بسم الله الرحمن الرحیم الحمد الله رب العالمین
طغیان فرات و انار بهشتی
در زمان خلافت امیرالمؤمنین علیه السلام رود فرات طغیان کرد ، مردم آمدند و از حضرت استمداد کردند .
حضرت سوار مرکبش شد و به طرف فرات حرکت کرد .
وقتی از محله ثقیف می گذشت عده ای از جوانان نشسته بودند ، با نگاه های خود ایشان را مورد تمسخر قرار دادند .
حضرت متوجه شد و فرمود : ای بازماندگان قوم ثمود و ای متکبران ! شما جز عده ای اوباش لئیم نیستید . من کجا و این غلامان کجا !
پیرمردان قبیله گفتند : اینها جوانان جاهلی هستند ما را به گناه آنها نگیر و ببخش .
حضرت فرمود : به شرطی می بخشم که وقتی برگشتم ، این مجلس برپا نباشد و خرابی ها را درست کرده باشید ، و ناودان هایی را که به کوچه می ریزد برداشته باشید ، و چاله ها را پر نموده باشید ،
چون همه در سر راه مسلمانان است و باعث اذیت آن ها می شود
گفتند : به همه دستورات شما عمل می کنیم .
حضرت از آنجا گذشت و آنها نیز دستورات حضرت را اجرا کردند .
وقتی که امام به فرات رسید ، دعا کرد و ضربه ای به آب زد ، آب یک ذراع پایین رفت ،
اناری را از آب گرفتند و به حضرت دادند
و گفتند : آب از پل ، بالا رفته و این انار را آورده است .
حضرت فرمود : این اناری است از انارهای بهشت . و میوه های بهشت را در این دنیا فقط پیامبر و وصی او باید بخورند نه کس دیگر .
اگر این گونه نبود آن را بین شما تقسیم می کردم.
بحارالانوار: 41/250، ح 6.
اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم