(حکایت اهل راز)
مرحوم آيتالله مجتهدي تهراني(ره) میفرمودند: يک روز، پس از اقامه نماز پشت سرآيتالله مدني، ديدم که ايشان شديدا دارند گريه ميکنند. رفتم پيش آيت الله مدني وگفتم: ببخشيد، اتفاقي افتاده که اين طور شما به گريه افتادهايد؟
ايشان فرمودند:يک لحظه، امام زمان عجل الله تعالی فرجه را ديدم که به پشت سر من اشاره کرده و فرمودند:
«آقاي مدني! نگاه کن! شيعيان من بعد از نماز، سريع ميروند دنبال کار خودشان و هيچکدام براي فرج من دعا نميکنند. انگارنه انگار که امام زمانشان غايب است!»
و من ازگلايه امام زمان به گريه افتادم.
* کتاب مهربانتر از مادر، حسن محمودی، انتشارات مسجد مقدس جمکران.
اللَّهُمَّ وَ أَقِمْ بِهِ الْحَقَّ وَ أَدْحِضْ بِهِ الْبَاطِلَ وَ أَدِلْ بِهِ أَوْلِيَاءَكَ وَ أَذْلِلْ بِهِ أَعْدَاءَكَ وَ صِلِ اللَّهُمَّ بَيْنَنَا وَ بَيْنَهُ وُصْلَةً تُؤَدِّي إِلَى مُرَافَقَةِ سَلَفِهِ وَ اجْعَلْنَا مِمَّنْ يَأْخُذُ بِحُجْزَتِهِمْ وَ يَمْكُثُ فِي ظِلِّهِمْ وَ أَعِنَّا عَلَى تَأْدِيَةِ حُقُوقِهِ إِلَيْهِ وَ الاجْتِهَادِ فِي طَاعَتِهِ وَ اجْتِنَابِ مَعْصِيَتِهِ وَ امْنُنْ عَلَيْنَا بِرِضَاهُ.