه امینی؛ فاطمه زهرا سلام الله علیها؛ ص 7.] بحارالانوار، ج۴٣، ص٧٨.
«گاه فاطمه سلام الله علیها در محراب و مصلای خویش به نماز و عبادت مشغول بود و پشت سرش قدحی پر از غذای گرم و مطبوع بود که از آن بخار برمی خاست . و آن هدیه ای الهی بود که فاطمه چون مریم از آن بهره داشت».
رسولی محلاتی؛ زندگانی حضرت فاطمه و … ؛ ص 81 ـ 82؛ کشف الغمه؛ ج 2، ص 28.
از مفاخر و مناقب عظیم فاطمه زهرا سلام الله علیها نزول آیات سورۀ مبارکۀ «هل اتی» به جهت بخشش کریمانۀ حضرت و خاندان ایشان بود که یقیناً این آیات در شأن ایشان و خانوادۀ گرامی شان نازل شد . و یطعمون الطعام علی حبه مسکیناً و یتیماً و اسیراً،8/انسان. انما نطعمکم لوجه الله لا نرید منکم جزاءاً و لا شکوراً 9 انسان
«علامه امینی؛31»
«مع الاسف زن در دو مرحله مظلوم بوده است: یکی در جاهلیت، در جاهلیت،زن مظلوم بود و اسلام منت گذاشت بر انسان، زن را از آن مظلومیتی که در جاهلیت داشت بیرون کشید. مرحلۀ جاهلیت مرحله ای بود که زن را مثل حیوانات بلکه پایین تر از او می شمردند، زن در جاهلیت مظلوم بود. اسلام زن را از آن لجنزار جاهلیت بیرون کشید…»
[صحیفۀ امام؛ ج7؛ ص 338]
«اسلام زن ها را نجات داده است از آن چیزهایی که در جاهلیت بود؛ آنقدری که اسلام به زن خدمت کرده ، خدا می داند به مرد خدمت نکرده ، … شما نمی دانید که در جاهلیت زن چه بوده و در اسلام چه شده. اسلام به زن خدمتی کرده است که در تاریخ همچو سابقه ای ندارد… .»
[ صحیفۀ امام؛ ج 4؛ ص 427 – 428]
«او در حجره ای کوچک و محقر انسانهایی تربیت کرد که نورشان از بسیط خاک تا آن سوی افلاک و از عالم ملک تا آن سوی ملکوت اعلی می درخشد ، صلوات و سلام خداوند تعالی بر این حجرۀ محقری که جلوه گاه نور عظمت الهی و پرورشگاه زبدگان اولاد آدم است.»
صحیفۀ امام، ج 16؛ ص 193.
«زن مربی جامعه است، از دامن زن انسانها پیدا می شوند. مرحلۀ اول مرد و زن صحیح از دامن زن است. مربی انسانها زن است. سعادت و شقاوت کشورها بسته به وجود زن است، زن با تربیت صحیح خودش انسان درست می کند و … مبدأ همه سعادتها از دامن زن بلند می شود … زن مبدأ همه خیرات است.» .
صحیفۀ امام؛ ج 7؛ ص 339.
«زن یکتا موجودی است که می تواند از دامن خود افرادی به جامعه تحویل دهد که از برکاتشان یک جامعه بلکه جامعه ها به استقامت و ارزشهای والای انسانی کشیده شوند…» .
صحیفۀ امام؛ ج 16؛ ص 192.
«تمام ابعادی که برای زن متصور است و برای یک انسان متصور است در فاطمه زهرا ـ سلام الله علیها ـ جلوه کرده و بوده است.
یک زن معمولی نبوده است، یک زن روحانی، یک زن ملکوتی، یک انسان به تمام معنا انسان، تمام نسخۀ انسانیت، تمام حقیقت زن، تمام حقیقت انسان، او زن معمولی نیست او موجود ملکوتی است که در عالم به صورت انسان ظاهر شده است، بلکه موجود الهی جبروتی در صورت یک زن ظاهر شده است … تمام هوی تهای کمالی که در انسان متصور است و در زن تصور دارد،تمام در این زن است» .
صحیفۀ امام؛ ج16؛ ص 192.
اباسعید خدری روایت می کند که روزی امیرالمؤمنین به حضرت زهرا فرمود: ای فاطمه هیچ چیز هست که با آن چاشت کنیم؟ حضرت زهرا فرمود: به خدای که اکرام نمود پدر مرا به نبوت، و تو را به وصیت، امروز نزد من چیزی نیست که با آن چاشت توان کرد و دو روز پیش از این نیز؛ مگر اندک چیزی که خود نمی خوردم و به این دو پسر حسن و حسین ایثار می نمودم. حضرت فرمود: ای فاطمه چرا اعلام نمی کنی به من که برای شما طلب کرده، بیاورم؟
حضرت زهرا گفت: «یا اباالحسن مرا از خدای خود شرم می آید که تکلیف کنی تو نفس خود را به چیزی که بر آن قادر نباشی» . صحیفۀ امام، ج 7؛ ص 337.
«از برای زن ابعاد مختلفه است، چنانچه برای مرد و برای انسان. این ورق صورت طبیعی نازلترین مرتبۀ انسان است و نازلترین مرتبۀ زن است و نازلترین مرتبۀ مرداست؛ لکن از همین مرتبۀ نازل حرکت به سوی کمال است.
انسان موجود متحرک است از مرتبه طبیعت تا مرتبه غیب تا فنا در الوهیت. برای صدیقۀ طاهره این مسائل، این معانی حاصل است.
از مرتبۀ طبیعت شروع کرده است؛ حرکت کرده است، حرکت معنوی،با قدرت الهی، با دست غیبی، با تربیت رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) مراحل را طی کرده است تا رسیده است به مرتبه ای که دست همه از او کوتاه است»
ـ صحیفۀ امام؛ ج 7؛ ص 337 – 338.
«معنویات، جلوه های ملکوتی، جلوه های الهی، جلوه های جبروتی، جلوه های ملکی و ناسوتی همه در این موجود مجتمع است؛ انسانی است به تمام معنا انسان،زنی به تمام معنا زن»
ـ صحیفۀ امام؛ ج 7؛ ص 337.
«حضرت مجاهده داشته است، حضرت به اندازۀ خودش که در این ظرف کوتاه مجاهده داشته است مخاطبه داشته است با حکومت های وقت، محاکمه می کرده است حکومت های وقت را…!»
ـ صحیفۀ امام؛ ج 20؛ ص 6 .
«زنی …که دخترش «حضرت زینب سلام الله علیها» در مقابل حکومت های جبّار ایستاد و آن خطبه را خواند و آن حرفها را زد، که همه می دانید، زنی که در مقابل یک جبّاری ایستاد که اگر مردها نفس می کشیدند همه را می کشتند، و نترسید و ایستاد و محکوم کرد حکومت را، یزید را محکوم کرد.
به یزید فرمود: تو قابل آدم نیستی، تو انسان نیستی. زن، یک همچو مقامی باید داشته باشد!»
ـ صحیفۀ امام؛ ج 7؛ ص 340.
«اگر شما [زنها] پذیرفتید که روز بیستم جمادی الثانیه که روز تولد حضرت زهراست. … روز زن باشد … به عهدۀ شما مسائل بزرگی خواهد آمد از قبیل مجاهده که حضرت مجاهده داشته است…
مخاطبه داشته است با حکومت های وقت، محاکمه می کرده است حکومت های وقت را، شما باید اقتدا به او بکنید … زهد و تقوا و همه چیزهایی که داشته است و عفافی که او داشته است … آنها را تبعیت کنید».
ـ صحیفۀ امام؛ ج 20؛ ص 6.
«ما نهضت خودمان را مدیون زن ها می دانیم، مردها به تبع زن ها در خیابان ها می ریختند، تشویق می کردند زن ها مردان را، خودشان در صف های جلو بودند. زن،یک همچو موجودی است که می تواند، یک قدرت شیطانی را بکشند»
ـ صحیفۀ امام؛ ج 7؛ ص 339.
در اصول کافی، جلد 1 ذیل آیۀ شریفۀ «ولله الاسماءُ الحسنی فادعوه بها»[اعراف / 180.]
امام جعفرالصادق علیه السلام می فرمایند «نحن والله الاسماء الحسنی»
[ اصول کافی؛ ج1؛ ص 144، باب 23]
رسول الله صل الله علیه واله وسلم فرمود:«علیّ [منی] و ابنای منه والطیبون منی و انا منهم و هم الطیبون بعد امهم و هم سفینةمن رکبها نجی و من تخلّف عنها هوی، الناجی فی الجنة و الهادی فی لظی»
: علی از من است و دو پسرم حسن و حسین (علیهمالسلام) از اوست و پاکیزگان از من هستند و من از ایشان هستم و ایشان پاکیزگانند بعد از مادرشان، آنان کشتی نجاتند هر کس بر آن سوار شد نجات یافت و هر کس از آن باز ماند ساقط شد. نجات یابنده در بهشت و سقوط کننده در جهنم است
[بحارالانوار؛ ج 77؛ ص 275، حدیث 1]
حدیث صالح بن سهل همدانی می گوید از امام صادق (علیه السلام) در مورد آیۀ شریفه «الله نور السموات والارض مثل نوره کمشکاةٍ…
شنیدم که فرمود:«المشکاة» فاطمه علیها سلام «فیها، مصباح» الحسن، «المصباح» الحسین «فی زجاجة» کانها کوکب دری «کأنّ فاطمه کوکب دریٌ بین نساء اهل الدنیا و نساء اهل الجنة».
[بحار الانوار؛ ج 23؛ ص 304، باب 18، روایت 1.]
[درباره‌ی] حضرت زهرا (سلام الله علیها)؛ مقامات معنوی ایشان که خب خیلی بالاتر از مبلغ تفکّر ما و تفکّر معمولی انسانها است؛ بله، اهل‌الله و خواص، در عالَم معنا یک چیزهایی را درک میکنند، [ولی] ماها خب انصافاً بیگانه هستیم و آن مقامات قدسی را، آن «وَ السِّرِّ المُستَودَعِ فیها» را نمی فهمیم، واقعاً نمی توانیم درک بکنیم لکن رفتارهای معمولی زندگی را می‌بینیم، مشاهده می کنیم، استفاده می کنیم، درس می گیریم؛
خب، آن چیزی که از این بزرگوار شایع و رایج است در زمینه‌ی مسائل فرهنگی، مسئله‌ی حجاب، مسئله‌ی ایستادگی در مقابل باطل برای اثبات حق، دفاع از ولایت، چیزهایی است که مشاهده می شود و تکرار هم می شود؛
لکن یک بخش دیگری از رفتار این بزرگوار و از معارف فاطمی، مسئله‌ی کمک به دیگران است که من می خواهم امروز روی این همبستگی اجتماعی و کمک به دیگران یک چند جمله‌ای عرض بکنم. وقتی [فرزند ایشان] می پرسد که مادر [چرا] شما در حال دعا و تضرّع فقط برای دیگران دعا کردی؟
جواب می‌شنود که «یا بُنَیَّ الجارَ ثُمَّ الدّار»؛(۱) اوّل همسایه، بعد خودمان؛ این یک درس است، این یک راه است، این یک مسئولیّت اجتماعی را به ما یادآوری می کند.
یا در قضیّه‌ی مسکین و یتیم و اسیر که خدای متعال در سوره‌ی هل‌اتیٰ این جور با عظمت از این حادثه یاد می کند که هفده هجده آیه حول و حوش این حادثه است؛ حادثه این قدر مهم است. وَ یُطعِمونَ الطَّعامَ عَلیٰ حُبِّه! مِسکینًا وَ یَتیمًا وَاَسیرًا * اِنَّما نُطعِمُکُم لِوَجهِ الله لا نُريدُ مِنكُم جَزاءً وَلا شُكورًا؛( آیه ۸و ۹ انسان)
این حادثه، یک حادثه‌ی نمادین است؛ بله، آنجا این بزرگوارها بر گرسنگی خودشان و همه‌ی اعضای خانواده‌شان صبر کردند و به یتیم و مسکین و اسیر کمک کردند، عملاً این اتّفاق افتاد، امّا این نمادین است؛
خب حضرت زهرا می توانست آنجا بگوید که بروید مسجد پیغمبر، آنجا حکومت اسلامی است دیگر -حالا هم بعضی‌ها میگویند که چرا گداپروری می کنید، خب حکومت اسلامی است و باید انجام بدهد- نه، وظیفه‌ی حکومت، وظیفه‌ی جامعه را نفی نمی کند.
انسانها در جامعه موظّفند که به معنای واقعی کلمه به یکدیگر کمک بکنند؛ هم کمک مالی، هم کمک فکری، هم کمک آبرویی، انواع و اقسام کمکها باید در جامعه شکل بگیرد؛ این درس فاطمی است، این معرفت فاطمی است.
۱۳۹۸/۱۱/۲۶بیانات امام خامنه ای در دیدار مداحان اهل‌بیت علیهمالسلام
(۱) عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ أَخِيهِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع قَالَ: رَأَيْتُ أُمِّي فَاطِمَةَ ع قَامَتْ فِي مِحْرَابِهَا لَيْلَةَ جُمُعَتِهَا فَلَمْ تَزَلْ رَاكِعَةً سَاجِدَةً حَتَّى اتَّضَحَ عَمُودُ الصُّبْحِ وَ سَمِعْتُهَا تَدْعُو لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ تُسَمِّيهِمْ وَ تُكْثِرُ الدُّعَاءَ لَهُمْ وَ لَا تَدْعُو لِنَفْسِهَا بِشَيْءٍ فَقُلْتُ لَهَا يَا أُمَّاهْ لِمَ لَا تَدْعِينَ لِنَفْسِكِ كَمَا تَدْعِينَ لِغَيْرِكِ فَقَالَتْ يَا بُنَيَّ الْجَارَ ثُمَّ الدَّارَ.علل الشرائع،
شیخ صدوق، ج۱، ص: ۱۸۲ دلائل الإمامة، ص: ۱۵۲ بحار الأنوار (ط – بيروت)، ج۴۳، ص: ۸۲
