در هر لحظه ولایت می شویم

بسم الله الرحمن الرحیم

خداوند متعال در آیه 256 سوره بقره[1] می فرماید: دو مسیر پیش روی همه انسان ها قرار داده شده است، مسیر «رشد» و مسیر «غَی». و همه باید یکی از این دو مسیر را طی کنند زیرا فقط همین دو مسیر در پیش روی شماست و مسیر سومی وجود ندارد..

مسیر رشد از «ظلمات» شروع شده و تا سر منشاء «نور» خداوندی در اوج آسمانها ادامه دارد[2] و مسیر «غَی» از نور شروع می شود و تا انتهای ظلمات پایین می رود.[3]

برای این دو مسیر «ولی» قرار داده است، کسی که شما را از موقعیت فعلی به موقعیت بالاتر یا موقعیت پست تر سوق می دهد؛ زیرا هر دو مسیر «رشد» و «غی» رفتنی نیست بلکه بردنی است لذا باید با سوق دهنده ای به نام «ولیّ» همراه شوید. بنابراین اگر مسیر «رشد» را انتخاب کنید باید با «ولیّ الهی» همراه شوید و تحت تولّای او در مسیر «رشد» پله به پله از ظلمات خارج شده و بسوی ارتفاعات نور سوق داده شوید. و اگر مسیر «غَی» را انتخاب کنید باید با «ولی طاغوت» همراه شوید و تحت تولّای او در مسیر «غی» پله به پله از نور خارج شده و بسوی درکات ظلمات سوق داده شوید.

نتیجه کلام:

همه انسانها در هر لحظه در یکی از دو مسیر «رشد» یا «غَی» قرار دارند و در یکی از این دو مسیر در حال سلوک با ولی الهی یا ولی طاغوت هستند. لذا اگر ما لحظه به لحظه در حال رشد هستیم و خود را پله به پله در حال بالا رفتن بسوی نور حس می کنیم، باید شاکر باشیم که تحت ولایت الهی یعنی ولایت اهل بیت علیهم السلام قرار داریم و ایشان لحظه به لحظه دارند ما را بسوی درجات نور سوق می دهند و ما را ولایت می کنند. ولی اگر احساس حرکت و ارتقاء و ارتفاء بسوی درجات نور را نداریم باید متوجه باشیم که یا در همراهی با ولایت اهل بیت علیهم السلام متوقف شده ایم و ایشان را همراهی نمی کنیم و یا اینکه خدایی ناکرده در مسیر «غی» هستیم و تحت ولایت طاغوت قرار گرفته ایم و مسیر بسوی ظلمت را داریم طی می کنیم..

[1] – [بقره۲۵۶] ص۴۲ – لا إِکْراهَ فِی الدِّینِ قَدْ تَبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ یُؤْمِنْ بِاللَّهِ فقد استَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقى‏ لاَ انْفِصامَ لَها وَ اللَّهُ سَمیعٌ عَلیمٌ

[2] – [بقره۲۵۷] ص۴۳ – اللَّهُ وَلِیُّ الَّذینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ…

[3] – [بقره۲۵۷] ص۴۳ – …….. وَ الَّذینَ کَفَرُوا أَوْلِیاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُماتِ أُولئِکَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فیها خالِدُونَ