صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
معرفت او(۱)
سرشت آدمی به گونه ای است که به دنبال آبادی است. از جای آباد خوشش می آید. به دنبال درختی، بوستانی، چشمه ای، دریایی است.
همین که در سایه سار درختی می نشیند، در هوای عطرانگیز بوستان، عطرگلها و ریاحین را استشمام می کند،دستی به آب می زند و با اشتیاق از آن می نوشد و صدای دلربای امواج را می شنود، احساس شادی و شعفی به سراغش می آید که توصیف شدنی نیست.
آدمی از ویرانی و خرابی فرار می کند. اصلا اهل ویرانه نیست. ویرانه هم که جای زیستن نیست، روح آدمی را فرسوده می کند.
فطرت آدمی اهل آبادی است.
می خواهد آدمی رشد کند، متعالی شود.
سبکبال در میان آسمان به پرواز در بیاید.
برای همین محل های پرواز را به انسان نشان می دهد.
شامه فطرتمان را نبسته باشیم عطر دل انگیز باغ های سرسبز ملکوت را برای انسان هدیه می آورد.
لب هایش را ندوخته باشیم آدمی را موعظه می کند، دستش را نبسته باشیم، دستت را می گیرد می برد، و لب های تشنه معرفتت را سیراب می کند.
اگر تشنه باشیم قدر آب و آبادانی را می دانیم.
مگر اینکه خیال کنیم سیرابیم….
«عَلَي مَعْرِفَتِهَا دَارَتِ الْقُرُونُ الْأُولَي» می دانید یعنی چه؟
با معرفت او ، گذشته ها آباد شد.
فطرت ما این جمله را خوب می فهمد، خوب درک می کند.
می داند کیست. اما امان از حجاب های دنیا.
این جمله برای مشتاقان آبادی، برای تشنگان حقیقت بسیار جلوه می کند.
این کیست که معرفت او باعث آبادی است؟
معرفت چه کسی گذشته ها را سرسبز کرده است؟
این آبادی چگونه است؟
آیا ما نیز می توانیم از این آبادی بهره ای داشته باشیم؟
اللهم لعن قاتلی فاطمه الزهرا سلام الله علیها
«يَعْرِفُونَ نِعْمَتَ اللّهِ ثُمَّ يُنكِرُونَهَا وَأَكْثَرُهُمُ الْكَافِرُونَ
(۸۳ نحل)
خدا لعنت کند قاتلان مادر مهربان سلام الله علیها را،
مادر مهربان سلام الله علیها مدافع حریم ولایت علوی را به چه جرمی کشتند ؟