بسمالله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین
با توکل به خدای مهربان
تأملی درباره آیه ۱۱۱ سوره طه
در عبارت: وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَيِّ الْقَيُّومِ، حداقل میتوان به این موضوعات پرداخت:
۱. عَنَت
۲. الوجهُ
۳. الحی
۴. القیوم
۵. الوجوهُ و الوجه
۶. الوجوهُ للحی
۷. الوجوهُ القیوم
۸. الوجه القیوم
۹. وجه الله
۱۰. وجه رب
۱۱. الحی القیوم
شایان توجه است که، به هر یک از موارد ۱۱ گانه فوق، میتوان مستقل پرداخت، همچنین، به مطالبی در ارتباط با آیه مذکور نیز پرداخت!
مثلا: الوجوهُ، با ضمه قید شده است، یعنی حالت فاعلی دارد!
لذا در سلوک معنوی و تربیتی میتوان دانست و برداشت کرد که با عنایت به معرفت نظام واسطهها، افرادی که پلکان رشد را طی کنند، به اذن الله میتوانند فاعل باشند…!
یعنی توان و محبتی بسیار عظیم که نه میتوان دربارهاش به راحتی سخن راند، و نه میتوان شکر و حمدش را بجا آورد…
در معنای وجه نیز گفته میشود:
صورت. یا آن جنبه از شخص که بسوی دیگران است!
در آیه ۷۹ سوره انعام گفته شده:
إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذي فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ حَنيفاً … (للذی).
یا در آیه ۲۰ آلعمران میخوانیم:
فَقُلْ أَسْلَمْتُ وَجْهِيَ لِلهِ وَ مَنِ اتَّبَعَنِ … (لله).
یعنی به سهولت و نیکی میتوان دریافت که خدای مهربان برای بندگان ساعی اش راه گشوده!
لذا ما هم باید سعی وافر کنیم با توکل به خدای مهربان، إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ “لله” شویم، با جمیع ابعادمان!
مثلا:
۱. میتوانیم جسم مان را ابتدا با نماز، بسوی او بیشتر و بیشتر متوجه کرده و همواره بسویش سوق دهیم!
(یکی از علل اهمیت صلات، و ویژگی نماز)
که لازمه موفقیت در این وادی،
اولا: پرهیز از غفلت است،
ثانیا: مدام احساس در محضر بودن را در خود، چنان مراقبت و تقویت کنیم، که به جوارح مان نیز کشانده شود.!
۲. وجهی برای خدا شویم،أَسْلَمْتُ وَجْهِيَ لِلهِ!
آنگاه است که خدای حنان هم، وجه الرحمن، و وجه الحی، و وجه القیوم و وجه… بودنش را بواسطه این بندگان رشد یافته اش، اعمال میکند!
الحمدلله رب العالمین… الحمدلله …
گیلانی نژاد
۱۴۰۲.۱.۲۲
شب قدر دوم