صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
بسم‌الله الرحمن الرحیم
بنام خداوندی که اصحاب امام حسین ع را ابرار قرار داد.
آزادگان از نفس، آزادگان از دنیا، آزادگان از همه‌چیز
و بندگان خدا إِنَّ اْلأَبْرارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كانَ مِزاجُها كافُورًا
و به آن‌ها چشاند جام‌هایی از چشمه ی کافور را.
به نام خداوندی که ماجرای آن‌ها را پندنامه‌ای قرار داد برای عالمیان
إِنَّ هذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِلى رَبِّهِ سَبيلاً
تا شاید کسانی پیدا شوند که ادامه دهند مسیرشان را.
مسیری که می‌گذرد از سدرۀ‌المنتهی، از جنۀ‌المأوی؛ وَ إِذا رَأَيْتَ ثم رَأَيْتَ نَعيمًا وَ مُلْكًا كَبيرًا.
که شاید همچون یاران حسین ع بنوشند از چشمه کافور و يُفَجِّرُونَها تَفْجيرًا.
همچون یارانی که به نذرشان وفا کردند و بخاطر وجه الله در طی این هزار و چهارصدساله
بدون منّت می‌نوشانند عالمیان را لا نُريدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُورًا.
یارانی که عهد کرده بودند تا برای صاحبشان جان دهند، امّا می‌ترسند از يَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَريرًا.
خداوندا؛ این شما بودید که آن‌ها را از شرّ روز عاشورا نجات دادید وَ لَقّاهُمْ نَضْرَةً وَ سُرُورًا.
و بر ای شان مقرّر فرمودید پاداشی درخور صبرشان وَ جَزاهُمْ بِما صَبَرُوا جَنَّةً وَ حَريرًا.
خداوندا؛ چه زیبا شدّت گرما، آوارگی و بی‌سامانی عاشورا را بر آن‌ها جبران نمودید
مُتَّكِئينَ فيها عَلَى اْلأَرائِكِ لا يَرَوْنَ فيها شَمْسًا وَ لا زَمْهَريرًا.
خداوندا؛ چه زیبا گرسنگی آنان را در آن روز سخت جبران نمودید
وَ دانِيَةً عَلَيْهِمْ ظِلالُها وَ ذُلِّلَتْ قُطُوفُها تَذْليلاً.
خداوندا؛ چه زیبا عطش گسترده‌ی‌شان را سیراب نمودید قَواريرَا مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوها تَقْديرًا.
جام‌هایی پُر، آمیخته با زنجبیل، از چشمه سلسبیل، و خادمانی که برگردشان می‌چرخند
إِذا رَأَيْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا.
خداوندا؛ هرچه دقیق‌تر به کارنامه ابرار می‌نگرم، بیشتر درمی یابم که چرا زینب س فرمودند:
ما رَأَيْتُ اِلّا جَمیلاً.
چراکه، به‌راستی وَ إِذا رَأَيْتَ ثمّ رَأَيْتَ نَعيمًا وَ مُلْكًا كَبيرًا.
خداوندا؛ شما آن‌ها را به دست یار، شراب عشق نوشانیدید وَ سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَرابًا طَهُورًا.
و سعی‌شان را در آن روز سخت پذیرفتید و پاداششان عطا کردید
إِنَّ هذا كانَ لَكُمْ جَزاءً وَ كانَ سَعْيُكُمْ مَشْكُورًا.
پروردگارا ! شما پاداش آن‌ها را به دست نماینده‌ی‌تان، به دستان مبارک خلیفه‌ی‌تان عطا کردید.
چه لذّتی دارد از دست خلیفه‌ی رب، نوشیدن شراب عشق.
چه لذّتی دارد اعطای پاداش، به دست خلیفه‌ی شما.
چه لذّتی دارد محضریّتش، معیّتش، عشق و محبّتش.
خداوندا ! شما کارنامه ی اصحاب امام حسین ع را در قرآن قرار دادید و کم‌کم آن را بر قلب پیامبر ص نازل کردید إِنّا نَحْنُ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ تَنْزيلاً.
امّا خدایا؛ چه کشیدند رسول ما ص وقتی دیدند، سرنوشت اصحاب فرزندشان در روز عاشورا را؟!
فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَ لا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ كَفُورًا.
خداوندا؛ شما به رسول‌الله ص رفتار در قبال آن روز را نشان دادید
وَ اذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ بُكْرَةً وَ أَصيلاً، وَ مِنَ اللَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَ سَبِّحْهُ لَيْلاً طَويلاً.
چه اتفاق عظیمی، چه روز بزرگی، چه کارنامه بی‌نظیری.
خداوندا؛ حال می فهمم که چرا کُلُّ یَومٍ عاشورا و کُلُ عَرضٍ کَربَلا.
خداوندا؛ عاشورائیان چه کردند که این‌گونه زیبا از دست یار شراب عشق نوشیدند؟!
و ما تَشاؤُنَ إِلاّ أَنْ يَشاءَ اللّهُ.
خوشا به سعادتشان که چه زیبا به رحمت شما وارد شدند يُدْخِلُ مَنْ يَشاءُ في رَحْمَتِهِ.
آری؛ آنان میلی به‌جز میل شما نداشتند، چیزی به‌جز خواست شما نخواستند
و شما این‌گونه رؤیایی آن‌ها را به رحمتت داخل کردی.
خدایا نوشیدن باده‌ای شراب به دست بانوی عالمیان برایمان آرزوست،
محتاج یک لحظه نگاه شانیم،
منتظر یک تبسّم یا حتّی ثانیه‌ای توجّه.
با احساس محضریّتش روزها را طی کرده و شب‌ها بی‌قراریم.
با آرزوی شادی قلبش روزگار می‌گذرانیم
و هرلحظه در انتظار صحنه‌ای آرمانی برای درک حضورش.
خدایا توفیقمان عطا‌کن، پندی بگیریم از این پندنامه ملکوتی.
خدایا محتاج کمکت هستیم، تا نفس مان را کنار‌زده، تا هیچ نخواهیم جز آنچه شما می‌خواهید.
امید که فاطمه س لطفی به ما کند
امید که فاطمه س نیم نگاهی به ما کند
