تشخیص حق از باطل در اين دنياي وانفسا

تشخیص حق از باطل در اين دنياي وانفسا

همۀ انسان‌ها طالب سعادتند و سعادت در گروه حق‌محوری است.

بنابراین، باید حق را از باطل تشخيص داد وگرنه باطل به صورت حق‌نما جلوه می‌کند؛ زیرا جهان آمیزه‌ای از حق و باطل است و باطل با فریب، نیرنگ، تغلب، دروغ ، فساد ، كبر ، غرور ، تعملق ، چاپلوسي، ظلم به ديگران و غيرو…….. همواره خود را حق مطلق نشان می‌دهد.
امام علی (ع) در این باره می‌فرماید:
اگر باطل با حق مخلوط نمى‏شد، بر طالبان حق پوشیده نمى‏ماند، و اگر حق از باطل جدا و خالص مى‏گشت، زبان دشمنان قطع مى‏گردید.
امّا قسمتى از حقّ و قسمتى از باطل را مى‏ گیرند و به هم مى‏آمیزند، آن‌جاست كه شیطان بر دوستان خود چیره مى‏ گردد و تنها آنان كه مشمول لطف و رحمت پروردگارند، نجات خواهند یافت.

آن‌جا که مخلوط شدن حق و باطل با زیرکی صورت گیرد، جذابیت کاذب و عاریتی باطل، قادر خواهد بود گروهی را به گرد خویش جمع کند؛
چنان‌که امام سجاد (ع) فرمودند:
سى هزار نفر در کربلا بر ضد سیدالشهداء گرد آمدند كه همه خود را از این امت می‌پنداشتند و همه با ریختن خون او به‏ خدا تقرب مى ‏جستند.

آن حضرت آنان را به یاد خدا مى ‏انداخت، اما آنان پند نمى‏ گرفتند تا آن‌كه او را از روى ستم و تجاوز و دشمنى به شهادت رساندند.
چون می‌گفتند یزید خلیفۀ پیامبر (ص) است و حسین بن علی (ع) بر او خروج كرده، باید با او جنگید.
در اينجا باطل، حق را با شمشیرِ خودِ حق می‌زدند؛ پس باطل نیروی حق را به خدمت گرفته است.
این همان نیروی حقّ است كه او از آن استفاده می‌كند.
آری، اگر آميخته شدن حق و باطل با زیرکی صورت گیرد، زمینه‌ای فراهم می‌شود كه عمر سعد در عصر تاسوعا وقتی می‌خواست شعار بدهد و مردم را تحریک كند، نمی‌گفت:

«یا خَیْلَ اللّهِ ارْكَبی وَ بِالْجَنَّةِ اَبْشِری؛

ای لشکر خدا! سوار شوید و بهشت بر شما بشارت باد!».
وقتی باطل مقدس شود، راه بر این گونه حوادث باز می‌شود. یك عده‌ای فرصت طلب، منافق، تعملق و چاپلوس گو توانستند با عوام‌فریبی و مخلوط كردن حق و باطل، از توده‌ای مسلمان ولی جاهل و احمق، لشکری انبوه علیه فرزند پیامبر (ص) گرد آورند.
همواره تحت پوشش حق و حقیقت است که باطل خودنمایی می‌کند.

از این رو، خداوند منان اهل کتاب را به دلیل مخلوط کردن حق با باطل، نکوهش کرده است.
به سبب مخلوط شدن حق با باطل است که مردم در شناخت حق و باطل، سرگردان می‌شوند:
«آنان كسانى‏اند كه تلاششان در زندگى دنیا به بیراهه مى ‏رود و خود مى‏ پندارند كه كار نیک انجام مى ‏دهند».

ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی
کاین ره که تو می‌روی به ترکستان است