بیا گرد وجود پاک مادر مهربان باشیم
بیا چون قاصدک هایی به دور او روان باشیم
نظر از خاک برداریم و بر افلاک اندازیم
و در راه سلوکش کاروان در کاروان باشیم
بیا از پیله بیرون کرم خاکی آسمانی باش
بیا پر بسته بر بال همای آن جهان باشیم
بیا در انتظار لطف او هر روز و هر شب هم
دو دیده روی خاک آستانش درفشان باشیم
بیا بردار دست ازهرچه در دست است تا شاید
درون قاب قوسین قنوتش بی زبان باشیم
مبادا گرد ظلمت ها نشیند روی بال ما
که باید تا ابد هم بال مرغ آسمان باشیم
محمد جواد عسکری 1398/5/12