صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
کشتی شکست خورده طوفان کربلاء در خاک و خون فتاده به میدان کربلاء
گر چشم روزگار بر او فاش میگریست خون می گذشت از سر ایوان کربلاء
از آب هم مضایقه کردند کوفیان خوش داشتند حرمت مهمان کربلاء
بودند دیو و دد همه سیراب و می مکید خاتم ز قحط آب، سلیمان کربلا
روزی که شد به نیزه سر آن بزرگوار خورشید سر برهنه برآمد ز کوهسار
موجی به جنبش آمد و برخاست کوه کوه ابری به بارش آمد و بگریست زارزار
جمعی که پاس محملشان بود جبرئیل گشتند بی عماری و محمل شترسوار
این کشته فتاده به هامون حسین توست وین صید دست و پا زده در خون حسین توست
خاموش محتشم که دل سنگ آب شد مرغ هوا و ماهی دریا کباب شد
مقبل کاشانی:
روایت است که چون تنگ شد بر او میدان فتاده از حرکت ذوالجناح از جولان
نه ذوالجناح دگر تاب استقامت داشت نه سیٌدالشٌهداء بر جدال طاقت داشت
هوا ز باد مخالف چو قیرگون گردید عزیز فاطمه از اسب سرنگون گردید
بلند مرتبه شاهی ز صدر زین افتاد اگر غلط نکنم عرش بر زمین افتاد
