شب قدر فاطمیون ، یعنی تربیت شدگان فاطمه سلام الله علیها

دانلود

 

[ قدر ] – بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان‏
[ قدر1 ] – إِنّا أَنْزَلْناهُ في لَيْلَةِ الْقَدْرِ
ما [قرآن را] در شب قدر نازل کرديم‏.
[ قدر2 ] – وَ ما أَدْراکَ ما لَيْلَةُ الْقَدْرِ
و از شب قدر، چه آگاهت کرد.
[ قدر3 ] – لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ
شب قدر از هزار ماه ارجمندتر است‏.
[ قدر4 ] – تَنَزَّلُ الْمَلائِکَةُ وَ الرُّوحُ فيها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ
در آن [شب‏] فرشتگان‏، با روح‏، به فرمان پروردگارشان‏، براي هر کاري [که مقرّر شده است‏] فرود آيند؛
[ قدر5 ] – سَلامٌ هِيَ حَتّي مَطْلَعِ الْفَجْرِ
[آن شب‏] تا دمِ صبح‏، صلح و سلام است‏

قال الصادق(علیه السلام):« انا انزلناه فی لـیلة القـدر، اللیلة فاطمه و القـدر الله فمن عرف فاطمه حق معرفتها فقد ادرک لیلة القدر و أنما سمیت فاطمه لأن الخلق فطموا عن معرفتها و قوله و ما ادریک ما لیلة القدر لیلة القدر خیر من الف شهر یعنی خیر من الف مؤمن و هی ام المؤمنین تنزل الملائکة و الروح فیها و الملائکه المؤمنون الذین یملکو ن علم آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) و الروح القدس هی فاطمة (علیهاالسلام) بأذن ربهم من کل أمر سلام هی حتی مطلع الـفجر یعنی حتی یخرج القائم آل محمّد (علیه السلام) »

امام جعفر صادق(علیه السلام) فرمود:« ما آنرا در شب قدر نازل کردیم شب،حضرت فاطمه زهراء(سلام الله علیها ) و قدر، خداوندمتعال است.

پس هر کس حضرت فاطمه زهراء(سلام الله علیها ) را به حقیقت معرفت بشناسد، شب قدر را درک کرده است و جز این نیست که آن حضرت، فاطمه (سلام الله علیها) نامیده شد، چون خلائق از شناخت او بریده و جدا شده اند و فرمایش خداوند عزّوجلّ که: و تو چه می دانی شب قدر چیست؟

شب قدر از هزارماه بهتر است یعن‍ی بهتر از هزار مؤمن زیرا او مادر مؤمنین است و دراین شب فرشتگان و الروح نازل می شوند.

فرشتگان یعنی مؤمنانی که از علم آل محمد (صـلوات الله عـلیهم اجـمـعین) بـهـره مـند می باشـند و روح؛ هـمان روح الـقـدس که حـضـرت فـاطـمــه زهـراء(سـلام الله عـلیهـا ) اسـت می بـاشـد؛ و از هر امـر و فرمـانی ســلام و رحمـت است تا طـلوع سپیده دم؛ یعنی تا هنگام ظهور و قیام حضرت قائم آل محمد(عجل الله تعالی فرجه)

 تفسیر فرات کوفی، ص۵۸۱.

امام جعفرصادق(علیه السلام) می فرماید:

قلوبنا اوعیة لمشیئه الله فإذا شاء الله شیئا شئنا و الله یقول ما تشاون إلا ان یشاء الله؛

قلوب ما ظرف مشیت الهی است. پس هنگامی که خدا چیزی را بخواهد ما خواسته ایم و این قول خداوند است که می فرماید: نمی خواهید مگر آنچه را که خدا می خواهد.

(الهدایه الکبری:۳۵۹؛ دلائل الامامه: ص۵۰۶؛ الغیبه طوسی: ص۲۴۷؛ تفسیر الصافی: ج۵، ص۲۰۶)

امام جعفر صادق(علیه السلام) فرمود:
  و نحن إذا شِئنَا شاء اللهُ و إذا أَرَدْنَا أَرادَ اللهُ 
و ما هنگامی که مشيّت کنیم، خداوند مشيّت کرده است و هنگامی که اراده کنیم، خداوند اراده نموده است.

(بحارالأنوار، ج 26، ص 14.)

و نحن إذا شِئنَا شاء اللهُ و إذا كَرِهْنا كَرِهَ اللهُ الوَيْلُ كُلَّ الوَيْلُ لِمَن أنكرَ فضلَنا و خصوصیتَنا و ما أعطانَا اللهُ ربنا لأنَّ مَن أنكرَ شیئاً مِمَّا أَعطانَا اللهُ فقد أنكرَ قُدرةَ اللهِ عزّ و جلّ و مَشيّتَهُ فینا 
و ما هنگامی که مشيّت کنیم، خداوند مشيّت کرده است و هنگامی که چیزی را کراهت داشته باشیم، خداوند کراهت دارد.

وای بر کسی که فضل ما و خصوصيّت ما و آنچه را که خداوند به ما بخشیده انکار کند؛ چرا که هر کس که چیزی را از آنچه خداوند به ما عطا نموده، انکار کند، همانا قدرت خداوند عزّوجلّ و مشيّت او در مورد ما را انکار نموده.

(بحارالأنوار، ج 26، ص 7.)

قُلوبُنا أَوعِيَةٌ لِمَشيّةِ اللهِ فإذا شاءَ شِئنا و اللهُ یقولُ وَ ما تَشاؤُنَ إِلَّا أَنْ يَشاءَ اللهُ
قلب‌های ما ظرفی است برای مشيّت خدا. پس هنگامی که خداوند مشيّت کند ما مشيّت می‌کنیم و خداوند می‌فرماید: «وَ ما تَشاؤُنَ إِلَّا أَنْ يَشاءَ اللهُ».

(بحارالأنوار، ج 25، ص 336؛ ج 52، ص 50؛ الخرائج ‏و الجرائح، ج 1، ص 458؛ الغیبه طوسی، ص 246؛ كشف ‏الغمّه، ج 2، ص 499؛ منتخب‏ الأنوار المضیئه، ص 139.)

سوره تکوير آیه ۲۹ – وَ ما تَشاؤُنَ إِلاّ أَنْ يَشاءَ اللّهُ رَبُّ الْعالَمينَ
و تا خدا، پروردگار جهان ها، نخواهد، [شما نيز] نخواهيد خواست‏.

 

حضرت رسول الله (ص) می فرمایند:

و نحن إذا شئنا شاء الله، و إذا کرهنا کره الله، فالویل کل الویل لمن انکر فضلنا و خصوصیتنا و ما اعطانا الله ربنا، لان من انکر شیئا مما اعطانا الله فقد انکر قده الله و مشیته فینا؛

ما هر گاه بخواهیم، خدا خواسته است و هنگامی که نخواهیم خدا نخواسته است.

پس ویل کل ویل (منطقه ای در جهنم) برای کسی که انکار فضیلت ما و خصوصیات ما را بکند و انکار کند آنچه را که خدا به ما عطا کرده است؛ زیرا هر کس انکار کند چیزی از آنچه را که خدا به ما عطا کرده است؛ همانا که قدرت خدا و مشیت او را در مورد ما منکر شده است.

(بحارالانوار: ج ۲۶، ص۷ إلزام الناصب: ج ۱، ص۴۰؛ المناقب (للعلوی): ص۱۲۶، بدین مضمون در: مشارق انوار الیقین: ص،۲۸۷)