اشعار معارفی

ای نور عظیم آسمـانی،دریای وجود حضرت زهرا(س)

روح و روان من شود جمله فدای فاطمه(س) جان من از روز ازل گشته فدای فاطمه (س)

هو الحاکم آغاز طلوع آفتاب امروز است اوج و فوران نور ناب امروز است پیمان مبارک امام و امت یعنی که غدیر انقلاب امروز اسنت. دوازده فروردین اولین روز حکومت الله بر زمین مبارک باد.

شکافت سینه ی کعبه شگفت مهر خدا

هر خنده ای که خنده ی مادر نمی شود

یک آسمان نگاه خدا بود و مادرم

با شیخک رقاصه بگو خوب برقصد

رسیده لشکری از آسمان،شهیدانیم غلام فاطمه هستیم و روح و ریحانیم

می سوزد اندر آتش فتنه،تن های اطفال میانماری آری عجیب انگار می آید تاریخ با اوراق تکراری در پیش چشمم کربلا آمد با خیمه هایی غرق در آتش شمر و سنان و حرمله بردند مظلوم را با ناله و زاری فرقی ندارد آه مظلومان در هر زمان از هر مسلمانی …

فاطمه یعنی که بسم الله الرحمن الرحیم فاطمه یعنی وَجَنَّاتٍ لَّهُمْ فِيهَا نَعِيم فاطمه یعنی که الرحمن یعنی الرحیم فاطمه یعنی سبیلی بر صراط المستقیم فاطمه یعنی محمد فاطمه یعنی علی فاطمه یعنی طلوع نور با اذن ولی فاطمه یعنی خدیجه یا که مریم، آسیه فاطمه یعنی چه یعنی فاطمه …

ای نور عظیم آسمانی،ای مادر هرچه مهربانی

بسم الله الرحمن الرحیم در میان این همه سرگشتگی در میان این همه گم گشتگی یک نفر در رَه نشسته منتظر او که کارش روز و شب بخشندگی او نشسته تا که ما در رَه شویم از برای یاری اش همره شویم او برامان کرده این رَه را یسیر تا …

دست و روشونو میشوره خانمی که تو اون خونست

سلامِ من به مادری که میدرخشه بی اَمان زِ نور مهربان خود شعله زده به قلب و جان   سلامِ من به مادری که توی خوبیا تکه به هر زمان و هر مکان دلم به یادش می تپه   سلامِ من به مادری که مهربون عالمه به مشکلات و دغدغه فاطمه …

افتخار ما یاد مادر بودن است دستگیر شیعیان در محشر است   هیچ نیست امید ما بر کرده ها لحظه ای دل در هوای مادر است   گفتش آن عالم درون قبر من دستمال گریه بر مادر بس است   هر چه را خود ساختی ناید به درد آنچه می …

پستوی عالم بشد رشد و نمو آدمی

هر خنده ای که خنده ی مادر نمی شود

بنده ی مومن شدی از هر طرف در ابتلاء؟ رو به سوی نور شو تا که رها شی از بلا هر چه که خواهی بسازی روی تقوا کن بنا محضرِ حق را به تقوا دار اگر داری وفا گر تو خواهی بهترین در آسمان هایش شوی بر سرِ سفره ی …

يادش آمد از پي هم خاطراتي از قديم ياد مادر، مهرباني، ياد احسان قديم ياد انكه وقت هر آغاز و وقت خاتمه مي رهاند از ظلمتش ذكر شريف فاطمه وقت تب درمان او تنها دعاي نور بود وقت وحشت مونسش، آنگه كه هر كس دور بود اينقدر بر او رسيد …