قافله سالار/ یازدهم محرم

یازدهم محرم
سالار قافله، اکنون سالار شهیدان بود.
و سالار شهیدان خُفته بود بر خاک، بی سر.
ذوالجناح سر به خون آغُشت و آنقدر سر بر زمین کوبید، تا جان باخت.
پرنده از ریسمان خیمه ی نیم سوخته برخاست و پرواز کنان خود را به مقتل رساند.
قدری درنگ کرد، سپس ناله ی فراق سر داد.
پَر کشید و بال به خون سالار شهیدان آذین بست و به آسمان پرواز کرد.
آسمان کبود بود و ساکن، و زمین شرمگین و نالان،
و فُرات و علقمه مویه کنان، اشک ریز و روان،
و نخل های قد کشیده به آسمان، ناله کنان.
پرنده به طواف گِرد مقتول کربلا، چرخید و چرخید و چرخید.
و سپس راهی مدینه شد.
از دروازهی سَحر عبور کرد و صبحگاهان به مدینه رسید.
بر فراز خانه و حرم رسول الله چرخی زد و حزن آلود خواند، حرم ناله سر داد، آه کشید و نالید.
پرنده بر بام گِلین خانه ی ام المومنین نشست، فغان کرد و درد آلود، بنی هاشم را خبر داد.
ام سلمه با نگاهی به پرنده، ملتهب از جا جَست.
خاک به ودیعه گرفته از پیامبر به تلاطم آمده بود،
خاک خون شده بود و در خروش مینالید.
مدینه آرام بود و مردمانِ غافل از زخم سالهای دور، خاموش.
یکباره سکوت مدینه تِرک خورد به ناله و اشک و فغان ام البنین.
محمد بن حنفیه بر خود گریست.
و سپس دیده از اشک زدود و وصیت قافله سالار را گشود.
صدای سالار شهیدان، طنین انداز شد.
 
گفت : بسم الله الرحمن الرحیم. این وصیت نامه ی حسین بن علی بن ابیطالب است،
به برادرش محمد، معروف به ابن حنفیه.
حسین شهادت می دهد که معبودی جز خدا نیست، خدایی که یگانه است و شریکی ندارد.
شهادت می دهد که محمد بنده و رسول اوست، که از جانب خداوند صاحب حق، تبیین حق را آورده است.
شهادت می دهد که بهشت و دوزخ حق است، و بی تردید دوران ساعت خواهد آمد

و خداوند اهل قبور را بر می انگیزد.
شهادت می دهم که خروج من بر یزید برای ایجاد فتنه و فساد و خودخواهی،

و یا برای خودنمایی و ستمگری نیست.
خروج من تنها و تنها، برای طلب اصلاح اُمت جدم رسول خدا است،
و اراده کرده ام که زمینه ی شناخت معروف و ریشه کنی منکر را فراهم سازم،
و به سیره ی جدم و پدرم علی بن ابیطالب رفتار کنم.
پس هر که این سخن را در جایگاه حقّ آن، از من بپذیرد، مشمول ولایت خدا شده است

که خداوند اولی به حق است،
و هر که این سخن را رد کند، صبر میکنم تا خدا در میان من و قومش قضاوت نماید،

که او بهترین حکم کنندگان است.
برادرم! این وصیت من به تو است، و توفیقی برایم نیست مگر به دست خدا.
بر او توکل می کنم و به سوى او باز می گردم.
والسلام.

————————————-
مجتبی فرآورده

یازدهم محرم