تلاوتی از استادمحمود علی البناء/ آیاتی از سوره های قرآن+صوت

دانلود

[القارعة ] – بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان‏
[القارعة1 ] – الْقارِعَةُ
کوبنده‏،
[القارعة2 ] – مَا الْقارِعَةُ
چيست کوبنده‏؟
[القارعة3 ] – وَ ما أَدْراکَ مَا الْقارِعَةُ
و تو چه داني که کوبنده چيست‏؟
[القارعة4 ] – يَوْمَ يَکُونُ النّاسُ کَالْفَراشِ الْمَبْثُوثِ
روزي که مردم چون پروانه‏[هاي‏] پراکنده گردند،
[القارعة5 ] – وَ تَکُونُ الْجِبالُ کَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ
و کوه ‏ها مانند پشم زده ‏شده رنگين شود.
[القارعة6 ] – فَأَمّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوازينُهُ
اما هر که سنجيده ‏هايش سنگين برآيد،
[القارعة7 ] – فَهُوَ في عيشَةٍ راضِيَةٍ
پس وي در زندگي خوشي خواهد بود!
[القارعة8 ] – وَ أَمّا مَنْ خَفَّتْ مَوازينُهُ
و اما هر که سنجيده ‏هايش سبک بر آيد،
[القارعة9 ] – فَأُمُّهُ هاوِيَةٌ
پس جايش «هاويه‏» باشد.
[القارعة10 ] – وَ ما أَدْراکَ ما هِيَهْ
و تو چه داني که آن چيست‏؟
[القارعة11 ] – نارٌ حامِيَةٌ
آتشي است سوزنده‏.

[التکاثر ] – بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان‏
[التکاثر1 ] – أَلْهاکُمُ التَّکاثُرُ
تفاخر به بيشترداشتن‏، شما را غافل داشت‏.
[التکاثر2 ] – حَتّي زُرْتُمُ الْمَقابِرَ
تا کارتان [و پايتان‏] به گورستان رسيد.
[التکاثر3 ] – کَلاّ سَوْفَ تَعْلَمُونَ
نه چنين است‏، زودا که بدانيد.
[التکاثر4 ] – ثُمَّ کَلاّ سَوْفَ تَعْلَمُونَ
باز هم نه چنين است‏، زودا که بدانيد.
[التکاثر5 ] – کَلاّ لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقينِ
هرگز چنين نيست‏، اگر علم‏ اليقين داشتيد!
[التکاثر6 ] – لَتَرَوُنَّ الْجَحيمَ
به يقين دوزخ را مي‏ بينيد.
[التکاثر7 ] – ثُمَّ لَتَرَوُنَّها عَيْنَ الْيَقينِ
سپس آن را قطعاً به عين‏ اليقين درمي‏ يابيد.
[التکاثر8 ] – ثُمَّ لَتُسْئَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعيمِ
سپس در همان روز است که از نعمت [روي زمين‏] پرسيده خواهيد شد.

[العصر ] – بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان‏
[العصر1 ] – وَ الْعَصْرِ
سوگند به عصر [غلبه حق بر باطل‏]،
[العصر2 ] – إِنَّ اْلإِنْسانَ لَفي خُسْرٍ
که واقعاً انسان دست خوش زيان است‏؛
[العصر3 ] – إِلاَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ
مگر کساني که گرويده و کارهاي شايسته کرده و همديگر را به حق سفارش و به شکيبايي توصيه کرده ‏اند.

[الهمزة ] – بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان‏
[الهمزة1 ] – وَيْلٌ لِکُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ
واي بر هر بدگوي عيبجويي‏،
[الهمزة2 ] – الَّذي جَمَعَ مالاً وَ عَدَّدَهُ
که مالي گرد آورد و برشمردش‏.
[الهمزة3 ] – يَحْسَبُ أَنَّ مالَهُ أَخْلَدَهُ
پندارد که مالش او را جاويد کرده‏،
[الهمزة4 ] – کَلاّ لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ
ولي نه‏! قطعاً در آتش خردکننده فرو افکنده خواهد شد.
[الهمزة5 ] – وَ ما أَدْراکَ مَا الْحُطَمَةُ
و تو چه داني که آن آتش خردکننده چيست‏؟
[الهمزة6 ] – نارُ اللّهِ الْمُوقَدَةُ
آتش افروخته خدا[يي‏] است‏.
[الهمزة7 ] – الَّتي تَطَّلِعُ عَلَي اْلأَفْئِدَةِ
[آتشي‏] که به دلها مي‏رسد.
[الهمزة8 ] – إِنَّها عَلَيْهِمْ مُؤْصَدَةٌ
و [آتشي که‏] آنان را در ميان فرا مي‏گيرد،
[الهمزة9 ] – في عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ
در ستون هايي دراز.

[الفيل ] ص – بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان‏
[الفيل1 ] ص – أَ لَمْ تَرَ کَيْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِأَصْحابِ الْفيلِ
مگر نديدي پروردگارت با فیل داران چه کرد؟
[الفيل2 ] ص – أَ لَمْ يَجْعَلْ کَيْدَهُمْ في تَضْليلٍ
آيا نيرنگ شان را بر باد نداد؟
[الفيل3 ] ص – وَ أَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْرًا أَبابيلَ
و بر سر آنها، دسته دسته پرندگاني «اَبابيل‏» فرستاد.
[الفيل4 ] ص – تَرْميهِمْ بِحِجارَةٍ مِنْ سِجِّيلٍ
[که‏] بر آنان سنگهايي از گل [سخت‏] مي ‏افکندند.
[الفيل5 ] ص – فَجَعَلَهُمْ کَعَصْفٍ مَأْکُولٍ
و [سرانجام‏، خدا] آنان را مانند کاه جويده ‏شده گردانيد.

[قريش ] – بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان‏
[قريش1 ] – ِلإيلافِ قُرَيْشٍ
براي الفت‏ دادن قريش‏،
[قريش2 ] – إيلافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتاءِ وَ الصَّيْفِ
الفت شان هنگام کوچ زمستان و تابستان‏، [خدا فیل داران را نابود کرد.] [قريش3 ] – فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هذَا الْبَيْتِ
پس بايد خداوندِ اين خانه را بپرستند؛
[قريش4 ] – الَّذي أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَ آمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ
همان [خدايي‏] که در گرسنگي غذايشان داد، و از بيم [دشمن‏] آسوده ‏خاطرشان کرد.

[الماعون ] – بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان‏
[الماعون1 ] – أَ رَأَيْتَ الَّذي يُکَذِّبُ بِالدِّينِ
آيا کسي را که [روز] جزا را دروغ مي‏خواند، ديدي‏؟
[الماعون2 ] – فَذلِکَ الَّذي يَدُعُّ الْيَتيمَ
اين همان کس است که يتيم را بسختي مي‏راند،
[الماعون3 ] – وَ لا يَحُضُّ عَلي طَعامِ الْمِسْکينِ
و به خوراک ‏دادن بينوا ترغيب نمي ‏کند.
[الماعون4 ] – فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ
پس واي بر نمازگزاراني
[الماعون5 ] – الَّذينَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ
که از نمازشان غافلند،
[الماعون6 ] – الَّذينَ هُمْ يُراؤُنَ
آنان که ريا مي‏کنند،
[الماعون7 ] – وَ يَمْنَعُونَ الْماعُونَ
و از [دادن‏] زکات [و وسايل و مايحتاج خانه‏] خودداري مي ‏ورزند.

[الکوثر ] – بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان‏
[الکوثر1 ] – إِنّا أَعْطَيْناکَ الْکَوْثَرَ
ما تو را [چشمه‏] کوثر داديم‏،
[الکوثر2 ] – فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَ انْحَرْ
پس براي پروردگارت نماز گزار و قرباني کن‏.
[الکوثر3 ] – إِنَّ شانِئَکَ هُوَ اْلأَبْتَرُ
دشمنت خود بي‏ تبار خواهد بود.

[الکافرون ] – بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان‏
[الکافرون1 ] – قُلْ يا أَيُّهَا الْکافِرُونَ
بگو: «اي کافران‏،
[الکافرون2 ] – لا أَعْبُدُ ما تَعْبُدُونَ
آنچه مي ‏پرستيد، نمي ‏پرستم‏.
[الکافرون3 ] – وَ لا أَنْتُمْ عابِدُونَ ما أَعْبُدُ
و آنچه مي‏ پرستم‏، شما نمي ‏پرستيد.
[الکافرون4 ] – وَ لا أَنا عابِدٌ ما عَبَدْتُّمْ
و نه آنچه پرستيديد من مي ‏پرستم‏.
[الکافرون5 ] – وَ لا أَنْتُمْ عابِدُونَ ما أَعْبُدُ
و نه آنچه مي‏ پرستم شما مي ‏پرستيد.
[الکافرون6 ] – لَکُمْ دينُکُمْ وَ لِيَ دينِ
دين شما براي خودتان‏، و دين من براي خودم‏».

[النصر ] – بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان‏
[النصر1 ] – إِذا جاءَ نَصْرُ اللّهِ وَ الْفَتْحُ
چون ياري خدا و پيروزي فرا رسد،
[النصر2 ] – وَ رَأَيْتَ النّاسَ يَدْخُلُونَ في دينِ اللّهِ أَفْواجًا
و ببيني که مردم دسته ‏دسته در دين خدا درآيند،
[النصر3 ] – فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَ اسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کانَ تَوّابًا
پس به ستايش پروردگارت نيايشگر باش و از او آمرزش خواه‏، که وي همواره توبه ‏پذير است‏

[المسد ] – بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان‏
[المسد1 ] – تَبَّتْ يَدا أَبي لَهَبٍ وَ تَبَّ
بريده باد دو دست ابولهب‏، و مرگ بر او باد.
[المسد2 ] – ما أَغْني عَنْهُ مالُهُ وَ ما کَسَبَ
دارايي او و آنچه اندوخت‏، سودش نکرد.
[المسد3 ] – سَيَصْلي نارًا ذاتَ لَهَبٍ
بزودي در آتشي پرزبانه درآيد.
[المسد4 ] – وَ امْرَأَتُهُ حَمّالَةَ الْحَطَبِ
و زنش‏، آن هيمه‏ کش [آتش فروز]،
[المسد5 ] – في جيدِها حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ
بر گردنش طنابي از ليف خرماست‏.

[الإخلاص ] – بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان‏
[الإخلاص1 ] – قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَدٌ
بگو: «اوست خداي يگانه‏،
[الإخلاص2 ] – اللّهُ الصَّمَدُ
خداي صمد [ثابت ـ متعالي‏]،
[الإخلاص3 ] – لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ
[کسي را] نزاده‏، و زاده نشده است‏،
[الإخلاص4 ] – وَ لَمْ يَکُنْ لَهُ کُفُوًا أَحَدٌ
و هيچ کس او را همتا نيست‏».

[الفلق ] – بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان‏
[الفلق1 ] – قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ
بگو: «پناه مي‏برم به پروردگار سپيده دم‏،
[الفلق2 ] – مِنْ شَرِّ ما خَلَقَ
از شرّ آنچه آفريده‏،
[الفلق3 ] – وَ مِنْ شَرِّ غاسِقٍ إِذا وَقَبَ
و از شرّ تاريکي چون فراگيرد،
[الفلق4 ] – وَ مِنْ شَرِّ النَّفّاثاتِ فِي الْعُقَدِ
و از شرّ دمندگان افسون در گره‏ ها،
[الفلق5 ] – وَ مِنْ شَرِّ حاسِدٍ إِذا حَسَدَ
و از شرّ [هر] حسود، آنگاه که حسد ورزد».

[الناس ] – بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان‏
[الناس1 ] – قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النّاسِ
بگو: «پناه مي‏ برم به پروردگار مردم‏،
[الناس2 ] – مَلِکِ النّاسِ
پادشاه مردم‏،
[الناس3 ] – إِلهِ النّاسِ
معبود مردم‏،
[الناس4 ] – مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ الْخَنّاسِ
از شرّ وسوسه‏ گر نهاني‏؛
[الناس5 ] – الَّذي يُوَسْوِسُ في صُدُورِ النّاسِ
آن کس که در سينه‏ هاي مردم وسوسه مي ‏کند،
[الناس6 ] – مِنَ الْجِنَّةِ وَ النّاسِ
چه از جنّ و [چه از] انس‏».