صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
یک عالم جدید
نگاه میکنم. اینجا چقدر مردم خالصند! این همه موکب برپا کرده‌اند و به رهروان،خدمت می‌کنند. بی غل و غش. بی توقع. انگار با مردم همه جای دنیا فرق می‌کنند. از صمیم قلب، آرزویشان خدمت به اربعینیون است.
از کسی میپرسم: «این مردمان،همیشه اینطور رفتار می‌کنند؟» می‌گوید: «نه! فقط در ایام اربعین.»
بار دیگر به اطرافم نگاه میکنم. افرادی را می‌بینم که دل‌بریده از دنیا، از کشورهای مختلف آمده‌اند و قدم به سوی کربلا برمی‌دارند. با خود می‌گویم: «مگر اینها زندگی ندارند؟ کار ندارند؟ مگر مردم همه دنیا به دنبال کسب مال نیستند؟ اینها چطور زندگی خود را رها کرده‌اند و با اراده‌ای مستحکم سوی کربلا رهسپارند؟»
گوشه ای مینشینم و مینگرم. نگرانی اگر باشد این است که آیا مولایم از من راضی است؟ اینجا حتی با خود کربلا در دیگر ایام سال فرق میکند.
از خود میپرسم: “علت این همه تفاوت چیست؟” به جمعیت نگاه میکنم. روی همه، نگاه همه و چشم امید همه به سوی امام است. اینجا قواعد فرق میکند. اینجا همه به سوی امامند. اینجا همه عالم به سوی امامند. اینجا عالمی جدید است.
السلام علیک یا مولای یا مظلوم یا اباعبدالله الحسین بابی انت و امی یا بن رسول الله
