بسم الله الرحمن الرحیم
[البقرة127 ] – وَ إِذْ يَرْفَعُ إِبْراهيمُ الْقَواعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَ إِسْماعيلُ رَبَّنا تَقَبَّلْ مِنّا إِنَّکَ أَنْتَ السَّميعُ الْعَليمُ
و هنگامي که ابراهيم و اسماعيل پايه هاي خانه [کعبه] را بالا مي بردند، [مي گفتند:] «اي پروردگار ما، از ما بپذير که در حقيقت، تو شنواي دانايي.
[الحج26 ] – وَ إِذْ بَوَّأْنا ِلإِبْراهيمَ مَکانَ الْبَيْتِ أَنْ لا تُشْرِکْ بي شَيْئًا وَ طَهِّرْ بَيْتِيَ لِلطّائِفينَ وَ الْقائِمينَ وَ الرُّکَّعِ السُّجُودِ
و چون براي ابراهيم جاي خانه را معين کرديم [بدو گفتيم:] «چيزي را با من شريک مگردان و خانه ام رامطهر کن براي طواف کنندگان و قيام کنندگان و رکوع کنندگان [و] سجده کنندگان ».
ابراهیم ع امام بر همه ناس«همه ادیان»
[البقرة124 ] – وَ إِذِ ابْتَلي إِبْراهيمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنّي جاعِلُکَ لِلنّاسِ إِمامًا قالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتي قالَ لا يَنالُ عَهْدِي الظّالِمينَ
و چون ابراهيم را پروردگارش با کلماتي بيازمود، و وي آن همه را به انجام رسانيد، [خدا به او] فرمود: «من تو را پيشواي مردم قرار دادم.» [ابراهيم] پرسيد: «از دودمانم [چطور]؟» فرمود: «پيمان من به بيدادگران نميرسد».
[إبراهيم40 ] – رَبِّ اجْعَلْني مُقيمَ الصَّلاةِ وَ مِنْ ذُرِّيَّتي رَبَّنا وَ تَقَبَّلْ دُعاءِ
پروردگارا، مرا برپادارنده نماز قرار ده، و از فرزندان من نيز. پروردگارا، و دعاي مرا بپذير.
ابراهيم نه يهودي بود و نه نصراني، بلکه حق گرايي فرمانبردار بود، و از مشرکان نبود.
[المائدة97 ]- جَعَلَ اللّهُ الْکَعْبَةَ الْبَيْتَ الْحَرامَ قِيامًا لِلنّاسِ وَ الشَّهْرَ الْحَرامَ وَ الْهَدْيَ وَ الْقَلائِدَ ذلِکَ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللّهَ يَعْلَمُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي اْلأَرْضِ وَ أَنَّ اللّهَ بِکُلِّ شَيْءٍ عَليمٌ
خداوند [زيارت] کعبه بيت الحرام را وسيله به پا داشتن [مصالح] مردم قرار داده، و ماه حرام و قرباني هاي بينشان و قرباني هاي نشاندار را [نيز به همين منظور مقرّر فرموده است]، اين [جمله] براي آن است تا بدانيد که خدا آنچه را در آسمانها و آنچه را در زمين است ميداند، و خداست که بر هر چيزي داناست.
[الأنعام91 ] – وَ ما قَدَرُوا اللّهَ حَقَّ قَدْرِهِ إِذْ قالُوا ما أَنْزَلَ اللّهُ عَلي بَشَرٍ مِنْ شَيْءٍ قُلْ مَنْ أَنْزَلَ الْکِتابَ الَّذي جاءَ بِهِ مُوسي نُورًا وَ هُدًي لِلنّاسِ تَجْعَلُونَهُ قَراطيسَ تُبْدُونَها وَ تُخْفُونَ کَثيرًا وَ عُلِّمْتُمْ ما لَمْ تَعْلَمُوا أَنْتُمْ وَ لا آباؤُکُمْ قُلِ اللّهُ ثُمَّ ذَرْهُمْ في خَوْضِهِمْ يَلْعَبُونَ
و آنگاه که [يهوديان] گفتند: «خدا چيزي بر بشري نازل نکرده»، بزرگي خدا را چنانکه بايد نشناختند. بگو: «چه کسي آن کتابي را که موسي آورده است نازل کرده؟ [همان کتابي که] براي مردم روشنايي و رهنمود است، [و یهود] تورات را بخش بخش در آوردند. و[یهودی هاآنچه را] از آن [مي خواهید] آشکار و بسياري را مخفی مي کنيد، در صورتي که چيزي که نه شما مي دانستيد و نه پدرانتان، [به وسيله آن] به شما آموخته شد.» بگو: «خدا [همه را فرستاده]»؛ آنگاه بگذار تا در ژرفاي [باطل] خود به بازي [سرگرم] شوند.
[الحج33 ] – لَکُمْ فيها مَنافِعُ إِلي أَجَلٍ مُسَمًّي ثُمَّ مَحِلُّها إِلَي الْبَيْتِ الْعَتيقِ
براي شما در آن [دامها] تا مدتي معين سودهايي است، سپس جايگاه [قرباني کردن آنها و ساير فرايض] در بیت عتیق [=کعبه] است.
[الحج34 ] – وَ لِکُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنا مَنْسَکًا لِيَذْکُرُوا اسْمَ اللّهِ عَلي ما رَزَقَهُمْ مِنْ بَهيمَةِ اْلأَنْعامِ فَإِلهُکُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَلَهُ أَسْلِمُوا وَ بَشِّرِ الْمُخْبِتينَ
و براي هر امتي مناسکي قرار داديم، تا نام خدا را بر دام هاي حلال گوشت که روزي آنها گردانيده ياد کنند. پس [بدانيد که] خداي شما خدايي يگانه است، پس به [فرمان] او گردن نهيد. و فروتنان را بشارت ده.
[الأنفال35 ] – وَ ما کانَ صَلاتُهُمْ عِنْدَ الْبَيْتِ إِلاّ مُکاءً وَ تَصْدِيَةً فَذُوقُوا الْعَذابَ بِما کُنْتُمْ تَکْفُرُونَ
و نمازشان در خانه [خدا] جز سوت کشيدن و کف زدن نبود. پس به سزاي آنکه کفر ميورزيديد، اين عذاب را بچشيد!