صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
آیا مسئولیت تبعات منفی رای ندادن مثل افزایش محدودیت داخلی و فشار و تحریم اقتصادی خارجی را می‌پذیرید؟
تشتت در میان اصلاح طلبان امر انکارناپذیری است. تندروهای اصلاح طلب نظیر تاجزاده و آذر منصوری بانگ تحریم انتخابات سر می دهند اما بسیاری از اصلاح طلبان به این سیاست اعتراض دارند و می گویند اساسا کارکرد یک جریان سیاسی در انتخابات معنا می شود و فعالیت سیاسی با چریک بازی تفاوت دارد. البته کار تندروهای اصلاحات از تحریم انتخابات به حمایت ار ترویست‌های همکار موساد هم رسیده است.
در تازه ترین مورد علی اصغر شفیعیان، مدیرمسئول سایت اصلاح طلب انصاف نیوز به تاجزاده حمله کرده و از او پرسیده است که دستاورد رای ندادن های قبلی چه شد؟ شفیعیان خطاب به تاجزاده نوشته است: «در این مواضع هیچ منطقی وجود ندارد» و «به این سیاست شما کافرم».
به گزارش جهان نيوز، متن کامل یادداشت شفیعیان را خواهید خواند:
آقای تاجزاده در یادداشت‌هایی که هر چند روز از داخل زندان اوین منتشر می‌کند مواضعی در حد تکفیر کسانی می‌نویسد که بخواهند در انتخابات پیش روی رای بدهند و یا کاندیدا داشته باشند.
عجیب است. خود آقا مصطفی عمری انتخابات برگزار کرده و یا شرکت در انتخابات را با وجود شورای نگهبان و همه‌ی شرایط موجود توجیه می‌کرده است ولی حالا که بازنشست شده تکفیر می‌کند. این اصلا اخلاقی نیست.
ضمن این که هیچ منطقی هم در استدلال‌های او پیدا نمی‌کنم؛ مثلا چرا به هیچ کدام از این سوال‌ها پاسخ نمی‌دهد:
رای ندادن چه فایده‌ای دارد و دستآورد رای ندادن‌های قبلی چه بوده است؟
با رای ندادن در چه مدتی چه نتیجه‌ای می‌گیریم و چه تضمینی برای آن می‌دهید؟
آیا می‌پذیرید که رای ندادن شما در واقع خالی کردن زمین برای راهیابی راحت‌تر تندروهاست؟
آیا مسئولیت تبعات منفی رای ندادن مثل افزایش محدودیت داخلی و فشار و تحریم اقتصادی خارجی را می‌پذیرید؟
تاجزاده در یادداشت آخر بدون هیچ استدلالی نوشته است: «ما نباید به کودتای انتخاباتی ۱۴۰۲ رسمیت بخشیم و از یاد نبریم که در شرایط کنونی، رساترین رای اعتراضی، رای ندادن است».
خب مگر سال ۱۳۷۶ و سال ۱۳۹۲ رای به خاتمی و روحانی به‌نوعی رای اعتراضی نبود؟ آیا آنها صدایش بیشتر شنیده شد یا رای اعتراضی در قالب تحریم انتخابات در سال‌های ۱۳۹۸ و ۱۴۰۰ که به ریاست قالیباف و رئیسی منجر شد؟
در سال ۹۲ هم کسانی مخالف رای دادن بودند و می‌گفتند که «چه انتخاباتی؟ رئیس جمهور ما در حصر است». ولی واقعیت روی زمین چیز دیگری بود و نمی‌شد زندگی را با خیال چرخاند. همانها سال ۹۶ رای دادند.
این که ایشان در یادداشت‌های قبلی به صراحت گفته است «با معرفی نامزد ظلم‌شویی نکنیم و از کودتای انتخاباتی قبح‌زدایی نکنیم»، معنایی غیر از تکفیر کسانی ندارد که از روی دلسوزی از آبروی خود گذشته‌اند تا بلکه چند میانه‌رو به نفع بهبود شرایط زندگی حداقلی به مجلس آینده بروند.
آقا سید مصطفی! لطفا اینقدر راحت و با ادبیات انقلابی دهه‌ی شصت حکم نکن. من به این سیاست شما کافرم!
