صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
بیش از سه دهه از آن ماجرا می‌گذرد و تاکنون فرانسوی‌ها هیچ‌گاه از مردم ایران عذرخواهی نکرده و به دلیل کم‌کاری دولت ها نیز، هیچ غرامتی از طرف فرانسه پرداخت نشده است.
هر ساله بمناسبت 14 ژوئن(روز جهانی اهدای خون) از کسانی که در زمینه اهدای خون فعال هستند، به طور نمادین تقدیر می‌شود و در کل سعی بر این است که در این روز، از اهدای خون به مثابه اهدای زندگی یاد شود. اما تاریخ نشان داده که اهدای خون، همیشه مساوی با اهدای زندگی نبوده است و مواردی هم وجود دارد که طی آن، یک کشوری با صادرات فراورده‌های خونی به کشوری دیگر، جنایت بی سابقه‌ای را رقم زده است.
در جریان جنگ ایران و عراق و مشخصاً در خلال سالهای 61 و 62 بود که یک موسسه فرانسوی، با صادرات فراورده‌های خونی آلوده به ویروس «اچ آی وی»، به ایران، تعداد زیادی از شهروندان ایرانی را به این ویروس مبتلا کرد.
بیماران هموفیلی و تالاسمی که قشر هدف این فراورده‌ها بودند، با مصرف فاکتور های انعادی آلوده، دچار بیماری های هپاتیت و ایدز شدند.
طبق گزارشات موجود در این باره، نزدیک به 3 هزار نفر از مردم ایران به دلیل استفاده از فاکتورهای انعادی آلوده، به ایدز و هپاتیت مبتلا شدند که از این تعداد نیز متاسفانه 250 نفر جان خود را از دست دادند.
صادرات این فراورده‌های خونی آلوده به ایران، زمانی اتفاق افتاد که «لوران فابیوس» سمت نخست وزیری فرانسه را بر عهده داشت و پس از رسانه‌ای شدن ماجرا، بسیاری او را متهم اصلی در وقوع این حادثه می‌دانستند.
فابیوس متهم بود که هرگونه تشریفات در زمینه انجام آزمایش‌ها از نمونه‌های خونی را لغو کرده و خونهای آلوده بدون اینکه مراحل آزمایش را پشت سر بگذارند، وارد بازار شدند و زمانی دستور غربال‌گری را صادر کرده است که محموله خون های آلوده، صادر شده بود.
چگونگی افشای جنایت
در سال 96، علی صابری، وکیل بیماران هموفیلی در پرونده خونهای آلوده، در این رابطه در مصاحبه با روزنامه قدس گفته بود: «این پرونده سال 1366 و پس از شکایت پدر و مادر مسعود(کودک 6 سالهای که به دلیل بیماری هموفیلی و پس از مصرف فرآورده‌های خونی دچار ایدز شده بود) به دفتر مقام معظم رهبری کلید خورد.»
صابری در مصاحبه مذکور ادامه داد بود: «این پرونده دو بخش عمده دارد؛ بخشی به فرآورده‌های خونی وارداتی دهه 60 شمسی می‌پردازد. زمانی که تمام دنیا درگیر ویروس ایدزی بودند که توسط فرآورده‌های خونی شرکت فرانسوی پخش شده بود. در مورد این اتفاق فیلم‌ها ساخته شده و پرونده‌های متعددی به جریان افتاد. تمامی کشورهای دنیا که این مشکل را داشتند، حتی کشور عراق از فرانسه خسارت گرفتند، اما ما به دلایل مختلف اراده‌ای برای دریافت آن نداشتیم. پرونده‌ای که تا کنون بیشتر از 200 نفر شاکیان به دلیل ابتلا به ایدز فوت کرده‌اند.»
بیش از سه دهه از آن ماجرا می‌گذرد و تاکنون فرانسوی‌ها هیچ‌گاه از مردم ایران عذرخواهی نکرده و به دلیل کم‌کاری دولت ها نیز، هیچ غرامتی از طرف فرانسه پرداخت نشده است. صابری در این رابطه نیز می‌گوید: «شاید اگر می‌خواستیم می‌توانستیم از شرکت مریو که اکنون با شرکتی دیگر ادغام شده و با وزارت بهداشت با آن برای تهیه دارو مراوده دارد، خسارت و غرامت بگیریم. هر چند پس از گذشت حدود سی سال، از نظر قوانین مدنی فرانسه نمی‌دانم که اگر بخواهیم، می‌توانیم خسارت بگیریم یا نه؛ اما با اطمینان می‌گویم اگر می‌خواستیم می‌توانستیم این کار را انجام دهیم. برای آن هیچ اراده‌ای در دولت‌ها وجود نداشته است.»
بی ارادگی مسئولین دولتی در پیگیری این موضوع به اندازه‌ای بود که «دو سال پیش و در آستانه سفر فابیوس، وزیر خارجه وقت فرانسه به ایران حسن قاضی‌زاده هاشمی وزیر بهداشت، گفته بود: «بعد از سال‌ها زنده شدن این پرونده همزمان با سفر وزیر امور خارجه فرانسه به ایران حتماً سیاسی است و از سر نوع‌دوستی نیست.»
خیانت خیانت است! از سوی هرکس و ناکسی که باشد!
از آن بدتر نادیده گرفتن خیانت و عدم اعتراض و پیگیری و سکوت ذلیلانه و نگرفتن حق است!
و از همه منفورتر همصدایی و همراهی و رفاقت با دشمنی است که به هم میهنان مان صدمه زده اند
چه کس و کسانی برای فرانسوی های بی فرهنگ استعمارگر همیشه طلبکار، له له میزند…
خدا رسوا و ذلیل و نابودشان کند…