دعای ۳۶ صحیفه ی سجادیه توصیه شده به هنگام ﺭﻋﺪ ﻭ ﺑﺮﻕ خوانده شود

اَﻟﻠَّﻬُﻢَّ اِﻥَّ ﻫﺬَﻳْﻦِ اﻳَﺘﺎﻥِ ﻣِﻦْ اﻳﺎﺗِﻚَ ﻭَ ﻫﺬَﻳْﻦِ ﻋَﻮْﻧﺎﻥِ ﻣِﻦْ
ﺧﺪاﻭﻧﺪا ﻫﻤﺎﻧﺎ اﻳﻨﻬﺎ ﺩﻭ ﻧﺸﺎﻧﻪ اﺯ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺩﻭ ﺧﺪﻣﺘﮕﺰاﺭ اﺯ

اَﻋْﻮاﻧِﻚَ ﻳَﺒْﺘَﺪِﺭاﻥِ ﻃﺎﻋَﺘَﻚَ ﺑِﺮَﺣْﻤَﺔٍ ﻧﺎﻓِﻌَﺔٍ اَﻭْ ﻧَﻘِﻤَﺔٍ ﺿﺂﺭَّﺓٍ
ﺧﺪﻣﺘﮕﺰاﺭاﻥ ﺗﻮ اﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺑﺮﺩﻧﺖ ﺑﻪ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺳﻮﺩﻣﻨﺪ ﻳﺎ ﻋﻘﻮﺑﺘﻰ ﺯﻳﺎﻥ ﺑﺨﺶ

ﻓَﻼ ﺗُﻤْﻂِﺮْﻧﺎ ﺑِﻬِﻤﺎ ﻣَﻂَﺮَ اﻟﺴَّﻮْءِ ﻭَ ﻻ ﺗُﻠْﺒِﺴْﻨﺎ ﺑِﻬِﻤﺎ ﻟِﺒﺎﺱَ اﻟْﺒَﻶءِ
ﻣﻰ ﺷﺘﺎﺑﻨﺪ ﭘﺲ ﺑﻪ ﺁﻧﺪﻭ ﺑﺎﺭاﻥ ﻋﺬاﺏ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻣﺒﺎﺭاﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﺑﻼ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻣﭙﻮﺷﺎﻥ

اَﻟﻠَّﻬُﻢَّ ﺻَﻞِّ ﻋَﻠﻰ ﻣُﺤَﻤَّﺪٍ ﻭَ اﻟِﻪِ ﻭَ اَﻧْﺰِﻝْ ﻋَﻠَﻴْﻨﺎ ﻧَﻔْﻊَ ﻫﺬِﻩِ
ﺑﺎﺭ اﻟﻬﺎ ﺑﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺁﻟﺶ ﺩﺭﻭﺩ ﻓﺮﺳﺖ ﻭ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﻭ ﺑﺮﻛﺖ اﻳﻦ

اﻟﺴَّﺤﺂﺋِﺐِ ﻭَ ﺑَﺮَﻛَﺘَﻬﺎ ﻭَ اﺻْﺮِﻑْ ﻋَﻨّﺎ اَﺫاﻫﺎ ﻭَ ﻣَﻀَﺮَّﺗَﻬﺎ ﻭَ
اﺑﺮﻫﺎ ﺭا ﺑﺮ ﻣﺎ ﺳﺮاﺯﻳﺮ ﻛﻦ ﻭ ﺁﺯاﺭ ﻭ ﺯﻳﺎﻧﺶ ﺭا اﺯ ﻣﺎ ﺑﮕﺮﺩاﻥ ﻭ ﺑﻪ

ﻻﺗُﺼِﺒْﻨﺎ ﻓﻴﻬﺎ ﺑِﺎﻓَﺔٍ ﻭَﻻﺗُﺮْﺳِﻞْ ﻋَﻠﻰ ﻣَﻌﺎﻳِﺸِﻨﺎ ﻋﺎﻫَﺔً اَﻟﻠَّﻬُﻢَّ ﻭَاِﻥْ
ﺁﻥ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺁﻓﺘﻰ ﻣﺮﺳﺎﻥ ﻭ ﺑﺮ ﻣﻌﻴﺸﺘﻤﺎﻥ ﺁﺳﻴﺒﻰ ﻧﻔﺮﺳﺖ ﺧﺪاﻭﻧﺪا اﮔﺮ

ﻛُﻨْﺖَ ﺑَﻌَﺜْﺘَﻬﺎ ﻧِﻘْﻤَﺔً ﻭَ اَﺭْﺳَﻠْﺘَﻬﺎ ﺳَﺨْﻂَﺔً ﻓَﺎِﻧّﺎ ﻧَﺴْﺘَﺠﻴﺮُﻙَ ﻣِﻦْ
اﻳﻦ اﺑﺮ ﺭا ﺑﺮاﻯ ﻋﻘﻮﺑﺖ ﺑﺮاﻧﮕﻴﺨﺘﻪ اﻯ ﻭ اﺯ ﺭاﻩ ﺧﺸﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ اﻯ ﭘﺲ ﻣﺎ اﺯ ﺧﺸﻤﺖ ﺑﻪ

ﻏَﻀَﺒِﻚَ ﻭَ ﻧَﺒْﺘَﻬِﻞُ اِﻟَﻴْﻚَ ﻓﻰ ﺳُﺆاﻝِ ﻋَﻔْﻮِﻙَ ﻓَﻤِﻞْ ﺑِﺎﻟْﻐَﻀَﺐِ
ﺗﻮ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﻰ ﺑﺮﻳﻢ ﻭ ﺑﺮاﻯ ﺩﺭﺧﻮاﺳﺖ ﻋﻔﻮﺕ ﺑﻪ ﺳﻮﻳﺖ ﺯاﺭﻯ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﭘﺲ ﻏﻀﺒﺖ ﺭا

اِﻟَﻰ اﻟْﻤُﺸْﺮِﻛﻴﻦَ ﻭَ اَﺩِﺭْﺭَﺣﻰ ﻧَﻘِﻤَﺘِﻚَ ﻋَﻠَﻰ اﻟْﻤُﻠْﺤِﺪﻳﻦَ اَﻟﻠَّﻬُﻢَّ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﺸﺮﻛﻴﻦ ﺳﺎﺯ ﻭ ﺁﺳﻴﺎﻯ ﻋﻘﻮﺑﺘﺖ ﺭا ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻠﺤﺪاﻥ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﺵ اﻧﺪاﺯ اﻟﻬﻰ

اَﺫْﻫِﺐْ ﻣَﺤْﻞَ ﺑِﻼﺩِﻧﺎ ﺑِﺴُﻘْﻴﺎﻙَ ﻭَ اَﺧْﺮِﺝْ ﻭَﺣَﺮَ ﺻُﺪُﻭﺭِﻧﺎ ﺑِﺮِﺯْﻗِﻚَ
ﺧﺸﻜﻰ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻫﺎﻯ ﻣﺎ ﺭا ﺑﻪ ﺳﻘﺎﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﻛﻦ ﻭ ﻭﺳﻮﺳﻪ ﻗﻠﻮﺑﻤﺎﻥ ﺭا ﺑﻪ ﺭﺯﻕ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻓﺮﻣﺎ

ﻭَ ﻻﺗَﺸْﻐَﻠْﻨﺎ ﻋَﻨْﻚَ ﺑِﻐَﻴْﺮِﻙَ ﻭَ ﻻﺗَﻘْﻂَﻊْ ﻋَﻦْ ﻛﺂﻓَّﺘِﻨﺎ ﻣﺂﺩَّﺓَ ﺑِﺮِّﻙَ
ﻭ ﻣﺎ ﺭا اﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﻣﻜﻦ ﻭ ﻣﻨﺒﻊ ﻧﻴﻜﻰ ﺧﻮﺩ ﺭا اﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺩﻭﺭ ﻧﻜﻦ

ﻓَﺎِﻥَّ اﻟْﻐَﻨِﻰَّ ﻣَﻦْ اَﻏْﻨَﻴْﺖَ ﻭَ اِﻥَّ اﻟﺴّﺎﻟِﻢَ ﻣَﻦْ ﻭَﻗَﻴْﺖَ ﻣﺎ ﻋِﻨْﺪَ اَﺣَﺪٍ
ﭼﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﻛﺴﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮاﺵ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﻛﻨﻰ ﻭ ﺳﺎﻟﻢ ﻛﺴﻰ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮاﺵ ﻧﮕﺎﻩ ﺩاﺭﻯ ﻭ اﺣﺪﻯ ﺭا ﺩﺭ

ﺩُﻭﻧَﻚَ ﺩِﻓﺎﻉٌ ﻭَ ﻻ ﺑِﺎَﺣَﺪٍ ﻋَﻦْ ﺳَﻂْﻮَﺗِﻚَ اﻣْﺘِﻨﺎﻉٌ ﺗَﺤْﻜُﻢُ ﺑِﻤﺎ
ﺑﺮاﺑﺮﺕ ﻗﺪﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻛﺴﻰ ﺩﺭ ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﻂﻮﺗﺖ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﻛﺮﺩ ﺑﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ

ﺷِﺌْﺖَ ﻋَﻠﻰ ﻣَﻦْ ﺷِﺌْﺖَ ﻭَ ﺗَﻘْﻀﻰ ﺑِﻤﺎ اَﺭَﺩْﺕَ ﻓﻴﻤَﻦْ اَﺭَﺩْﺕَ
ﺑﺨﻮاﻫﻰ ﺑﺮ ﻫﺮﻛﺲ – ﺣﻜﻢ ﻣﻰ ﺭاﻧﻰ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ اﺭاﺩﻩ ﻛﻨﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻫﺮ ﻛﻪ اﺭاﺩﻩ ﻛﻨﻰ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻣﻰ ﺩﻫﻰ

ﻓَﻠَﻚَ اﻟْﺤَﻤْﺪُ ﻋَﻠﻰ ﻣﺎ ﻭَﻗَﻴْﺘَﻨﺎ ﻣِﻦَ اﻟْﺒَﻶءِ ﻭَ ﻟَﻚَ اﻟﺸُّﻜْﺮُ ﻋَﻠﻰ ﻣﺎ
ﭘﺲ ﺳﭙﺎﺱ ﺗﻮ ﺭا ﻛﻪ ﻣﺎ ﺭا اﺯ ﺑﻼ ﺣﻔﻆ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﻭ ﺷﻜﺮ ﺗﻮ ﺭا ﺑﺮ

ﺧَﻮَّﻟْﺘَﻨﺎ ﻣِﻦْ اﻟﻨَّﻌْﻤﺂءِ ﺣَﻤْﺪاً ﻳُﺨَﻠِّﻒُ ﺣَﻤْﺪَ اﻟْﺤﺎﻣِﺪﻳﻦَ ﻭَﺭﺁﺋَﻪُ
ﻧﻌﻤﺘﻬﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﻛﺮﺩﻯ ﭼﻨﺎﻥ ﺣﻤﺪﻯ ﻛﻪ ﺣﻤﺪ ﺣﺎﻣﺪاﻥ ﺭا ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺭﺩ

ﺣَﻤْﺪاً ﻳَﻤْﻸَُ اَﺭْﺿَﻪُ ﻭَ ﺳَﻤﺂﺋَﻪُ اِﻧَّﻚَ اﻟْﻤَﻨَّﺎﻥُ ﺑِﺠَﺴﻴﻢِ اﻟْﻤِﻨَﻦِ
ﺣﻤﺪﻯ ﻛﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺭا ﺁﻛﻨﺪﻩ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻮﻳﻰ ﻣُﻨﻌﻢ ﻣﻮاﻫﺐ ﺑﺰﺭﮒ

اﻟْﻮَﻫّﺎﺏُ ﻟِﻌَﻆﻴﻢِ اﻟﻨِّﻌَﻢِ اﻟْﻘﺎﺑِﻞُ ﻳَﺴﻴﺮَ اﻟْﺤَﻤْﺪِ اﻟﺸّﺎﻛِﺮُ ﻗَﻠﻴﻞَ
ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﻋﻆﻴﻢ ﻗﺒﻮﻝ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺳﭙﺎﺱ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﻭ ﭘﺬﻳﺮﻧﺪﻩ

اﻟﺸُّﻜْﺮِ اﻟْﻤُﺤْﺴِﻦُ اﻟْﻤُﺠْﻤِﻞُ ﺫُﻭ اﻟﻂَّﻮْﻝِ ﻻ اِﻟﻪَ اِﻻَّ اَﻧْﺖَ
ﺷﻜﺮ اﻧﺪﻙ ﻧﻴﻜﻮﻛﺎﺭ ﺧﻮﺷﺮﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻓﺮاﻭاﻥ ﺧﺪاﻳﻰ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻫﻤﮕﺎﻥ

اِﻟَﻴْﻚَ اﻟْﻤَﺼِﻴﺮُ
ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺗﻮﺳﺖ
.