صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
مسئله حضور حداقلی درحالی رقم خورد که برخی از غایبان آن، روزهای گذشته در دسته های عزاداری حاضر بودند و ظاهرا مسئله عدم توان جسمی مطرح نیست؛ حال سوال اینجاست چه چیزی باعث می شود برخی از بزرگان و مراجع در عزاداری‌های اهل بیت حاضر شوند اما در روز قدس حتی از یک پیام دعوت دریغ نمایند؟
ملت غیور، دشمن شناس، مومن و انقلابی ایران اسلامی باز هم در روز قدس همانند سال های گذشته حماسه آفریدند و در مقابل تمام کفر و طاغوت صف کشی کرده و با مشت های گره کرده برائت خود را از ظالمین جهان اعلام و از مظلومین حمایت کردند.
آمار ها و گزارش ها نشان می دهد علیرغم گرمی شدید هوا در بعضی از شهر ها و مشقت های فراوانی که راهپیمایی با دهان روزه دارد، مردم انقلابی ایران اسلامی همزمان با طرح مسئله معامله قرن از سوی برخی کشورهای عبری – عربی ؛ با حضور حداکثری خود در رسانه های جهان خبرساز شدند.
در این میان، متاسفانه حضورمراجع عظام تقلید و علمای تراز اول حوزه علمیه قم در راهپیمایی جهانی روز قدس حداقلی بود و تنها سه تن از مراجع تقلید در بین راهپیمایان حضور یافته و عده معدود دیگر پیام دعوت صادر کردند.
این حضور حداقلی، تنها در راهپیمایی روز قدس خلاصه نمی شود بلکه این حضور حداقلی در راهپیمایی 22 بهمن هم مسبوق به سابقه بوده و بعضا موجب واکنش کاربران فضای مجازی شده بود.
این مسئله زمانی نگران کننده تر می شود که رهبری معظم انقلاب بارها نسبت به انقلاب زدایی از حوزه علمیه قم هشدار داده اند. ایشان در دیدار با اعضای مجمع نمایندگان طلاب و فضلای حوزه علمیه قم در سال 94 فرمودند:
خب، عرض کردیم که طبیعت قم، طبیعت طلّاب، حوزه‌ی علمیّه، طبیعت دین است، طبیعت تبلیغ است، طبیعت قناعت است، طبیعت حضور مرجعیّت است که مرجعیّت خیلی مهم است؛ اینها همه از خصوصیّات حوزه است و همین موجب میشود که پایه‌ی انقلاب در اینجا محکم بشود. اگرچنانچه ما دیدیم تلاشهایی دارد انجام میگیرد برای اینکه از حوزه‌ی علمیّه‌ی قم انقلاب‌زدایی کنند، باید احساس خطر کنیم. عرض من با شما نمایندگان عزیز طلّاب و فضلا این است: اگر دیدید انقلاب‌زدایی دارد انجام میگیرد باید احساس خطر کنید. خب، احساس خطر کردن کافی نیست، باید به فکر علاج بود؛ علاج هم تدبیر لازم دارد، فکر لازم دارد؛ این اهمّیّت اجتماع شما را نشان میدهد. باید افراد صاحب فکر بنشینند فکر کنند؛ با کارهای سطحی، با فریاد کشیدن که احیاناً در یک جلسه‌ای آدم داد بکِشد و به یکی اعتراض کند، با این حرفها مسئله درست نمیشود. راه، اینها نیست؛ راه، فکر کردن و اندیشیدن و حکمت‌آمیز برنامه‌ریزی کردن، مجموعه‌های برنامه‌ریزی شده را تهیّه کردن و دنبال کردن است؛ بنابراین بینش انقلابی در قم بایستی توسعه پیدا کند، حرکت انقلابی باید توسعه پیدا کند.
رهبر انقلاب اسلامی در دیدار با علما و روحانیون استان خراسان شمالی در سال 91 هم به همین نکته تاکید کرده و فرمودند:
این که یک آقائی در یک گوشه‌ای عبایش را بکشد به کول خودش، بگوید من به کارهای کشور کار ندارم، من به نظام کار ندارم، افتخار نیست؛ این ننگ است. روحانی باید از وجود یک چنین نظامی که پرچمش اسلام است، قانونش فقه اسلامی است، با همه‌ی وجود استقبال کند. مراجع تقلید کنونی، مکرر متعددی‌شان به بنده گفتند که ما تضعیف این نظام را به هر کیفیتی حرام قطعی میدانیم. خیلی‌شان از روی لطف به من پیغام میدهند یا میگویند که ما تو را مرتباً دعا میکنیم. این نشان دهنده‌ی قدرشناسی از نظام اسلامی است. حالا یک معممی یک گوشه‌ای بیاید خودش را از نظام کنار بگیرد؛ بهانه هم این است که ما فلان انتقاد را داریم.
خیلی خوب، صد تا انتقاد داشته باش؛ دویست تایش به خود ما عمامه‌ای‌ها وارد است. مگر به ما انتقاد وارد نیست؟ وجود انتقاد و عیب در یک مجموعه مگر موجب میشود که انسان این همه محسّنات و نقاط قوت را در آن مجموعه نبیند و ملاحظه نکند؟ در روحانیت هم همین جور است؛ عیوب الی ماشاءاللّه. بنده آخوندم، طلبه هستم، از قبل از بلوغ طلبه بودم تا الان؛ بیائید برای شما همین جا یک فهرست از بر بنویسم. صد تا اشکال در ما هست؛ اما این صد تا اشکال موجب میشود ما از روحانیت اعراض کنیم؟ ابداً. در مقابل این صد تا اشکال، هزار تا حُسن وجود دارد. در کسر و انکسار مصالح و مفاسد است که انسان میتواند خط مستقیم را پیدا کند.
حوزه‌های علمیه باید خود را سربازان نظام بدانند، برای نظام کار کنند، برای نظام دل بسوزاند، در خدمت تقویت نظام حرکت کنند؛ و این درست عکس آن چیزی است که سیاست سرویسهای امنیتی انگلیس و آمریکا و اسرائیل و دیگران و دیگران دنبال میکنند.
مسئله حضور حداقلی درحالی رقم خورد که برخی از غایبان آن، روزهای گذشته در دسته های عزاداری حاضر بودند و ظاهرا مسئله عدم توان جسمی مطرح نیست؛ حال سوال اینجاست چه چیزی باعث می شود برخی از بزرگان و مراجع در عزاداری های اهل بیت عصمت و طهارت (عج) – که صد البته بسیار لازم و پسندیده است- حاضر شوند اما در روز قدس که تجلی معنای افعال و اقوال اهل بیت عصمت و طهارت (ع) یعنی صف بندی مقابل ظالم و دفاع از مظلوم است حتی از یک پیام دعوت دریغ نمایند؟ چه چیزی باعث می شود از شعائر اهل بیت (ع) دفاع جانانه نمایند اما در حمایت از بستر تحقق و اجرای آن یعنی نظام مقدس جمهوری اسلامی غایب باشند؟
سوال مهم تر اینجاست که اگر نظام اسلامی نبود، وضعیت حوزه های علمیه و علما، دینداری مردم ، عزاداری و تعظیم شعائر که همه و همه از مقدس ترین و والاترین مفاهیم دینی و ارزشی هستند در چه وضعیتی قرار داشتند؟
قطعا بی توجهی به نعمت نظام اسلامی که بستری برای تحقق همه احکام و ارزش های دینی را فراهم آورده است از سوی هر کس که باشد در پیشگاه الهی ناشکری بزرگی محسوب خواهد شد.
