اشعار معارفی

. از پلکان قرب او پیوسته بالا می رود سوی ولی همواره از سمت تولا می رود گاهی بسان قرص بدر، گاهی خمیده چون هلال بر گرد خورشید حسین، پنهان و پیدا می رود از غرش این قسوره، گرگان پناه گورها در بیشه کفتارها، این شیر تنها می رود آن …

حی علی الحسین به رفتن شتاب کن بالی بزن مسافر و خرق حجاب کن یک عمر زیر بال و پرت را گرفته اند ای مرغک همیشه ی مادر شتاب کن در آسمان کرببلا چشمه ی صفاست با زمزم دو دیده تمنای آب کن آن سو خیام حضرت مهتاب روشن است …

هر چه دارم همه از سفره ی مادر دارم/ خوش از آنم که به سر سایه ی مادر دارم

قریب فجر عالم بود!                زمان کم‌کم به آخر می‌رسید و ظلمت دنیا عیان می‌گشت!                           منادی سر بر آورد و ندایش پهنه اهل سماوات و زمین را خیره و مبهوت صوتش ساخت!

دردانه ی هستی آفریده است، سر منشأ شاهی آفریده است

دور تا دور حوض خانه ی ما پوکه های گلوله گل داده است پوکه های گلوله را آری پدر از آسمان فرستاده است عید آن سال ،حوض خانه ی ما گل نداد و گلوله باران شد پدرم رفت و بعد هشت بهار پوکه های گلوله گلدان شد پدرم تکه تکه …

بیا گرد وجود پاک مادر مهربان باشیم/ بیا چون قاصدک هایی به دور او روان باشیم

مادرم هستی و دنیا را فدایت میکنم/ هر دو دیده در کف پا خاک پایت میکنم

گفتم یتیمم بی پناه، گفتی پناهت میدهم

تمام  وجودم  نشان  از  وجودت/ حیاتم زِ لطف و زِ اِکرام و جودت

ایران اگر این سرا و بستان دارد / یک شاه فقط شاه خراسان دارد

آمدعاشورای هفت تیرو یاران حسین ع/ کرده باخون خود امضاء عهدو پیمان حسین ع

در چشم تو یک هاله ای از نور امید است | لبهای تو از روزنه صبح سپید است

زندگی یعنی که بودن در حریم فاطمه(س) / زندگی یعنی که بودن در بهشت فاطمه(س)

هرچه هست از چشم اعطینای مادر بوده است / این فَصَلِّ وانحر از اِعطای مادر بوده است

فاطمه یعنی که بسم الله الرحمن الرحیم | فاطمه یعنی وَجَنَّاتٍ لَّهُمْ فِيهَا نَعِيم

خانه شیعیان   خانه رنگ و بوی مادر گرفته است خانه قوانین بیت مادر گرفته است خانه روح از الروح گرفته است خانه  نور از الروح گرفته است خانه چشمه مهر و محبت شده است خانه چشمه لطف و ادب شده است خانه خانه ی اربعینی شده است خانه خانه …

دنیا برایم پست تر شده است | از وقتی چشم انتظار محبت مادر شده ام

امشب از لطف تو الروح، سلامم تا صبح مادر و فاطمه،زهراست کلامم تا صبح قدر الطاف تو آنقدر قدیم الاحسان از قضای تو جهان است به کامم تا صبح شب قدر از تو شده قدر و مقامش افزون از هزاران شب و از ماه دمادم تا صبح آسمانها شده از …