صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
مجیدحقی
اعتراض شدید به عدم بهبود و اصلاح امور در زمینه‌های گوناگون کشور
اینها برای کی با شماها مقابله می‌کنند و معارضه؟ و آیا این ادارات دولتی، وزارتخانه‌ها و همه گروه‌هایی که در اداره این مملکت مشغول هستند، جواب شماها را چه می‌دهند که باز هم در عین حالی که سفارش شده است که این کاغذبازی های مزخرف را و این کارهای ضدانقلابی را نکنید، باز می‌شنویم که حتی برای شما کارشکنی می‌کنند؛ اینها چه می‌گویند؟ اینها چه هستند؟ اینهایی که در رأس هستند، چطور توجه به این مسائل ندارند؟ چطور آقای رئیس جمهور دخالت در این امور نمی‌کند؟ چطور شورای انقلاب در این امور رسیدگی نمی‌کند؟ چه شده است اینها را؟ به کارهای دیگر مشغولند اینها؟ ما مرهون اینها هستیم. اینها بودند که شما را به این مسندها نشاندند. اگر اینها نبودند، نه من اینجا بودم، نه شما آنجا بودید، نه آنها آنجا و نه دستجاتی که مخالفت با این نهضت می‌کنند در اینجا. آنها که مخالف نهضت هستند حسابشان علی حده است، اما شمایی که با نهضت هستید و در امور این کشور دارید دخالت می‌کنید، اداره این مملکت دست شماها هست. چطور است که شما رسیدگی به این ادارات نمی‌کنید؟ و این وزارتخانه‌ها، این وزرایی که اشخاصی تحت اداره آنها هست و باز هم از این اشخاصی که از رژیم سابق مانده‌اند هست، اینها چه می‌گویند؟ به اسلام عقیده ندارند؟ یا عرضه ندارند؟
نمی‌توانند این اشخاصی که کارشکنی برای این افراد می‌کنند، برای این معلولین حتی کارشکنی می‌کنند و برای این شهدا کارشکنی می‌کنند، نمی‌توانند اینها، نمی‌فهمند اینها که باید اینها نشود؟ نمی‌دانند که ایران مرهون اینهاست؟ نمی‌دانند که رژیم منحوس شاهنشاهی را اینها از بین بردند و شما را به اینجا رساندند؟
اخطار پیرامون محو آثار طاغوت
این چه وضعی است در این مملکت؟ همه که نمی‌شود، همیشه نمی‌شود که با حرف مردم را قانع کرد. باز هم آرمهای شاهنشاهی در کاغذهایشان هست. من نمی‌فهمم که اینها چه اشخاصی هستند. باز هم مریضخانه‌ها، مریضخانه بنیاد فلان هست در ایران. باز هم تذکره‌ها، تذکره‌های شاهنشاهی است. باز هم کاغذهای اداره، کاغذهای شاهنشاهی است. اگر شاهنشاهی هستید، خوب بگویید تا ما تکلیفمان را با شما تعیین کنیم. تا من بگویم ملت باشما چه کند و اگر نیست، چرا این آرمها را برنمی دارید؟ چرا این اشخاصی که در این ادارات مشغول فساد هستند، چرا اینهایی که مشغول هستند که جوان های ما را تباه کنند، در این ادارات تصفیه نمی‌کنید؟ من نمی‌دانم این مملکت وضعش چیست؟
بیست سال است که این ملت، ملت محروم دارد زحمت می‌کشد، کشته می‌دهد. پانزده خرداد آنقدر کشته داد، و بعد هم هی پانزده‌های خرداد برای ما پیش آمد. این همه اینها به شهادت رسیدند.
ما تا کی باید مواجه با این چهره‌های افسرده باشیم؟ ملت ایران تا کی باید منتظر باشند که شماها از آن گرفتاریهایی که می‌گویید داریم در ادارات، بیرون بیایید؟ تا کی صبر کند ملت ایران و تا کی شما می‌خواهید اصلاح کنید امور را؟
یک سال و نیم بیشتر گذشته است از این انقلاب و باز آرم های شاهنشاهی هست. اگر شاهنشاهی هستید بگویید. اگر تا ده روز دیگر، تا ده روز دیگر، در یکی ازاین چیزهایی که از ادارات در همین دو سه روز برای من یک چیزی آوردند که تذکره ای بوده است که همان آرم شاهنشاهی و همان کثافت کاریها [را داشت]. در وزارت خارجه و در همۀ وزارتخانه ها و همۀ مراکز، باید اصلاح بشود این امور؛ نمی شود اینطور. اگر عاجزند کنار بروند تا ما افرادی پیدا بکنیم که عاجز نباشند و اگر عاجز نیستند چرا عمل نمی کنند؟
من از شماها عذر می خواهم. من از ملت ایران عذر می خواهم. من از ملت ایران عذر می خواهم. من از این مادرهایی که بچه های خودشان را از دست دادند معذرت می خواهم. من از این برادرهایی که عزیزان خودشان را دادند، از دست داده اند، معذرت می خواهم. من از این ارتشی هایی که جوانان خودشان را از دست داده اند، از این پاسدارها که جوان های خودشان را از دست داده اند و برادران خودشان را، معذرت می خواهم که عُرضۀ این را ندارم که کار را درست کنم. من از حضرت مهدی ـ سلام الله علیه ـ من از پیشگاه پیغمبر اکرم معذرت می خواهم. من از پیشگاه ولی عصر امام مهدی ـ سلام الله علیه ـ معذرت می خواهم. من از پیشگاه ملت ایران معذرت می خواهم. من از شما برادران، برادران ارتشی، برادران پاسدار، برادران ژاندارمری و سایر قوای انتظامی که در راه اسلام جوانهای خودشان را دادند، معذرت می خواهم.
ما نتوانستیم برای شما کاری انجام بدهیم. ما ضعیف هستیم. ما باز گرفتار کاغذبازی هستیم. ما باز گرفتار آرم های شاهنشاهی هستیم. مملکت ما باز مملکت شاهنشاهی است. وزارتخانه های ما، وزارتخانه های ما باز وزارتخانه های طاغوتی است و ما نتوانستیم اینها را اصلاح کنیم.
6 تیر 1359 / 14 شعبان 1400
صحیفه امام خمینی » جلد 12 » صفحات 477 و478
کتاب امام به روایت امام ص 169
