نشسته طفل نگاهم، میان صحن و سرایت
به زیر نور عطایت ،به روی فرش صفایت
تو پادشاهی و ما هم سپاه عشق تو هستیم
بگو کجا و چگونه که جان ما به فدایت
کبوتران حرم هم، مجاوران حریمت
چقدر مرغک عاشق به زیر بال همایت
نسیم مهر تو آید ز هر طرف به سراغم
ز هر رواق نگاهت ز هر اتاق طلایت
نه ما که عالم بالا ، همه به گرد حریمت
توانگران همه محتاج و پادشاه گدایت
ببین که حضرت آدم، کنار پنجره پولاد
گرفته حلقه و گریان، خدا به حق رضایت
عزیز جانی و جانم ،تویی تمام توانم
چگونه شکر بگویم ز جرعه جرعه عطایت
نشسته عرش دو زانو میان صحن گهرشاد
تو هر چه حکم برانی تو هر چه هست رضایت
محمد جواد عسکری باقرآبادی
۱۴۰۱/۳/۲۲