صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
بسم الله الرحمن الرحیم
نمی دانم چه رازی در شب نهفته است که در خلوتش، احساسات انسان بسیار لطیف تر، و حس در محضر خدا بودن و ادب در برابر او بسیار عیان می شود.
گویی در تمام حالات اعم از قیاما و قعودا و علی جنوبهم، این فضا را می توان درک کرد و میل به برخاستن و حضور قانتانه داشت.
اصلا انگار دست نوازش پر مهرش در این اوقات جلوه ی بیشتری دارد.
و انسان را شدیدا در معرض خضوع و خشوع قرار می دهد.
و کار به جایی می رسد که دیگر نمی توان آرام و قرار گرفت، باید برخاست و عملا با وضویی به محضرش وارد شد.
و محضریتش را در نمازی به رخ کشید.
می بایست غرق در لذت حضور، به پیشگاهش وارد شد و با تمام وجود فریاد برآورد که “عجلت الیک رب لترضی”! و چه محضر باشکوهی! نمازی در محضر که تو را از اعماق رهایی می بخشد و به آغوش او می رساند.
به تدریج لیل و نهار برایت توفیری ندارد و وجودت مملو از این کلام می شود که: “و لا تکن من الغافلین”.
روزها و شبها را با یادش سپری می کنی و آنقدر اثر می پذیری از این حضور که برای اوست که حتی نفس می کشی، می نشینی، برمی خیزی، و تمام حرکات و سکناتت را تحت تاثیر قرار می دهد و نمی توانی جز او ببینی و جز برای او زندگی کنی! و دیگر انصاف نیست که در بارگاهش، اعمال و رفتاری جز آنچه او می پسندد بروز یابد! و چگونه می توان ادب محضر را رعایت نکرد در برابر کسی که رسم و مرامش جز مهربانی نیست؟!
پروردگارا! در این اوقات نورانی و مبارک ماه رمضان و بحق انوار و لحظاتش، ما را و عزیزان و دوستان مان را پیوسته مشمول بهره مندی از سفره ضیافتت قرار بده و همواره رضایتت را شامل حالمان بگردان و توفیقمان عطا کن تا هرچه سریعتر تا قله ی شب قدر سبقت بگیریم و در سیر نزول الروح به همراه ملائک، ما نیز همراه و بهره مند باشیم و در پیشگاه امام شب قدر، روسفید و سربلند.
.
.
