فصل دهم: دعا برای حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه و ماجرای مهدویت
امام صادق علیه السلام در ادامه دعای ندبه میفرمایند ﴿اللَّهُمَّ أَنْتَ کَشَّافُ الْکُرَبِ وَ الْبَلْوَى﴾ خدایا، کشف کننده تویی، از بین برنده همه سختی، بلوا و مشکلات تو هستی، ﴿وَ إِلَیْکَ أَسْتَعْدِی فَعِنْدَکَ الْعَدْوَى﴾ خدایا، ما هم از تو کمک میخواهیم، چرا که کمک و یاری فقط نزد تو است و تویی که محبت و نصرت میکنی، ﴿وَ أَنْتَ رَبُّ الْآخِرَهِ وَ الدُّنْیَا﴾ تو مربی آخرت، نشئات بعد و دنیا هستی، ﴿فَأَغِثْ﴾ پس خدایا به دادمان برس، ﴿یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ﴾ ای کسی که به داد استغاثه کنندهها میرسی، ﴿عُبَیْدَکَ الْمُبْتَلَى﴾ بندههای کوچک مبتلای تو هستند، ﴿وَ أَرِهِ سَیِّدَهُ یَا شَدِیدَ الْقُوَى﴾ خدایا، مولایمان را به ما نشان بده، ای کسی که صاحب قوت، توان و معجزات شدید هستی، ﴿وَ أَزِلْ عَنْهُ بِهِ الْأَسَى وَ الْجَوَى وَ بَرِّدْ غَلِیلَهُ﴾ خدایا، به دیدار سرورمان اندوه و سوز دل را از ما بردار و آن آتش تشنگی که در وجود ما با غیبت مولا امام زمانعجل الله تعالی فرجه اتفاق افتاده است با دیدن مولایمان خاموش کن.
در ادامه دعا وارد شده است ﴿یَا مَنْ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى﴾ ای کسی که بر عرش مستولی شدی، ﴿وَ مَنْ إِلَیْهِ الرُّجْعَى وَ الْمُنْتَهَى﴾ ای کسی که همه رجعتها و انتهاها به سوی او برمیگردد، ﴿اللَّهُمَّ وَ نَحْنُ عَبِیدُکَ التَّائِقُونَ إِلَى وَلِیِّکَ﴾ خدایا، ما بندگان به شدت مشتاق به سوی ولی تو هستیم، ﴿الْمُذَکِّرِ بِکَ وَ بِنَبِیِّکَ﴾ ما مشتاق کسی هستیم که مردم را به سمت تو و به سمت نبی تو متذکر میکند، ﴿خَلَقْتَهُ لَنَا عِصْمَهً وَ مَلاذا﴾ اصلاً تو مهدیعجل الله تعالی فرجه را خلق کردی برای اینکه ما را عصمت کند، یعنی ما را ولایت کند و او پناهگاه ما است، ﴿وَ أَقَمْتَهُ لَنَا قِوَاما وَ مَعَاذا﴾ او را پناه و قوام ما قرار دادی، ﴿وَ جَعَلْتَهُ لِلْمُؤْمِنِینَ مِنَّا إِمَاما﴾ و برای مومنین شیعه، او را امام قرار دادی، ﴿فَبَلِّغْهُ مِنَّا تَحِیَّهً وَ سَلاما﴾ به سمت ایشان تهیت و سلام ما را خدایا ابلاغ کن، یعنی از جانب ما به ایشان، جز سلامتی و امنیت چیزی نمیرسد، ﴿وَ زِدْنَا بِذَلِکَ یَا رَبِّ إِکْرَاما﴾ خدایا، به جهت اکرامت، از آنچه که دعا کردیم و خواستیم بیشتر قرار بده، ﴿وَ اجْعَلْ مُسْتَقَرَّهُ لَنَا مُسْتَقَرّا وَ مُقَاما﴾ ما را در همان جایگاهی که ایشان را قرار دادی مستقر کن، ﴿وَ أَتْمِمْ نِعْمَتَکَ بِتَقْدِیمِکَ إِیَّاهُ أَمَامَنَا﴾ برای اینکه ایشان را امام ما قرار بدهی، نعمتت را بر ما تمام کن، ﴿حَتَّى تُورِدَنَا جِنَانَکَ﴾ تا اینکه ما را وارد بهشتت کنی.
مولا امام صادق علیه السلام در شرایطی که نمیشود خیلی واضح از مهدویت سخن گفت، بحث زیبایی را برای تفهیم شیعه مطرح میکنند. ایشان جریان مهدویت را از از زمان خلقت حضرت آدم علیه السلام شروع کردند و با ماجرای بهشت ایشان ادامه میدهند، یعنی ای انسان آن بهشتی که قرار است تو در انتها وارد آن شوی مکانی همانند بهشت حضرت آدمعلیه السلام است. آدم علیه السلام در بهشتشان با حضرت زهراسلام الله علیها مواجه میشوند، اما بخاطر بیعزمی که نسبت به ایشان از خود نشان دادند طبق روایت از بهشت اخراج میشوند.
بعد از ماجرای حضرت آدم علیه السلام این جریان به دوران حضرت نوح علیه السلام ، ابراهیم علیه السلام ، عیسی علیه السلام و سیدمان رسول الله صل الله علیه واله وسلم میرسد. تمام نعمات و معجزات که مرسولات انبیاء و رسل بوده قرار است در زمان امیرالمومنین علیه السلام به ایشان برسد و جامعه را با ماجرای غدیر به سمت ملک اهل بیت علیه السلام حرکت دهند. امام صادق علیه السلام در فرازهای گذشته فرمودند جلو جریان مهدویت توسط دشمنان گرفته شد و باید منتقم این جریان تشریف بیاورند تا این جریان اقامه شود.
تعریف ما از چیستی مهدویت
معمولاً ما مهدویت را همین جامعه امروزی اما با عدالت، وسعت و تکنولوژی بیشتر میپنداریم. اما خداوند در سوره آل عمران آیه 133 آل عمران میفرماید ﴿ وَ سارِعُوا إِلى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّکُمْ وَ جَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقینَ﴾ از یکدیگر سبقت بگیرید به سمت بهشتی که محدودهاش ﴿السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ﴾ هفت آسمان و زمین است، پس زمین هم جزو آن بهشت است. ما تا اکنون بهشتی در پهنای زمین و هفت آسمان نداشتهایم؟
حال این سوال به وجود میآید که این بهشت چه زمانی اتفاق میافتند؟ بهشتهایی که تا اکنون مطرح بوده است بهشتهای برزخی است که افراد بعد از مرگشان وارد برزخ شده و در آنجا ساکن میشوند، بهشت مطرح شده در آیه مد نظر بهشت برزخی بعد از مرگ انسان ها و بهشت های قیامتی نیست، چراکه بهشت های برزخی و قیامتی زمین ندارد. امام صادق علیه السلام ذیل محور دعای ندبه یعنی جریان مهدویت میفرمایند ﴿حَتَّى تُورِدَنَا جِنَانَکَ﴾ خدایا، ما را با مهدی عجل الله تعالی فرجه وارد بهشت هایت کن، یعنی بعد از اینکه فرمودند تو زمین را از کافران و ستمگران پاک کن و با انتقامت آنها را از بین ببر، چشم ما به جمال ایشان روشن میشود و انسانها وارد دوران ملاقات با مولا و بهشت های ایشان میشوند.
پس تعریف امام صادق علیه السلام از محدوده ملک امام زمان عجل الله تعالی فرجه نه مدینه فاضله است و نه جامعه ای که ما برای او در نظر گرفتیم، بلکه بهشت مطرح شده سوره آل عمران آیه 133 است.
حضرت در ادامه میفرمایند ﴿وَ مُرَافَقَهَ الشُّهَدَاءِ مِنْ خُلَصَائِکَ﴾ بهشت مطرح شده چون زمین و هفت آسمان را شامل میشود، رفاقت با شهداء از خالصین خداوند در آن بهشت محقق میشود. یعنی بهشتی است که شهدا میتوانند به روی زمین بیایند، اهل زمین میتوانند با شهداء رفاقت داشته باشند و این بهشت مخصوص افراد زنده در دنیا نیست بلکه افرادی که از دنیا رفته اند میتوانند در بهشت حضور پیدا کنند و این ماجرا خیلی عظیم و عجیب است.
در روایت وارد شده است که وقتی حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه ظهور میکند، منادی در آسمان صدا میزند مهدی آل محمد صل الله علیه واله وسلم ظهور کرد، اگر می خواهید در رحمت خدا بمانید شتاب کنید و به خیل مشتاقان ایشان بپیوندید.
در همین دوران اموات رجعت میکنند و در معیت ایشان وارد و از وجود نازنین حضرت و بهشت ایشان که روی زمین ایجاد شده است متنعم میشوند.[1]
در ادامه امام صادق علیه السلام میفرمایند ﴿اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ جَدِّهِ رَسُولِکَ السَّیِّدِ الْأَکْبَرِ﴾ خدایا، بر محمد و آل محمدصل الله علیه واله وسلم ، وبر محمدصل الله علیه واله وسلم جد او و رسول تو که سید بزرگان رسولان عالم، اولیاء الهی و اهل بیت علیهم السلام است صلوات بفرست.
﴿صَلِّ﴾ یک معنای دیگر هم دارد و آن اینکه خدایا ما را به ایشان متصل کن،
﴿عَلَى اَبِیهِ السَّیِّدِ الْأَصْغَرِ﴾ بر امیرالمومنین علیه السلام پدر امام زمان عجل الله تعالی فرجه که سید بعد از آقا رسول الله صل الله علیه واله وسلم است متصل کن،
﴿وَ جَدَّتِهِ الصِّدِّیقَهِ الْکُبْرَى فَاطِمَهَ بِنْتِ مُحَمَّدٍ﴾ و ما را بر جده اش مادر بزرگوارشان فاطمه کبری سلام الله علیها فرزند رسول خداصل الله علیه واله وسلم متصل کن،
﴿وَ عَلَى مَنِ اصْطَفَیْتَ مِنْ آبَائِهِ الْبَرَرَهِ وَ عَلَیْهِ﴾ و بر همه پدران ایشان صلوات بفرست و بر خود حضرت
﴿فْضَلَ وَ أَکْمَلَ وَ أَتَمَّ وَ أَدْوَمَ وَ أَکْثَرَ وَ أَوْفَرَ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَصْفِیَائِکَ وَ خِیَرَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ وَ صَلِّ عَلَیْهِ﴾ با فضیلت ترین، کاملترین، تامترین، با دوامترین، کثیرترین و باوفورترین صلوات ها که بر برگزیده و اختیارشده از مخلوقانت فرستادی، بفرست،
﴿صَلاهً لا غَایَهَ لِعَدَدِهَا﴾ صلواتی که هیچ نهایت و محدودیتی در شمارش آن نباشد،
﴿وَ لا نِهَایَهَ لِمَدَدِهَا﴾ و هیچ نهایتی در طولانی بودن آن نباشد،
﴿وَ لا نَفَادَ لِأَمَدِهَا﴾ و پایانی نداشته باشد.
در ادامه دعا وارد شده است ﴿اللَّهُمَّ وَ أَقِمْ بِهِ الْحَقَّ﴾ خدایا، توسط ایشان
﴿الْحَقَّ﴾ یعنی نظام خودت را محقق کن،
﴿وَ أَدْحِضْ بِهِ الْبَاطِلَ﴾ و باطل را از بین ببر. یعنی هر چی که بر اساس نظام تو نیست باید از بین برود.
﴿وَ أَدِلْ بِهِ أَوْلِیَاءَکَ﴾ و اولیائت را توسط ایشان دلالت و راهنمایی کن،
﴿وَ أَذْلِلْ بِهِ أَعْدَاءَکَ﴾ و همه دشمنان ایشان را ذلیل و خوارشان کن،
﴿وَ صِلِ اللَّهُمَّ بَیْنَنَا وَ بَیْنَهُ﴾ خدایا، بین ما و او را متصل کن، ﴿وُصْلَهً تُؤَدِّی إِلَى مُرَافَقَهِ سَلَفِهِ﴾ پیوندی که ما را به رفاقت با گذشتگان او یعنی اجداد مطهرینش بکشاند.
﴿وَ اجْعَلْنَا مِمَّنْ یَأْخُذُ بِحُجْزَتِهِمْ﴾ خدایا، ما را از آنهایی قرار بده که به دامان عنایت اهل بیت علیهم السلام کرامت تو چنگ میزنند. بزرگترین فضیلت در دنیا چنگ زدن به
﴿حَبلُ اللهِ المَتِین﴾ که ولایت اهل بیتعلیهم السلام میباشد، است.
﴿وَ یَمْکُثُ فِی ظِلِّهِمْ﴾ و در سایه لطفشان ما را اقامت بده،
﴿وَ أَعِنَّا عَلَى تَأْدِیَهِ حُقُوقِهِ إِلَیْهِ﴾ کمک و اعانتمان کن تا بتوانیم حقوق اهل بیت علیهم السلام و امام زمان عجل الله تعالی فرجه را که بر گردن ما است اداء کنیم که این مهم بزرگترین حق الناسی است که بر گردن انسانها است و با هیچ چیز جز حقوق اهل بیت علیهم السلام جبران شدنی نیست.
امام صادق علیه السلام میفرمایند
﴿وَ الاجْتِهَادِ فِی طَاعَتِهِ﴾ خدایا کمکمان کن تا در اطاعت از اهل بیت علیهم السلام تلاش کنیم.
﴿وَ اجْتِنَابِ مَعْصِیَتِهِ﴾ بزرگترین معصیت، معصیت در برابر اهل بیت علیهم السلام است، پس خدایا کمکمان کن تا از معصیت نسبت به مهدی عجل الله تعالی فرجه اجتناب کنیم.
﴿وَ امْنُنْ عَلَیْنَا بِرِضَاهُ﴾ منت بر سر ما بگذار تا بتوانیم رضایت مولایمان را کسب کنیم، یعنی اگر کسی واجد رضایت مولایش شد، منت خداوند بر او بوده است.
﴿وَ هَبْ لَنَا رَأْفَتَهُ وَ رَحْمَتَهُ وَ دُعَاءَهُ وَ خَیْرَهُ﴾ رأفت، رحمت، دعا و خیر از جانب مولایمان را به ما هدیه بده،
﴿مَا نَنَالُ بِهِ سَعَهً مِنْ رَحْمَتِکَ وَ فَوْزا عِنْدَکَ﴾ تا حدی که به سبب آن به رحمت گسترده، رستگاری در پیشگاه تو برسیم.
در ادامه دعا آورده شده است ﴿وَ اجْعَلْ صَلاتَنَا بِهِ مَقْبُولَهً﴾ خدایا، صلات ما را توسط امام زمان عجل الله تعالی فرجه قبول کن، یعنی شرط قبولی نماز، مولا امام زمان عجل الله تعالی فرجه هستند.
الان در جامعه ما هزار تا موضوع وجود دارد که یکی از آنها امام زمان عجل الله تعالی فرجه است، در حالی که در این فراز میفرمایند قبولی نماز مومن، بند به امام زمان عجل الله تعالی فرجه و مهدویت است.
﴿ذُنُوبَنَا بِهِ مَغْفُورَهً﴾ خدایا گناهان ما را با مهدی عجل الله تعالی فرجه مغفرت کن. خیلی موضوع جالب و عجیبی است که واسطه قبولی نماز امام زمان عجل الله تعالی فرجه هستند، پس نماز من با مهدویت باید ارتباط داشته باشد، اگر نماز من رنگ و بوی امام زمان عجل الله تعالی فرجه را داشته باشد ﴿مَقْبُولَهً﴾ میشود.
نماز شیعه باید با امام زمان عجل الله تعالی فرجه ارتباط داشته باشد، شیعه در نماز باید محضر امام زمان عجل الله تعالی فرجه را درک کند، نمازش رنگ و بوی مهدویت بگیرد، اگر استغفار میکند از مجرای امام زمان عجل الله تعالی فرجه باشد. زمانی که فرزندان حضرت یعقوب علیه السلام در حق برادرشان یوسف علیه السلام ظلم کردند، خدمت یعقوب علیه السلام رسیدند و گفتند
﴿یا ابانا استغفرلنا﴾ ای پدر، برای ما استغفار کن. آنها گناه کرده بودند اما خدمت پدرشان حضرت یعقوبعلیه السلام رسیدند و استغفار در گاه الهی را از جانب ایشان طلب کردند، چرا که میدانستند استغفار آن حضرت درگاه الهی مقبول است، در نتیجه امام صادق علیه السلام میفرمایند
﴿وَ دُعَاءَنَا بِهِ مُسْتَجَابا﴾ انسانها زمانی که به در خانه خداوند میروند باید بگویند: مولا جان، شما برای ما طلب مغفرت کنید زیرا طلب مغفرت شما مقبول در گاه الهی است و مستجاب میشود.
امام صادق علیه السلام میفرمایند
﴿وَ اجْعَلْ أَرْزَاقَنَا بِهِ مَبْسُوطَهً﴾ خدایا رزق ما را به وسیله ایشان مبسوط و گسترده قرار بده.
اگر رزق کسی محدود میشود بخاطر دوریاش نسبت به امام زمان عجل الله تعالی فرجه است، قرآن میفرمایند هر کسی از ذکر من که اهل بیت علیهم السلام هستند غفلت کند، زندگی را برایش تنگ و سخت قرار میدهیم.[2]
به همین دلیل در این فراز مولا امام صادق علیه السلام میفرمایند
﴿وَ اجْعَلْ أَرْزَاقَنَا بِهِ مَبْسُوطَهً﴾ خدایا، به خاطر وجود نازنین ایشان رزق ما را مبسوط قرار بده، یعنی اگر کسی رزق مبسوط میخواهد باید به در خانه امام زمان عجل الله تعالی فرجه برود و اگر رزقش تنگ شده است بخاطر دوری او از امام زمان عجل الله تعالی فرجه است.
آدم علیه السلام که نبی خداوند بود، بخاطر بیتوجهی و غفلتی که در یک لحظه انجام داد، ترک اولی کرد و از بهشت محروم و نهایتاً اخراج شد، حالا ما با گناهانی که نسبت به اهل بیت علیهم السلام انجام میدهیم توقع داریم چگونه با ما رفتار کند؟
﴿وَ هُمُومَنَا بِهِ مَکْفِیَّهً﴾ خدایا، هم و غم ما را به وسیله ایشان کفایت کن،
﴿وَ حَوَائِجَنَا بِهِ مَقْضِیَّهً﴾ خدایا، حوائج ما را به وسیله ایشان قضاء و امضاء کن،
﴿وَ أَقْبِلْ إِلَیْنَا بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ﴾ به جلوه کریمت به جانب ما نگاه کن،
﴿وَ اقْبَلْ تَقَرُّبَنَا إِلَیْکَ﴾ خدایا، ما از طریق جریان مهدویت و از مجرای امام مهدی عجل الله تعالی فرجه به سمت شما آمدیم تا قرب پیدا کنیم، این قرب را بپذیر و ما را اینگونه مقرب خودت کن،
﴿وَ انْظُرْ إِلَیْنَا نَظْرَهً رَحِیمَهً﴾خدایا، به ما نگاه کن، یک نگاه رحیمانه مثل مادر به فرزند،
﴿نَسْتَکْمِلْ بِهَا الْکَرَامَهَ عِنْدَکَ﴾و با این نگاه رحیمانه کرامتت را برای ما کامل کن،
﴿ثُمَّ لا تَصْرِفْهَا عَنَّا بِجُودِکَ﴾ با جود و کرمت این نظر را از ما برمگردان.
در ادامه دعای ندبه امام صادق علیه السلام نهایت جریان مهدویت را این گونه میفرمایند
﴿وَ اسْقِنَا مِنْ حَوْضِ جَدِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ بِکَأْسِهِ وَ بِیَدِهِ رَیّا رَوِیّا هَنِیئا سَائِغا لا ظَمَأَ بَعْدَهُ﴾ همانطوری که مولا فرمودند این جریان در دنیا به سمت بهشت مهدی عجل الله تعالی فرجه و بهشت های مهدویت پیش میرود، پس خدایا از حوض جدشان یعنی آقا رسول الله صل الله علیه واله وسلم و مولایمان امام زمان عجل الله تعالی فرجه سیرابمان کن.
خدایا ما را از حوض کوثر سیراب کن چرا که بعد از آن هیچ تشنگی برای افراد وجود ندارد و اگر کسی بخواهد وجودش بهشتی شود، بعد از اینکه از صراط عبور میکند به حوض کوثر میرسد و از آن مینوشد.
پس ورود به بهشت با نوشیدن و بهره مندی از حوض کوثر شأنیت پیدا میکند و انتهای جریان مهدویت به حوض کوثر و بهشت رضوان ختم میشود.
دعای ندبه درست است که مخصوص امام زمان عجل الله تعالی فرجه و انابه نسبت به ایشان است و هر جمعه شیعیان و مومنین این دعا را میخوانند، اما به جای اینکه صرفاً یک ادعیه باشد، کل سیر مهدویت و اتفاقاتی که در این بین افتاده را از زمان حضرت آدم علیه السلام تا الان در قالب جریان مهدویت مطرح میکند.
در این دعا مولایمان امام صادق علیه السلام اتفاقاتی را که قرار است رقم بخورد و رفتارهایی که از شیعیان باید از خودشان نشان دهند را مطرح میکنند.
اگر بخواهیم دعای ندبه را به صورت خلاصه بیان نماییم باید بگوییم که از زمان خودت بیرون بیا و شناور در زمانها باش.
زمانی که ما مولایمان را امام زمان عجل الله تعالی فرجه خطاب قرار میدهیم، یعنی ایشان امام همه زمانها هستند، لذا امام زمان عجل الله تعالی فرجه در همه زمانها امامت میکنند نه اینکه امام زمانی خاص باشند.
ما وجود نازنین حضرت را صاحب زمان عجل الله تعالی فرجه صدا میزنیم، یعنی ایشان صاحب کل زمان ها است.
تمام زمانها در امامت ایشان است. دیگر گذشته و آینده برای حضرت معنا ندارد، چرا که در همه زمان ها حضور دارند و زمان در ید تصرف و قدرت ایشان است.
حضرت امامی هستند که از زمان آدم علیه السلام با وجود نورانی و مقدسشان حضور داشته اند و آدم علیه السلام به خاطر مولایمان به دنیا آمد و با اسماء آشنا و وارد بهشت شد تا بشریت متوجه شود آن چیزی که در انتظارش نشسته است مانند بهشت حضرت آدم علیه السلام است.[3]
انسانها تا وقتی مبتلا به شیطان هستند، نمیتواند از این بهشت استفاده کنند، لذا انسان باید وارد دنیا شود تا با سختی های دنیا و مکر شیاطین آشنا و در نتیجه تربیت شود تا در قالب شخصی کامل و آماده برای آن بهشت نهایی که همه اولیاء و اوصیاء برای تحقق آن زحمت کشیدند، وارد شود. این موضوع تعریفی دقیق از مهدی عجل الله تعالی فرجه و جریان مهدویت است.
امام صادق علیه السلام بعد از زمان امیرالمومنین علیه السلام و قبل از امام زمان عجل الله تعالی فرجه قرار دارند، اما در زمان خودشان میفرمایند که امام حسین علیه السلام و امام حسن علیه السلام کجا هستند؟
آن کسانی که تشریف آوردند تا مهدویت را برپا کنند کجا هستند؟ حضرت بقیّت الله عجل الله تعالی فرجه کجا است؟
اگر توجه کنیم متوجه خواهیم شد امام صادق علیه السلام فرا زمانی به مولایمان امام زمان عجل الله تعالی فرجه نگاه میکنند.
لذا ما در دعای فرج میگوییم
﴿اللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَ عَلى آبائِهِ فی هذِهِ السّاعَةِ وَ فی کُلِّ ساعَةٍ وَلِیّاً وَ حافِظاً وَ قائِدا وَ ناصِراً وَ دَلیلاً وَ عَیْناً﴾
خدایا، در تمام ساعت ها (گذشته و آینده) محافظ مولایمان باش و ایشان را نصرت کن. تا چه زمانی؟
﴿حَتّى تُسْکِنَهُ أَرْضَک َطَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فیها طَویلاً﴾ خدایا، مولای ما در تمام زمانها بوده اند، اما زمانی میرسد که تو ایشان را ساکن در یک زمین و زمان میکنی، وقتی مطرح میشود
﴿حَتّى تُسْکِنَهُ أَرْضَک َطَوْعاً﴾ یعنی تا حالا اینگونه نبوده است که مولایمان در یک زمان ثابت باشند، بلکه در همه زمان ها حضور داشته اند، تردد میکردند و حوائج گذشتگان و آیندگان را امامت و نیازها را بر طرف میکردند.
به همین دلیل است که ما ایشان را نمی بینیم، چون در یک زمان ثابت نیستند و طبق منطق دعای فرج و دعای ندبه ایشان متعلق به همه زمانها هستند و در زمان تردد دارند.
اما دورانی میرسد که خداوند ایشان را در یک قسمت از زمین ساکن میکند و مولایمان در همان سرزمین و زمان ساکن و بهشت شان را بر پا و مومنین صبح را با ایشان شام میکنند.
اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم
[یونس۱۰] – دَعْواهُمْ فیها سُبْحانَکَ اللَّهُمَّ وَ تَحِیَّتُهُمْ فیها سَلامٌ وَ آخِرُ دَعْواهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ
………………………………
[1].[آلعمران۱۳۳] – وَ سارِعُوا إِلى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّکُمْ وَ جَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقینَ
[2].[طه۱۲۴] – وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْری فَإِنَّ لَهُ مَعیشَةً ضَنْکاً وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ أَعْمى
[3].[بقره۳۵] – وَ قُلْنا یا آدَمُ اسْکُنْ أَنْتَ وَ زَوْجُکَ الْجَنَّةَ وَ کُلا مِنْها رَغَداً حَیْثُ شِئْتُما وَ لا تَقْرَبا هذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَکُونا مِنَ الظَّالِمینَ