تلاوتی زیبا و شنیدنی از غلوش/ آیاتی از سوره‌های «هود، ق و نصر»+صوت

دانلود

 

بسم الله الرحمن الرحیم

سوره هود علیه السلام

[هود41 ] – وَ قالَ ارْکَبُوا فيها بِسْمِ اللّهِ مَجْراها وَ مُرْساها إِنَّ رَبّي لَغَفُورٌ رَحيمٌ
و [نوح‏] گفت‏: «در آن سوار شويد. به نام خداست روان‏شدنش و لنگرانداختنش‏، بي گمان پروردگار من آمرزنده مهربان است‏».
[هود42 ] – وَ هِيَ تَجْري بِهِمْ في مَوْجٍ کَالْجِبالِ وَ نادي نُوحٌ ابْنَهُ وَ کانَ في مَعْزِلٍ يا بُنَيَّ ارْکَبْ مَعَنا وَ لا تَکُنْ مَعَ الْکافِرينَ
و آن [کِشتي‏] ايشان را در ميان موجي کوه‏ آسا مي‏بُرد، و نوح پسرش را که در کناري بود بانگ درداد: «اي پسرک من‏، با ما سوار شو و با کافران مباش‏».
[هود43 ] – قالَ سَآوي إِلي جَبَلٍ يَعْصِمُني مِنَ الْماءِ قالَ لا عاصِمَ الْيَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللّهِ إِلاّ مَنْ رَحِمَ وَ حالَ بَيْنَهُمَا الْمَوْجُ فَکانَ مِنَ الْمُغْرَقينَ
گفت‏: «به زودي به کوهي پناه مي‏جويم که مرا از آب در امان نگاه مي‏دارد.» گفت‏: «امروز در برابر فرمان خدا هيچ نگاهدارنده ‏اي نيست‏، مگر کسي که [خدا بر او] رحم کند.» و موج ميان آن دو حايل شد و [پسر] از غرق‏ شدگان گرديد.
[هود44 ] – وَ قيلَ يا أَرْضُ ابْلَعي ماءَکِ وَ يا سَماءُ أَقْلِعي وَ غيضَ الْماءُ وَ قُضِيَ اْلأَمْرُ وَ اسْتَوَتْ عَلَي الْجُودِيِّ وَ قيلَ بُعْدًا لِلْقَوْمِ الظّالِمينَ
و گفته شد: «اي زمين‏، آب خود را فرو بر، و اي آسمان‏، [از باران‏] خودداري کن‏. و آب فرو کاست و فرمان گزارده شده و [کشتي‏] بر جودي قرار گرفت‏.» و گفته شد: «مرگ بر قوم ستمکار».
[هود45 ] – وَ نادي نُوحٌ رَبَّهُ فَقالَ رَبِّ إِنَّ ابْني مِنْ أَهْلي وَ إِنَّ وَعْدَکَ الْحَقُّ وَ أَنْتَ أَحْکَمُ الْحاکِمينَ
و نوح پروردگار خود را آواز داد و گفت‏: «پروردگارا، پسرم از کسان من است‏، و قطعاً وعده تو راست است و تو بهترين داوراني‏».
[هود46 ] – قالَ يا نُوحُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَهْلِکَ إِنَّهُ عَمَلٌ غَيْرُ صالِحٍ فَلا تَسْئَلْنِ ما لَيْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ إِنّي أَعِظُکَ أَنْ تَکُونَ مِنَ الْجاهِلينَ
فرمود: «اي نوح‏، او در حقيقت از کسان تو نيست‏، او [داراي‏] کرداري ناشايسته است‏. پس چيزي را که بدان علم نداري از من مخواه‏. من به تو اندرز مي‏دهم که مبادا از نادانان باشي‏».
[هود47 ] – قالَ رَبِّ إِنّي أَعُوذُ بِکَ أَنْ أَسْئَلَکَ ما لَيْسَ لي بِهِ عِلْمٌ وَ إِلاّ تَغْفِرْ لي وَ تَرْحَمْني أَکُنْ مِنَ الْخاسِرينَ
گفت‏: «پروردگارا، من به تو پناه مي‏برم که از تو چيزي بخواهم که بدان علم ندارم‏، و اگر مرا نيامرزي و به من رحم نکني از زيانکاران باشم‏».
[هود48 ] – قيلَ يا نُوحُ اهْبِطْ بِسَلامٍ مِنّا وَ بَرَکاتٍ عَلَيْکَ وَ عَلي أُمَمٍ مِمَّنْ مَعَکَ وَ أُمَمٌ سَنُمَتِّعُهُمْ ثُمَّ يَمَسُّهُمْ مِنّا عَذابٌ أَليمٌ
گفته شد: «اي نوح‏، با درودي از ما و برکت هايي بر تو و بر گروه هايي که با تواند، فرود آي‏. و گروه هايي هستند که به زودي برخوردارشان مي‏کنيم‏، سپس از جانب ما عذابي دردناک به آنان مي‏رسد».
[هود49 ] – تِلْکَ مِنْ أَنْباءِ الْغَيْبِ نُوحيها إِلَيْکَ ما کُنْتَ تَعْلَمُها أَنْتَ وَ لا قَوْمُکَ مِنْ قَبْلِ هذا فَاصْبِرْ إِنَّ الْعاقِبَةَ لِلْمُتَّقينَ
اين از خبرهاي غيب است که آن را به تو وحي مي‏کنيم‏. پيش از اين نه تو آن را مي‏دانستي و نه قوم تو. پس شکيبا باش که فرجام [نيک‏] از آنِ تقواپيشگان است‏.

سوره ق

[ق41 ] – وَ اسْتَمِعْ يَوْمَ يُنادِ الْمُنادِ مِنْ مَکانٍ قَريبٍ
و روزي که منادي از جايي نزديک ندا درمي‏دهد، به گوش باش‏.
[ق42 ] – يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ذلِکَ يَوْمُ الْخُرُوجِ
روزي که فرياد [رستاخيز] را به حق مي‏شنوند، آن [روز] روز بيرون آمدن [از زمين‏] است‏.
[ق43 ] – إِنّا نَحْنُ نُحْيي وَ نُميتُ وَ إِلَيْنَا الْمَصيرُ
ماييم که خود، زندگي مي‏بخشيم و به مرگ مي‏رسانيم و برگشت به سوي ماست‏.
[ق44 ] – يَوْمَ تَشَقَّقُ اْلأَرْضُ عَنْهُمْ سِراعًا ذلِکَ حَشْرٌ عَلَيْنا يَسيرٌ
روزي که زمين به سرعت از [اجساد] آنان جدا و شکافته مي‏شود؛ اين حشري است که بر ما آسان خواهد بود.
[ق45 ] – نَحْنُ أَعْلَمُ بِما يَقُولُونَ وَ ما أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِجَبّارٍ فَذَکِّرْ بِالْقُرْآنِ مَنْ يَخافُ وَعيدِ
ما به آنچه مي‏گويند داناتريم‏، و تو به زور وادارنده آنان نيستي‏؛ پس به [وسيله‏] قرآن هر که را از تهديد [من‏] مي‏ترسد پند ده‏.

سوره نصر

[النصر ] ص603 – بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان‏
[النصر1 ] ص603 – إِذا جاءَ نَصْرُ اللّهِ وَ الْفَتْحُ
چون ياري خدا و پيروزي فرا رسد،
[النصر2 ] ص603 – وَ رَأَيْتَ النّاسَ يَدْخُلُونَ في دينِ اللّهِ أَفْواجًا
و ببيني که مردم دسته ‏دسته در دين خدا درآيند،
[النصر3 ] ص603 – فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَ اسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کانَ تَوّابًا
پس به ستايش پروردگارت نيايشگر باش و از او آمرزش خواه‏، که وي همواره توبه‏ پذير است‏.