شعر|درجستجوی کوثر

در جستجوی کوثر

دلم در تاب وتب بودو زِ دنیا خسته جان بودم
وخسته از تمام زرق و برق این جهان بودم

به دستانم نگه کردم که بس خالیه خالی بود
به اعمالم نگه کردم خدایا این چه حالی بود؟

نگه کردم بسوی آسمان گفتم خدا راه نجاتی ده
زِ دنیا، هر چه که در اوست خدا راه پناهی ده

دگر این دلخوشی های زمانه نیست درمانم
دگر زور و زَر دنیا نمیخواهم.. نمیخواهم

در این حال پریشانی فغان کردم که در بندم
صدایی از پس دنیا ندا برداد .. فرزندم..

و من حیران و سرگردان به دنبال صدا بودم
و فارغ از همه دنیا به هر جایی روان بودم

صدای آشنایی گفت که مادر هر نفس اینجاست
خدایا بر خودت سوگند صدای مادرم زهراست

صدایی که تمام عمر از آن خوش تر ندیدم من
تمام غصه ها، غم ها به یک دَم شد جدا از من

مرا فرزند خود نامید، چه حال بی مثالی بود
مرا نور خودش نامید، چه احوال تمامی بود

چو مادر مهربان بودو چو مادر مهربانی کرد
ز هر چه مهر و خوبی بود که بهتر مهربانی کرد

نگاهم در نگاه او پُر از حرف و پُر از نجوا
نگاه او ولی هر دم پُر از امید بی پایان

بدو گفتم که ای مادر یتیمان را پناهی ده
زِ غربت از همه غم ها، زِ غفلت ها رهایی ده

زِ نورِ بی مثال خود اسیران را هدایت کن
که دنیا جای ماندن نیست، تو نزد رب شفاعت کن

ندا آمد که من هر دم پناه بی پناهانم
دمی تنها نمی مانی که من یار غریبانم

چو سوی مادرت باشی ولایت میکنم هر دم
جدا از من مشو جانا حمایت میکنم هر دم

دمادم در کنارم باش که رَه دشوار و طولانیست
بسوی مادرت بشتاب اگر قصد تو همراهیست

و گفتا صبر فرزندم کمی تاب و توان آور
فَاَغنی میکند مادر، تو عزمی سوی من آور…

کلامِ پُر زِ نور او دلم را آسمانی کرد
بسوی کوثر مادر،دل و جان را هوایی کرد

دگر جز یاد او دنیا برایم چون قفس تنگ است
تمام دلخوشی هایم بدون او چه بی رنگ است

فقط خواهم شوم بسته به بال مادرم زهرا
که یک لحظه کنار او می اَرزد بر همه دنیا…

.