صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
[الشعراء78 ] – الَّذي خَلَقَني فَهُوَ يَهْدينِ
آن کس که مرا آفريده و همو راهنماييم ميکند،
[الشعراء79 ] – وَ الَّذي هُوَ يُطْعِمُني وَ يَسْقينِ
و آن کس که او به من خوراک ميدهد و سيرابم ميگرداند،
[الشعراء80 ] – وَ إِذا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفينِ
و چون بيمار شوم او مرا درمان ميبخشد،
[الشعراء81 ] – وَ الَّذي يُميتُني ثُمَّ يُحْيينِ
و آن کس که مرا ميميراند و سپس زنده ام ميگرداند،
[الشعراء82 ] – وَ الَّذي أَطْمَعُ أَنْ يَغْفِرَ لي خَطيئَتي يَوْمَ الدِّينِ
و آن کس که اميد دارم روز پاداش، گناهم را بر من ببخشايد».
[الشعراء83 ] – رَبِّ هَبْ لي حُکْمًا وَ أَلْحِقْني بِالصّالِحينَ
پروردگارا، به من دانش عطا کن و مرا به صالحان ملحق فرماي،
[الشعراء84 ] – وَ اجْعَلْ لي لِسانَ صِدْقٍ فِي اْلآخِرينَ
و براي من در [ميان] آيندگان آوازه نيکو گذار،
[الشعراء85 ] – وَ اجْعَلْني مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعيمِ
و مرا از وارثان بهشت پر نعمت گردان، .
تفسیر آیات سوره شعراء
(شعراء/ ۷۸)
الرّسول – قَالَ رَسُولُ اللَّهِ :مَنْ تَوَضَّأَ ثُمَّ خَرَجَ إِلَی الْمَسْجِدِ فَقَالَ حِینَ یَخْرُجُ مِنْ بَیْتِهِ بِسْمِ اللَّهِ الَّذِی خَلَقَنِی فَهُوَ یَهْدِینِ هَدَاهُ اللَّهُ إِلَی الصَّوَابِ لِلْإِیمَان.
رسول خدا ص- هرکس وضو بگیرد و سپس به سوی مسجد برود و در حال خروج از خانه‌اش بگوید: بسم اللهِ الَّذِی خَلَقَنِی فَهُوَ یَهْدِینِ به نام خداوندی که مرا آفرید و اوست که مرا هدایت می‌کند. خداوند او را به سوی ایمان هدایت می‌کند.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۵۶۰/ بحارالانوار، ج۲۰، ص۸۱
(شعراء/ ۷۸)
الصّادق – عَنِ الْمُفَضَّلِ‌بْنِ‌عُمَرَ عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ‌بْنِ‌مُحَمَّدٍ (قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِذِ ابْتَلَی إِبْراهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ وَ ذَکَرَ الْحَدِیثَ فِیمَا ابْتَلَاهُ بِهِ رَبُّهُ إِلَی أَنْ قَالَ: وَ التَّوَکُّلُ بَیَانُ ذَلِکَ فِی قَوْلِهِ الَّذِی خَلَقَنِی فَهُوَ یَهْدِینِ* وَ الَّذِی هُوَ یُطْعِمُنِی وَ یَسْقِینِ* وَ إِذا مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفِینِ* وَ الَّذِی یُمِیتُنِی ثُمَّ یُحْیِینِ* وَ الَّذِی أَطْمَعُ أَنْ یَغْفِرَ لِی خَطِیئَتِی یَوْمَ الدِّینِ.
مفضّل گوید: از امام صادق ع در مورد آیه: [به خاطر آورید] هنگامی‌که خداوند، ابراهیم را به کلمات رب مبتلا کرد و سپس کلمات را تام کرد . (بقره/۱۲۴) سؤال نمودم و ایشان در مورد انواع آزمون‌هایی که پروردگار ابراهیم (را بدان دچار نموده بود، به سخن پرداختند، تا اینکه به توکّل رسیدند و در مورد آن فرمود: توضیح مفهوم توکّل در این آیات نمایان است: همان کسی که مرا آفرید، و پیوسته راهنماییم می‌کند، و کسیکه مرا غذا می‌دهد و سیراب می‌نماید، و هنگامی‌که مریض میشوم مرا شفا می‌دهد، و کسی که مرا می‌میراند و سپس زنده می‌کند، و کسی که امید دارم گناهم را در روز جزا ببخشد. (شعراء/۸۲-۷۸)».
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۵۶۲/ البرهان
(شعراء/ ۷۹)
الرّسول (- مَنْ تَوَضَّأَ ثُمَّ خَرَجَ إِلَی الْمَسْجِدِ فَقَالَ حِینَ یَخْرُجُ مِنْ بَیْتِهِ بِسْمِ اللَّهِ … الَّذِی هُوَ یُطْعِمُنِی وَ یَسْقِینِ أَطْعَمَهُ اللَّهُ مِنْ طَعَامِ الْجَنَّهًِْ وَ سَقَاهُ مِنْ شَرَابِ الْجَنَّهًْ.
رسول خدا ص(- کسی که وضو ساخته به‌سوی مسجد برود و درحال خروج از منزلش، بگوید بسم اللهِ الَّذِی خَلَقَنِی فَهُوَ یَهْدِینِ همان خدایی‌که مرا غذا می‌دهد و سیرابم می‌کند، خداوند عزیز و جلیل، او را از غذای بهشت بهره‌ور و از نوشیدنی آنجا سیراب می‌سازد.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۵۶۲/ بحارالانوار، ج۲۰، ص۸۱/ عدهًْ الداعی، ص۳۰۰
(شعراء/ ۸۰)
الرّسول (- مَنْ تَوَضَّأَ ثُمَّ خَرَجَ إِلَی الْمَسْجِدِ فَقَالَ حِینَ یَخْرُجُ مِنْ بَیْتِهِ بِسْمِ اللَّهِ … وَ إِذا مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفِینِ جَعَلَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ کَفَّارَهًًْ لِذُنُوبِهِ.
رسول خدا(- کسی که وضو ساخته به‌سوی مسجد برود و درحال خروج از منزلش، بگوید: بسم اللهِ الَّذِی … وَ إِذا مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفِینِ، خداوند متعال آن را کفّاره گناهانش قرار می‌دهد.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۵۶۲
بحارالأنوار، ج۲، ص۱۳۹/ بحارالنوار، ج۲۰، ص۸۱/ عدهًْ الداعی، ص۳۰۰/ المصباح الکفعمی، ص۱۲
۲
(شعراء/ ۸۰)
الرّسول (- قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَنْ مَرِضَ ثَلَاثاً فَلَمْ یَشْکُ إِلَی أَحَدٍ مِنْ عُوَّادِهِ أَبْدَلْتُهُ لَحْماً خَیْراً مِنْ لَحْمِهِ وَ دَماً خَیْراً مِنْ دَمِهِ فَإِنْ عَافَیْتُهُ عَافَیْتُهُ وَ لَا ذَنْبَ لَهُ وَ إِنْ قَبَضْتُهُ قَبَضْتُهُ إِلَی رَحْمَتِی.
پیامبر (- خداوند عزّوجلّ فرموده است، کسی که سه روز بیمار شود و به هیچ‌یک از عیادت‌کنندگانش شکایت نکند گوشتش را به بهتر از آن و خونش را به بهتر از آن تبدیل می‌کنم؛ اگر او را شفا دهم گناهی برایش باقی نمی‌ماند و اگر جانش را بستانم او را مشمول رحمت خود می‌کنم.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۵۶۲/ الکافی، ج۳، ص۱۱۵/ نورالقلین
۳
(شعراء/ ۸۰)
الصّادق (- مَنْ مَرِضَ لَیْلَهًًْ فَقَبِلَهَا بِقَبُولِهَا کَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ لَهُ عِبَادَهًَْ سِتِّینَ سَنَهًًْ قُلْتُ مَا مَعْنَی قَبُولِهَا قَالَ لَا یَشْکُو مَا أَصَابَهُ فِیهَا إِلَی أَحَدٍ.
امام صادق (- و هرکس شبی بیمار شود و آن را به خوشنودی بپذیرد، خداوند ثواب عبادت شصت‌سال را برایش می‌نویسد، پرسیدم: «معنای پذیرفتن آن چیست»؟ فرمود: «از مصیبتی که برایش پیش آمده نزد کسی شکایت نکند».
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۵۶۲/ الکافی، ج۳، ص۱۱۵/ نورالثقلین
۴
(شعراء/ ۸۰)
الصّادق (- مَنْ ظَهَرَتْ صِحَّتُهُ عَلَی سُقْمِهِ فَیُعَالِجُ بِشَیْءٍ فَمَاتَ فَأَنَا إِلَی اللَّهِ مِنْهُ بَرِیءٌ.
امام صادق (- کسی که تندرستی‌اش بیش از بیماری‌اش باشد و در اثر معالجه‌کردن به دارویی بمیرد من در پیشگاه خداوند از او بیزارم.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۵۶۲/ الخصال، ج۱، ص۲۶/ نورالثقلین
۵
(شعراء/ ۸۰)
الرّسول (- … عَنْ عَبْدِ‌اللَّهِ‌بْنِ‌مَسْعُودٍ قَالَ بَلَی قَالَ قَالَ عَبْدُ‌اللَّهِ بَیْنَا نَحْنُ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ (إِذْ تَبَسَّمَ فَقُلْتُ مَا لَکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ (تَبَسَّمْتَ قَالَ عَجِبْتُ مِنَ الْمُؤْمِنِ وَ جَزَعِهِ مِنَ السُّقْمِ وَ لَوْ یَعْلَمُ مَا لَهُ فِی السُّقْمِ مِنَ الثَّوَابِ لَأَحَبَّ أَنْ لَا یَزَالَ سَقِیماً حَتَّی یَلْقَی رَبَّهُ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ.
پیامبر (- … عبداللَّه‌بن‌مسعود گوید: «نزد رسول خدا (بودیم ناگاه تبسّم نمود، من به آن حضرت عرض کردم: «ای رسول خدا (چه شد که بی‌سبب خندیدی»؟ فرمود: «از مؤمن و بیتابیش از بیماری تعجّب کردم و اگر بداند که در بیماری چه قدر ثواب برای اوست هرآینه دوست دارد که پیوسته بیمار باشد تا پروردگار عزّوجلّ خود را ملاقات کند».
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۵۶۲/ الأمالی للصدوق، ص ۵۰۱
۶
(شعراء/ ۸۰)
الصّادق (- عَنِ الْعَرْزَمِیِ عَنْ أَبِیهِ: عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (قَالَ: مَنِ اشْتَکَی لَیْلَهًًْ فَقَبِلَهَا بِقَبُولِهَا وَ أَدَّی إِلَی اللَّهِ شُکْرَهَا کَانَتْ کَعِبَادَهًِْ سِتِّینَ سَنَهًًْ قَالَ أَبِی فَقُلْتُ لَهُ مَا قَبُولُهَا قَالَ یَصْبِرُ عَلَیْهَا وَ لَا یُخْبِرُ بِمَا کَانَ فِیهَا فَإِذَا أَصْبَحَ حَمِدَ اللَّهَ عَلَی مَا کَان.
امام صادق (- عرزمی از پدرش نقل می‌کند که امام صادق (فرمود: «هرکس شبی بیمار شود و آن را نیکو پذیرفته و خدا را به خاطر آن سپاس‌گزاری کند، همچون عبادت شصت‌سال می‌باشد». پدرم گفت: «به حضرت عرض کردم: معنای نیکو پذیرفتن آن چیست»؟ فرمود: «بر [رنج و ناراحتیِ] آن بیماری صبر کند و کسی را از آنچه بر او گذشته باخبر نسازد و چون صبح کند خداوند را به خاطر آنچه بر وی گذشته سپاس گوید».
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۵۶۴/ الکافی، ج۳، ص۱۱۶/ نورالثقلین
۷
(شعراء/ ۸۰)
الصّادق (- عَنْ جَمِیلِ‌بْنِ‌صَالِحٍ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (قَالَ: سُئِلَ عَنْ حَدِّ الشَّکَاهًِْ لِلْمَرِیضِ فَقَالَ إِنَّ الرَّجُلَ یَقُولُ حُمِمْتُ الْیَوْمَ وَ سَهِرْتُ الْبَارِحَهًَْ وَ قَدْ صَدَقَ وَ لَیْسَ هَذَا شَکَاهًًْ وَ إِنَّمَا الشَّکْوَی أَنْ یَقُولَ لَقَدِ ابْتُلِیتُ بِمَا لَمْ یُبْتَلَ بِهِ أَحَدٌ وَ یَقُولَ لَقَدْ أَصَابَنِی مَا لَمْ یُصِبْ أَحَداً وَ لَیْسَ الشَّکْوَی أَنْ یَقُولَ سَهِرْتُ الْبَارِحَهًَْ وَ حُمِمْتُ الْیَوْمَ وَ نَحْوَ هَذَا.
– جمیل‌بن‌صالح گوید: از امام صادق (در مورد حدّ و اندازه شکایت که برای مریض مکروه است پرسش شد، فرمود: «همانا مرد می‌گوید من امروز تب کردم و شب گذشته از جهت بیماری به بیداری به سر بردم درحالی‌که راست گفته و این شکایت نیست و همانا شکایت آن است که بگوید: «من به بلا و بیماری مبتلا شدم که هیچ‌کس به مانند آن گرفتار نگشته، یا آنکه بگوید: آن مرض و دردی که به هیچ‌کس نرسیده به من رسیده». و شکایت این نیست که بگوید: «دیشب [به‌واسطه‌ی شدّت مرض] نخوابیدم و امروز تب مرا فرا گرفت و مانند این (امور)».
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۵۶۴/ وسایل الشیعه، ج۲، ص۴۱۰/ نورالثقلین
(شعراء/ ۸۱)
الرّسول (- قَالَ رَسُولُ اللَّه (مَنْ تَوَضَّأَ ثُمَّ خَرَجَ إِلَی الْمَسْجِدِ فَقَالَ حِینَ یَخْرُجُ مِنْ بَیْتِهِ … وَ الَّذِی یُمِیتُنِی ثُمَّ یُحْیِینِ أَمَاتَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَوْتَهًَْ الشُّهَدَاءِ وَ أَحْیَاهُ حَیَاهًَْ السُّعَدَاءِ.
رسول خدا (- کسی که وضو ساخته به‌سوی مسجد برود و درحال خروج از منزلش بگوید. وَ الَّذِی یُمِیتُنِی ثُمَّ یُحْیِینِ. خداوند متعال او را چون شهدا می‌میراند و چون اهل سعادت زنده‌اش می‌کند.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۵۶۴/ بحارالانوار، ج۲۰، ص۸۱
(شعراء/ ۸۲)
الرّسول (- مَنْ تَوَضَّأَ ثُمَّ خَرَجَ إِلَی الْمَسْجِدِ فَقَالَ حِینَ یَخْرُجُ مِنْ بَیْتِهِ … وَ الَّذِی أَطْمَعُ أَنْ یَغْفِرَ لِی خَطِیئَتِی یَوْمَ الدِّینِ غَفَرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ خَطَاءَهُ کُلَّهُ وَ إِنْ کَانَ أَکْبَرَ مِنْ زَبَدِ الْبَحْرِ.
رسول خدا ص(- کسی که وضو ساخته به‌سوی مسجد برود و درحال خروج از منزلش، بگوید … وَ الَّذِی أَطْمَعُ أَنْ یَغْفِرَ لِی خَطِیئَتِی یَوْمَ الدِّینِ خداوند متعال تمام خطاهایش را می‌بخشد اگرچه بیشتر از کف دریا باشد.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۵۶۴/ بحارالانوار، ج۲۰، ص۸۱/ عدهًْ الداعی، ص۳۰۰
(شعراء/ ۸۳)
الحسین (- قُنُوتُ الْإِمَامِ الْحُسَیْنِ‌بْنِ‌عَلِیٍّ (اللَّهُمَّ مِنْکَ الْبَدْءُ وَ لَکَ الْمَشِیَّهًُْ وَ لَکَ الْحَوْلُ وَ لَکَ الْقُوَّهًْ … وَ أَلْحِقْنِی بِالصَّالِحِینَ مِنْ آبَائِی وَ ذَوِی رَحِمِی.
امام حسین ص (- [دعای امام حسین (در قنوت این بود:] خداوندا! آغاز آفرینش از ناحیه‌ی توست و اراده برای توست و از برای توست و قدرت و توانایی برای توست … وَ أَلْحِقْنِی بِالصَّالِحِینَ.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۵۶۴/ بحارالانوار، ج۸۲، ص۲۱۴
۲
(شعراء/ ۸۳)
الرّسول (- مَنْ تَوَضَّأَ ثُمَّ خَرَجَ إِلَی الْمَسْجِدِ فَقَالَ حِینَ یَخْرُجُ مِنْ بَیْتِهِ … رَبِّ هَبْ لِی حُکْماً وَ أَلْحِقْنِی بِالصَّالِحِینَ وَهَبَ اللَّهُ لَهُ حُکْماً وَ عِلْماً وَ أَلْحَقَهُ بِصَالِحِ مَنْ مَضَی وَ صَالِحِ مَنْ بَقِیَ.
رسول خدا ص(- کسی که وضو ساخته به‌سوی مسجد برود و درحال خروج از منزلش، بگوید … رَبِّ هَبْ لِی حُکْماً وَ أَلْحِقْنِی بِالصَّالِحِینَ. خداوند متعال به او حکمت داده و او را به صالحین گذشته و صالحین آینده ملحق می‌نماید.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۵۶۴/ بحارالانوار، ج۲۰، ص۸۱/ عدهًْ الداعی، ص۳۰۰
شعراء/ ۸۴)
الصّادق (- ثَلَاثَهًٌْ لَمْ یُسْأَلِ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِمِثْلِهِمْ أَنْ تَقُولَ اللَّهُمَّ فَقِّهْنِی فِی الدِّینِ وَ حَبِّبْنِی إِلَی الْمُسْلِمِینَ وَ اجْعَلْ لِی لِسانَ صِدْقٍ فِی الْآخِرِینَ.
امام صادق (- سه چیز است که از خداوند عزّوجلّ به مثل آن‌ها چیزی درخواست نشده است؛ اینکه بگویی: خداوندا! به من دانشِ شریعت عطا کن و مرا میان مسلمانان محبوب گردان؛ وَ اجْعَلْ لِی لِسانَ صِدْقٍ فِی الْآخِرِینَ.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۵۶۶/ بحارالانوار، ج۹۲، ص۳۵۱
۲
(شعراء/ ۸۴)
أمیرالمؤمنین (- لِسَانُ الصِّدْقِ لِلْمَرْءِ یَجْعَلُهُ اللَّهُ فِی النَّاسِ خَیْراً مِنَ الْمَالِ یَأْکُلُهُ وَ یُوَرِّثُه. (الْوِلَایَةُ)
امام علی (- و نام نیکی که خدا برای کسی در میان مردم می‌گذارد، از مالی که می‌خورد و به ارث می‌گذارد بهتر است. (ولایت)
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۵۶۶/ الکافی، ج۲، ص۱۵۴/ نورالثقلین
۱
(شعراء/ ۸۴)
الصّادق (- هُوَ عَلِیُّ‌بْنُ‌أَبِی‌طَالِبٍ (عُرِضَتْ وَلَایَتُهُ عَلَی إِبْرَاهِیمَ )فَقَالَ اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ مِنْ ذُرِّیَّتِی فَفَعَلَ اللَّهُ ذَلِکَ.
امام صادق (- او علیّ‌بن‌ابی‌طالب (است که ولایتش بر ابراهیم (عرضه شد و او گفت: «خداوندا او را از میان نسل من قرار بده و خداوند نیز دعایش را مستجاب نمود».
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۵۶۶/ بحارالانوار، ج۵۷، ص۳۶/ الصراط المستقیم، ج۱، ص۲۵۶/ کشف الغمه، ج۱، ص۳۲۰/ کشف الیقین، ص۳۷۸/ البرهان
۲
(شعراء/ ۸۴)
الرّضا (- عَنْ یُونُسَ‌بْنِ‌عَبْدِ الرَّحْمَنِ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی‌الْحَسَنِ الرِّضَا (إِنَ قَوْماً طَالَبُونِی بِاسْمِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ (فِی کِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَقُلْتُ لَهُمْ مِنْ قَوْلِهِ تَعَالَی وَ جَعَلْنا لَهُمْ لِسانَ صِدْقٍ عَلِیًّا فَقَالَتْ صَدَقْتَ هُوَ کَذَا.
امام رضا (- یونس‌بن‌عبدالرّحمن گوید: به امام رضا (عرض کردم: «عدّه‌ای از من، نام امیرالمؤمنان علی (در قرآن را خواستند، من به آن‌ها گفتم: نام ایشان از این آیه استفاده می‌شود: برای آن‌ها نام نیک و مقام برجسته‌ای [در میان همه امّت‌ها] قرار دادیم!. (مریم/۵۰)». امام رضا (فرمود: «درست گفتی، همین‌طور است».
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۵۶۶/ تأویل الآیات الظاهره، ص۲۹۷
۳
(شعراء/ ۸۴)
علی‌بن‌ابراهیم (- قَالَ عَلِیُّ‌بْنُ‌إِبْرَاهِیمَ (فِی قَوْلِهِ وَ اجْعَلْ لِی لِسانَ صِدْقٍ فِی الْآخِرِینَ قَالَ هُوَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ .
علیّ‌بن‌ابراهیم (- وَ اجْعَلْ لِی لِسانَ صِدْقٍ فِی الْآخِرِینَ؛ منظور از آن امیرالمؤمنین است.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۵۶۶/ بحارالانوار، ج۵۷، ص۳۶/ القمی، ج۲، ص۱۲۲/ نورالثقلین/ البرهان
۴
(شعراء/ ۸۴)
الصّادق (- عَنْ أَبِی‌بَصِیرٍ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (کَانَ أَبُوإِبْرَاهِیمَ مُنَجِّماً لِنُمْرُودَ‌بْنِ‌کَنْعَان … فَلَمْ یَزَلْ إِبْرَاهِیمُ (فِی الْغَیْبَهًِْ مَخْفِیّاً … ثُمَّ غَابَ (الْغَیْبَهًَْ الثَّانِیَهًَْ وَ ذَلِکَ حِینَ نَفَاهُ الطَّاغُوتُ عَنْ مِصْرَ فَقَالَ وَ أَعْتَزِلُکُمْ وَ ما تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللهِ وَ أَدْعُوا رَبِّی عَسی أَلَّا أَکُونَ بِدُعاءِ رَبِّی شَقِیًّا قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ فَلَمَّا اعْتَزَلَهُمْ وَ ما یَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللهِ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ وَ کُلًّا جَعَلْنا نَبِیًّا وَ وَهَبْنا لَهُمْ مِنْ رَحْمَتِنا وَ جَعَلْنا لَهُمْ لِسانَ صِدْقٍ عَلِیًّا یَعْنِی بِهِ عَلِیَّ‌بْنَ‌أَبِی‌طَالِبٍ (إبْرَاهِیمَ قَدْ کَانَ دَعَا اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ یَجْعَلَ لَهُ لِسانَ صِدْقٍ فِی الْآخِرِینَ فَجَعَلَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی لَهُ وَ لِإِسْحَاقَ (وَ یَعْقُوبَ (لِسَانَ صِدْقٍ عَلِیّاً. فَأَخْبَرَ عَلِیٌّ (ِأَنَّ الْقَائِمَ (هُوَ الْحَادِی عَشَرَ مِنْ وُلْدِهِ وَ أَنَّهُ الْمَهْدِیُّ (الَّذِی یَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً وَ أَنَّهُ تَکُونُ لَهُ غَیْبَهًٌْ وَ حَیْرَهًٌْ یَضِلُّ فِیهَا أَقْوَامٌ وَ یَهْتَدِی فِیهَا آخَرُونَ وَ أَنَّ هَذَا کَائِنٌ کَمَا أَنَّهُ مَخْلُوقٌ. (فَضِیلَتُهَا
امام صادق (- ابوبصیر از امام صادق (در حدیث غیبت ابراهیم روایت می‌کند که ایشان شروع به توضیح این حدیث نمود تا اینکه به اینجا رسید: … سپس برای مرتبه‌ی دوّم، زمانی‌که طاغوت او را از شهرش تبعید نمود، پنهان گشت و گفت: «و از شما، و آنچه غیر خدا می‌خوانید، کناره‌گیری می‌کنم و پروردگارم را می‌خوانم و امیدوارم در خواندن پروردگارم بی‌پاسخ نمانم!. (مریم/۴۸)». خداوند تبارک‌وتعالی می‌فرماید: هنگامی‌که از آنان و آنچه غیر خدا می‌پرستیدند کناره‌گیری کرد، ما اسحاق و یعقوب را به او بخشیدیم و هریک را پیامبری [بزرگ] قرار دادیم! و از رحمت خود به آنان عطا کردیم و برای آن‌ها نام نیک و مقام برجسته‌ای [در میان همه امّت‌ها] قرار دادیم!. (مریم/۵۰-۴۹). و چون از آن‌ها و از آنچه به جای خدا می‌پرستیدند، کناره‌گرفت اسحاق و یعقوب (را به او عطا کردیم و همه را پیامبر گردانیدیم و از رحمت خویش به آنان ارزانی داشتیم و ذکر خیر بلندی برایشان قرار دادیم؛ وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِیًّا علیّ‌بن‌ابی‌طالب (است. چرا که ابراهیم (به درگاه خداوند عزّوجلّ دعا کرده بود که برایش ذکر بلندی در میان دیگران قرار دهد و خداوند نیز علی (را برای او و اسحاق و یعقوب (به عنوان ذکر و آوازه‌ای بلند قرار داد. و علیّ‌بن‌ابی‌طالب (نیز روایت کرده است که حضرت قائم (یازدهمین فرزند از فرزندانش است و او همان مهدی (است که زمین را از عدل و داد پرمی‌کند، همان‌ط-ور که از ظلم و ست-م پرشده است. و همچنین ایشان فرموده که او برای مدّتی غایب و منتظر می‌ماند و عدّه‌ای در این امر به بیراهه می‌روند و عدّه‌ای به راه راست راه می‌یابند و این امر، شدنی است، همان‌طور که او (قائم () آفریده شده است. (فضیلت
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۵۶۶/ کمال الدین، ج۱، ص۱۳۹
۱
(شعراء/ ۸۴)
الرّسول (- مَنْ تَوَضَّأَ ثُمَّ خَرَجَ إِلَی الْمَسْجِدِ فَقَالَ حِینَ یَخْرُجُ مِنْ بَیْتِهِ … وَ اجْعَلْ لِی لِسانَ صِدْقٍ فِی الْآخِرِینَ کَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ فِی وَرَقَهًٍْ بَیْضَاءَ أَنَّ فُلَانَ‌بْنَ‌فُلَانٍ مِنَ ألصّادقینَ.
پیامبر (- کسی که وضو ساخته به‌سوی مسجد برود و درحال خروج از منزلش، بگوید … وَ اجْعَلْ لِی لِسانَ صِدْقٍ فِی الْآخِرِینَ خداوند عزیز و جلیل، برایش برگه سفیدی می‌نویسد که فلانی فرزند فلانی از راستگویان است.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۵۶۸/ بحارالانوار، ج۲۰، ص۸۱/ عدهًْ الداعی، ص۳۰۰
