بسم الله الرحمن الرحیم
توحید در ولایت
خدا بود و کس نبود، عالم وآدم نبود
ارادهای خدا کرد نوری ز خود جدا کرد
از آن دونیمهای را رسول(صلیاللهعلیهوآلهوسلم) و مرتضی(علیهالسلام) کرد
سپس به رحمت خود نور مادر جدا کرد
نور امامتش را یکی یکی صدا کرد
کسی نبود و چیزی ولایت ولیّ بود
به دور عرش اعلی تسبیح و تحمیدی بود
سپس ملائکش را در نور اینان آورد
نوری ورای عالم، نوری شبیه مادر
نوری پر از محبت وسیع و پر صلابت
کرسی و عرش و سماء روشن به نور مادر
کی و کجا نبودست آثار رحمتشان
چشم مَلَک روشن از نور ولایتشان
اینان همان هولاء، أنبئهم باسماء
معلّم رسولان ، هم آیات و بیّنات
همین کسان که عالم بِیُمنشان به روزی
چشمۀ لطف و عطا به اذن ایشان جاری
شرط ادای توحید قبول دعوتشان
حسن ختام عالم لبخند دلبندشان
نبی و آل علی شکوه خلقت هستند
مادرمان فاطمه دلیل خلقت هستند
عمری به انتظار گوشه چشم مادر
دستی بسوی مادر، جانی فدای مادر