حضور پنج‌تن آل عبا ۲ هزار سال قبل از خلقت آدم(علیه السلام)

  بر اساس آیات قرآن و روایات ذیل آیات، اهل‌بیت علیهم السلام به عنوان برترین مخلوقات عوالم هستی قبل از خلقت آسمان‌ها و زمین در قالب‌های مختلفی مثل قالب‌های عرشی و نوری حضور داشته‌اند و دارند و در دنیا نیز در قالب جسمانی تنها به مدت محدودی حضور یافتند.

اما درباره قالب‌های عرشی و نوری اهل‌بیت علیهم السلام روایات فراوانی از اهل‌بیت علیهم السلام در منابع روایی شیعه و سنی وارد شده است که به دو مورد از آن‌ها اشاره می‌کنیم:

1ـ ابى سعید خدرى گوید با رسول خدا صلی‌الله علیه وآله وسلم، نشسته بودیم، مردى پیش او آمد و عرض کرد یا رسول‌اللَّه خبر به من خبر بده از فرمایش خدا به ابلیس‏ «أَسْتَکْبَرْتَ أَمْ کُنْتَ مِنَ الْعالِینَ؛ آیا تکبر ورزیدى یا از گروه عالین بودى.» (سوره ص آیه 75 )

«عالین» چه کسانى هستند؟ آیا از فرشتگان والامقام‌ترند؟

رسول خدا صلی‌الله علیه وآله وسلم، فرمود من و على و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام در برابر عرش پروردگار جهانیان بودیم و او را تسبیح می‌کردیم و فرشتگان به تسبیح ما تسبیح می‌گفتند پیش از دو هزار سال قبل از خلقت آدم و هنگامى که خداوند آدم را آفرید، به فرشتگان امر کرد آدم را سجده کنند و ما را به این سجده امر نکرد.

تمام فرشتگان سجده کردند مگر ابلیس که سرباز زد و سجده نکرد و سپس خداوند بزرگ فرمود« أَسْتَکْبَرْتَ أَمْ کُنْتَ مِنَ الْعالِینَ‏؛ تکبر کردی یا از عالین هستی؟»

مقصود از عالین پنج تن بودند که نام آنها بر سرادق عرش‏ الهى نوشته شده بود و ما کسانى هستیم که از راه ما خلایق مى‌‏توانند به خداى خود نزدیک شوند، به ما هدایت می‌شوند، و کسى که ما را دوست داشته باشد خداوند او را دوست دارد و در بهشت ساکنش مى‏‌کند و کسى که ما را دشمن بدارد خداوند او را دشمن دارد و در آتش جایش دهد، جز حلال‌زاده کسى ما را دوست ندارد.»

(فَنَحْنُ بَابُ اللَّهِ الَّذِی یُؤْتَى مِنْهُ بِنَا یَهْتَدِی الْمُهْتَدِی فَمَنْ أَحَبَّنَا أَحَبَّهُ اللَّهُ وَ أَسْکَنَهُ جَنَّتَهُ وَ مَنْ أَبْغَضَنَا أَبْغَضَهُ اللَّهُ وَ أَسْکَنَهُ نَارَهُ وَ لَا یُحِبُّنَا إِلَّا مَنْ طَابَ مَوْلِدُهُ

^{(فضائل الشیعة شیخ صدوق، ص9؛ تأویل الآیات الظاهرة،  ص497)}

2ـ همچنین در روایتی دیگر سلمان از رسول خدا صلی‌الله علیه وآله وسلم نقل می‌کند

رسول خدا صلی‌الله علیه وآله وسلم، به من گفت: ای سلمان، خداوند مرا از برگزیده نورش خلق کرد و مرا خواند پس او را اجابت کردم. و از نور من، علی را خلق کرد و او را صدا زد و او(علی) او را اطاعت کرد و از نور علی، فاطمه را خلق کرد …

فَقَالَ: یَا سَلْمَانُ، خَلَقَنِی اللَّهُ مِنْ صَفْوَةِ نُورِهِ، وَ دَعَانِی فَأَطَعْتُهُ، وَ خَلَقَ مِنْ نُورِی عَلِیّاً، وَ دَعَاهُ فَأَطَاعَهُ، وَ خَلَقَ مِنْ نُورِ عَلِیٍّ فَاطِمَةَ، وَ دَعَاهَا فَأَطَاعَتْهُ، وَ خَلَقَ مِنِّی وَ مِنْ عَلِیٍّ وَ فَاطِمَةَ: الْحَسَنَ، وَ دَعَاهُ فَأَطَاعَهُ، وَ خَلَقَ مِنِّی وَ مِنْ عَلِیٍّ وَ فَاطِمَةَ: الْحُسَیْنَ، فَدَعَاهُ فَأَطَاعَهُ.»

رسول خدا صلی‌الله علیه وآله وسلم، همین طور تا به امام حسین(علیه السلام) ادامه دادند و بعد فرمود:

«سپس ما را به پنج اسم از اسمای خودش نامید: پس خداوند محمود است و من محمد؛ و خداوند علی است و این هم علی؛ خداوند فاطر است و این هم فاطمه؛ خداوند ذوالاحسان است و این حسن و خداوند محسن است و این هم حسین است؛

ثُمَّ سَمَّانَا بِخَمْسَةِ أَسْمَاءٍ مِنْ أَسْمَائِهِ، فَاللَّهُ الْمَحْمُودُ وَ أَنَا مُحَمَّدٌ، وَ اللَّهُ الْعَلِیُّ وَ هَذَا عَلِیٌّ، وَ اللَّهُ الْفَاطِرُ وَ هَذِهِ فَاطِمَةُ، وَ اللَّهُ ذو الْإِحْسَانِ وَ هَذَا الْحَسَنُ، وَ اللَّهُ الْمُحْسِنُ وَ هَذَا الْحُسَیْنُ.»

رسول خدا صلی‌الله علیه وآله وسلم، در ادامه به سلمان فرمود:

«سپس خداوند از ما و از نور حسین، 9 ائمه را خلق کرد؛ پس آن‌ها را خواند و اطاعت شد. در آن هنگام ساختمان آسمان و گسترش زمین و وجود هوا و ملک و انسان صورت نگرفته و ما انوارى بودیم که پروردگار متعال را تسبیح و تقدیس کرده، و فرمان او را شنیده و پیروى می‌کردیم؛

 ثُمَّ خَلَقَ مِنَّا وَ مِنْ نُورِ الْحُسَیْنِ: تِسْعَةَ أَئِمَّةٍ، فَدَعَاهُمْ فَأَطَاعُوهُ، قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَ سَمَاءً مَبْنِیَّةً، وَ أَرْضاً مَدْحِیَّةً، وَ لَا مَلَکاً وَ لَا بَشَراً، وَ کُنَّانُوراًنُسَبِّحُ‏اللَّهَ‏، وَ نَسْمَعُ لَهُ وَ نُطِیعُ.»

 ^{(دلائل الإمامة (ط – الحدیثة)، ص448؛ مصباح الشریعة، ص64)}