عباس عبدی، از چهره های اصلاح طلب در تازه ترین یادداشتی خود با عنوان «سازگاری، محصول تعادل سازش و مقاومت» برای روزنامه اعتماد نوشته است: «شوروی یک دندگی کرد و فروپاشید» و «مقایسه سرنوشت شوروی و چین نمونه خوب امروزی ماست».
عبدی پیشنهاد عقب نشینی را داده است؛ حال آنکه باید از این تئوریسین اصلاح طلب پرسید عقب نشینی از چی؟ و اساسا جمهوری اسلامی از کدام موضع حق خود باید در مقابل چه کسی عقب نشینی کند؟ آن چیز که امروز جمهوری اسلامی در مقابل خود می بیند جنگ احزابی به ریاست آمریکا و اعوان اوست که کینه 43 ساله در مقابل عزت و پیشرفت کشور و به شکست کشاندن سیاست های امریکا حس می کنند. البته که مردم نسبت به شیراط اقتصادی گلهمند هستند و برای همین مسئولان دولت در حال تلاش شبانه روزی هستند تا خرابکاری های دوستان جناب عبدی در هشت سال گذشته را جبران کنند.
تحلیل هایی نظیر فروپاشی هم چیزی جز توهم در مقابل درخت تناور جمهوری اسلامی نیست.
نکته قابل توجه دیگر که جهان نيوز طی روزهای گذشته به آن پرداخته است انتشار چنین محتواهای بی شرمانه ای پیرامون نظام اسلامی در روزنامه اصلاح طلب اعتاد است که میلیارد میلیارد هم از یارانه مطبوعات(بیت المال) برخوردار می شوند.
بخش هایی از یادداشت عبدی :
*در طول تاریخ، دهها و صدها حکومتی که با مخالفان خود به موقع گفتوگو کرده و به تفاهم و سازش رسیدهاند و بحرانهای مهمی را پشت سر گذاشتهاند، در برابر یک یا چند مورد که طرف عقبنشینی کرده یا نکرده یا دیر این کار را کرده و سقوط نموده؛ ارزش خبری ندارد.
*حکومت در عصر جدید بریتانیا محصول عقبنشینیها و سازشهای دو طرف است، ولی کمتر کسی به تاریخ آن به اندازه تاریخ انقلاب فرانسه علاقه دارد یا میپردازد. حکومت مدرن ژاپن نیز محصول این تفاهم و سازگاری است. ولی اخبار انقلاب بلشویکی در صدر اخبار بوده است. اتفاقا مقاومت نیز لزوما منجر به نتیجه نشده است.