صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
امام خمینی رحمه الله علیه، می فرمود:
عالم محضرِ خداست، در محضرِ خدا گناه نکنید!
این معرفت ناب، تکانم داد، شادم کرد، اما حرکتِ کارسازم نداد…
گوینده مقصر نبود! بلکه این بندۀ نفس، اسیر و غافل بود…
پس از سالها، حال که آفتابِ لبِ بومم، و دلتنگ از گذشتِ ایامم،
شنیدم، ناجی، تلنگر می زند! غفلت تا کی؟!
در آستانۀ آخرالزمانیم! خدا فرصت برای جبران قرار داده!
حُسنِ استفاده نکنی، شاید از مغضوبان، یا ضالین گردی؟!
گفتم: اینها را رها کن! گوشم پُر است از اینها…!
اما شاید باور نکنی، با همۀ گناهانی که بر دوش دارم، دلتنگ و چشم براهِ مولایم!
یادِ محبت هایش، لحظه ای تَرکَم نمی کند…
گفت: خوشا بحالت!
معلوم است با آنکه تنبلی و لختی پیشه کرده ای، ولی مولا نور محبتش را هنوز از تو دریغ نکرده!
وگرنه، امام را هم فراموش می کردی!
پس بیا بپاس محبت هایش، کاری کن، تا شاد و راضی شود…
گفتم: دلم می خواهد، ولی نمی دانم چرا به سامان نمی رسم…
گفت: فقط به شادی و لبخند مولا بیندیش و دیگر هیچ!
هرگاه دلت راضی شد که شادی از امام رخت بربندد،
به زمین و نعمات ظاهری و زود گُذرش بِچَسب!
به قولِ قرآن در آیۀ 38 سورۀ توبه: اِثَّاقَلْتُمْ…
گفتم: برای خودم، اصلاً حوصله ندارم! ولی برای شادی محبوبم، سر از پا نمی شناسم…
گفت: پس، باید برنامه داشته باشی! یَلِه و رها نباشی…
اول باید چسبندگی به زمین را نابود کنی!
یعنی: نه گناه کنی، ونه به گناه فکر کنی! هرچند گناه و اِثمی کوچک باشد! و نه دل به دنیا ببندی!
گفتم: الحمد للهمدت هاست آلوده به گناه نشده ام!
گفت: خوب به مرحلۀ دوم برنامه بِپَرداز!
یعنی به پرواز از زمین به آسمانها!
نگران نباش! آنهم سهل است!
اگر فَشَل و لَش شدن از سویِ شیاطن انسی و جنی بسویت آمد،
با یادِ عزمِ شاد کردنِ دلدار، تسلیم نشو!
چون شیر، در میدانِ وفایِ به عهدت، غرش کن! به خصم یورش بَر! صبور و صبار هم باش!
بدان که، سوختِ جا کن شدن و پروازت، تقویتِ صفاتِ موردِ رضایتِ معشوق است!
هر چه بر این پای بفشری، سرعتت بیشتر و افزون تر می گردد!
گفتم: چشم!
ناجی با مهر و محبتِ همیشگی اش، متبسم نگاهم کرد و گفت:
هرچند رسم است گام بگام پیش رفت!
و پس از سپری شدن برنامه ای، به برنامۀ دیگر پرداخت!
ولی می بینم که مولایت را بیش از خود می پسندی!
پس، قِلِقِ سوم را پس از قلق هایِگناه نکردن و تقویتِ بیشتر صفات، برایت می گویم!
تا با عمل به آن، ارتفاع گرفته، از نورِ صاحبِ اربعین، بهره مندتر گردی!
ای شیعه بکوش! فقط آنچه را انجام دهی، که موردِ رضایتِ خداوند است:
رضایت رسولش، رضایتِ خلفایِ رسولالله که برگزیده گان الهی هستند؛
و در این موقعیت از غیبتِ کبریِ مولایمان(عج)، رضایت ولی فقیهِ منتخبِ مولایمانرا…
و بر این منت بزرگ پروردگار، بسیار شاکر و شکور باش، تا نعمتت افزون شود…
باشد که انشاء الله بر بساط رضوان، بسیار مدد شوی…
بیاد داشته باش، اینها براحتی بوقوع می پیوندند، تا زمانیکه:
همواره حس کنی، در محضرِ مولایی، وظیفه داری، لبخند بر لبانش بیارایی…
وگرنه بترس از عذاب الیمِ ناگهانی…
عبد مالک یوم الدین
گیلانی نژاد
23/6/97
