📜 قسمتی از نامه ی حضرت امیر علیه السلام به مالک اشتر
♦️سپس در امور نويسندگان و منشيان به درستی بينديش، و كارهايت را به بهترين آنان واگذار، و نامه های محرمانه، كه در بر دارنده سياستها و اسرار تو است، از ميان نويسندگان به كسی اختصاص ده كه صالح تر از ديگران باشد، كسی كه گرامی داشتن، او را به سركشی و تجاوز نكشاند تا در حضور ديگران با تو مخالفت كند، و در رساندن نامه كار گزارانت به تو، يا رساندن پاسخهای تو به آنان كوتاهی نكند، و در آنچه برای تو می ستاند يا از طرف تو به آنان تحويل ميدهد، فراموش كار نباشد. و در تنظيم هيچ قراردادی سستی نورزد، و در برهم زدن قراردادی كه به زيان توست كوتاهی نكند، و منزلت و قدر خويش را بشناسد، همانا آن كه از شناخت قدر خويش عاجز باشد، در شناخت قدر ديگران جاهلتر است. مبادا در گزينش نويسندگان و منشيان، بر تيز هوشی و اطمينان شخصی و خوش باوری خود تكيه نمایی، زيرا افراد زيرك با ظاهر سازی و خوش خدمتی، نظر زمامداران را به خود جلب می نمايند، كه در پس اين ظاهر سازيها، نه خيرخواهی وجود دارد، و نه از امانت داری نشانی يافت می شود لكن آنها را با خدماتی كه برای زمامداران شايسته و پيشين انجام داده اند بيازمای، به كاتبان و نويسندگانی اعتماد داشته باش كه در ميان مردم آثاری نيكو گذاشته، و به امانت داری از همه مشهورترند، كه چنين انتخاب درستی نشان دهنده خيرخواهی تو برای خدا، و مردمی است كه حاكم آنانی . برای هر يك از كارهايت سرپرستی برگزين كه بزرگی كار بر او چيرگی نيابد، و فراوانی كار او را در مانده نسازد، و بدان كه هر گاه در كار نويسندگان و منشيان تو كمبودی وجود داشته باشد كه تو بی خبر باشی خطرات آن دامنگير تو خواهد بود.
📜 نهج البلاغه، نامه ۵۳