منم آن نیازمندی که به تو نیاز دارم… حسین جان

دلم هوای حرم کرده حضرت ارباب
تـرا بجان عـزیـزت بیا مـرا دریاب
دوباره شور پیاده روی به سر دارم
شبانه سوی حرم، گریه، زمزمه، مهتاب
نه خـرج راه و نه ویـزا و نه گـذرنامـه
سفر رسیده، مهیا نمی شود اسباب
دو چشم سرخ و دل آشوبه های بی پایان
سزای این دل بی تاب و دیده ی بی خواب
هـوای سیل خـروشان زائران دارم
مـرا ببر کـه نمانم اسیر این مـرداب
تمام آرزوی من جواب این حرف است
سلام حضرت خورشید و ماه عالمتاب
شهید راه ظـهـور و زیارتم گـردان
تو را به جان رقیه مـرا بخر ارباب
نــوكـــر نـوشـــت:
حـسیـن جـان
در فراق ڪربلا محزون و دلخونم حسین
تا به ڪی از جمع زوار تو بیرونم حسین؟
میرسد آیا ڪه روزی روبروی گنبدٺ
سجده ی شڪری ڪنم گویم ڪه ممنونم حسین؟
صلي الله عليڪ يا سيدناالمظلوم يااباعبدالله الحسين
اللهم صل علی محمد و آل محمدو عجل فرجهم