صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
درجات عباد در پیشگاه خداوند
[البقرة183 ] – يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَيْکُمُ الصِّيامُ کَما کُتِبَ عَلَي الَّذينَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ
اي کساني که ايمان آورده ايد، روزه بر شما مقرر شده است، همان گونه که بر کساني که پيش از شما [بودند] مقرر شده بود، باشد که پرهيزگاري کنيد.
[البقرة184 ] – أَيّامًا مَعْدُوداتٍ فَمَنْ کانَ مِنْکُمْ مَريضًا أَوْ عَلي سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيّامٍ أُخَرَ وَ عَلَي الَّذينَ يُطيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعامُ مِسْکينٍ فَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْرًا فَهُوَ خَيْرٌ لَهُ وَ أَنْ تَصُومُوا خَيْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ
[روزه در] روزهاي معدودي [بر شما مقرر شده است]. [ولي] هر کس از شما بيمار يا در سفر باشد، [به همان شماره] تعدادي از روزهاي ديگر [را روزه بدارد]، و بر کساني که [روزه] طاقت فرساست، کفارهاي است که خوراک دادن به بينوايي است. و هر کس به ميل خود، بيشتر نيکي کند، پس آن براي او بهتر است، و اگر بدانيد، روزه گرفتن براي شما بهتر است.
[البقرة185 ] – شَهْرُ رَمَضانَ الَّذي أُنْزِلَ فيهِ الْقُرْآنُ هُدًي لِلنّاسِ وَ بَيِّناتٍ مِنَ الْهُدي وَ الْفُرْقانِ فَمَنْ شَهِدَ مِنْکُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَ مَنْ کانَ مَريضًا أَوْ عَلي سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيّامٍ أُخَرَ يُريدُ اللّهُ بِکُمُ الْيُسْرَ وَ لا يُريدُ بِکُمُ الْعُسْرَ وَ لِتُکْمِلُوا الْعِدَّةَ وَ لِتُکَبِّرُوا اللّهَ عَلي ما هَداکُمْ وَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ
ماه رمضان [همان ماه] است که در آن، قرآن فرو فرستاده شده است، [کتابي ] که مردم را راهبر، و [متضمّن] دلايل آشکار هدايت، و [ميزان] تشخيص حق از باطل است. پس هر کس از شما اين ماه را درک کند بايد آن را روزه بدارد، و کسي که بيمار يا در سفر است [بايد به شماره آن،] تعدادي از روزهاي ديگر [را روزه بدارد]. خدا براي شما آساني ميخواهد و براي شما دشواري نمي خواهد؛ تا شماره [مقرر] را تکميل کنيد و خدا را به پاس آنکه رهنمونيتان کرده است به بزرگي بستاييد، و باشد که شکرگزاري کنيد.
[البقرة186 ] – وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادي عَنّي فَإِنّي قَريبٌ أُجيبُ دَعْوَةَ الدّاعِ إِذا دَعانِ فَلْيَسْتَجيبُوا لي وَ لْيُؤْمِنُوا بي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ
و هرگاه بندگان من، از تو در باره من بپرسند، [بگو] من نزديکم، و دعاي دعاکننده را ـ به هنگامي که مرا بخواند ـ اجابت ميکنم، پس [آنان] بايد فرمان مرا گردن نهند و به من ايمان آورند، باشد که راه يابند.
[الإسراء1 ] – سُبْحانَ الَّذي أَسْري بِعَبْدِهِ لَيْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَي الْمَسْجِدِ اْلأَقْصَي الَّذي بارَکْنا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آياتِنا إِنَّهُ هُوَ السَّميعُ الْبَصيرُ
منزّه است آن [خدايي] که بندهاش را شبانگاهي از مسجد الحرام به سوي مسجد الاقصي ـ که پيرامون آن را برکت داده ايم ـ سير داد، تا از نشانه هاي خود به او بنمايانيم، که او همان شنواي بيناست.
