معجزه / الفت باامیرالمؤمنین از عالم ارواح

بسم الله الرحمن الرحیم الحمدلله رب العالمین

معجزات مولاامیرالمؤمنین علی بن ابی طالب صلوات الله علیه

زمانی که محمد بن ابی بکر گروهی از اشراف مصر را به خدمت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام  فرستاد ، عبدالرحمن بن ملجم در میان ایشان بود ، نامه ای که اسامی ایشان در آنجا نوشته شده بود در دست او بود ، چون حضرت نامه را گرفت و نام ها را خواند ، به آن ملعون رسید فرمود که : تویی عبدالرحمن ؟ گفت : بلی .حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام  فرمود : لعنت خدا بر عبدالرحمن باد .آن ملعون گفت : یاامیرالمؤمنین من تو را دوستم می دارم .حضرت فرمود : دروغ می گوئی به خدا سوگند که مرا دوست نمی داری ، پس او سه مرتبه قسم خورد بر دوستی باحضرت ، و حضرت سه مرتبه سوگند یاد کرد که مرا دوست نمی داری .

عبدالرحمن ملعون گفت : یا امیرالمؤمنین  سه مرتبه سوگند یاد کردم که تو را دوست دارم باور نمی کنی .حضرت فرمود : وای بر تو ، حق تعالی ارواح را دو هزار سال پیش از بدن ها خلق کرد ، ایشان در هوا ساکن گردانید ، پس آنها که در عالم ارواح با یکدیگر الفت گرفته اند و یکدیگر را شناخته اند ، در این عالم با یکدیگر موافقت و محبت دارند؛ و آنها که در آن عالم با یکدیگر الفت نداشته اند ، در این عالم با یکدیگر الفت ندارند؛ روح من روح تو را نمی شناسد و در عالم ارواح با تو الفت نداشته است .چون آن ملعون پشت کرد ، حضرت فرمود : اگر کسی خواهد که نظر کند به قاتل من ، نظر کند به این مرد .بعضی از حاضران گفتند : یا امیرالمؤمنین علیه السلام  چرا او را نمی کشی ؟ فرمود : بسیار عجیب است می گویید که من کسی را بکشم که هنوز مرا نکشته است.

اثبات الهداة، ج 5، ص 49

علی آن شیر خدا شاه عرب            الفتی داشته با این دل شب

شب ز اسرار علی آگاه است          دل شب محرم سرّالله است

شب علی دید به نزدیکی دید .       گرچه او نیز به تاریکی دید

شب شنفته ست مناجات علی.      جوشش چشمه عشق ازلی

شاه را دیده به نوشینی خواب .      روی بر سینه دیوار خراب

قلعه بانی که به قصر افلاک.           سر دهد ناله زندانی خاک

اشکباری که چو شمع بیزار .           می فشاند زر و می گرید زار

        دردمندی که چو لب بگشاید در و دیوار به زنهار آید

کلماتی چو در آویزه گوش.               مسجد کوفه هنوزش مدهوش

فجر تا سینه آفاق شکافت .              چشم بیدار علی خفته نیافت

روزه داری که به مهر اسحار.            بشکند نان جوین افطار

ناشناسی که به تاریکی شب .         می برد شام یتیمان عرب

پادشاهی که به شب برقع پوش.       می کشد بار گدایان بر دوش

تا نشد پردگی آن سرّ جلی .            نشد افشا که علی بود و علی

شاهبازی که به بال و پر راز .             می کند در ابدیت پرواز

شهسواری که به برق شمشیر .       در دل شب بشکافد دل شیر

عشق بازی که هم آغوش خطر .        خفت در خوابگه پیغمبر

آن دم صبح قیامت تأثیر .                   حلقه در شد از او دامنگیر

دست در دامن مولا زد در .                 که علی بگذر و از ما مگذر

شال شه وا شد و دامن به گرو .         زینبش دست به دامن که مرو

شال می بست و ندایی مبهم .         که کمربند شهادت محکم

پیشوایی که ز شوق دیدار .               می کند قاتل خود را بیدار

ماه محراب عبودیّت حق .                  سر به محراب عبادت منشق

می زند پس لب او کاسه شیر.           می کند چشم اشارت به اسیر

چه اسیری که همان قاتل اوست .      تو خدایی مگر ای دشمن دوست

در جهانی همه شور و همه شر .        ها علیٌّ بشرٌ کیف بشر

کفن از گریه ی غسّال خجل .             پیرهن از رخ وصّال خجل

شبروان مست ولای تو علی .            جان عالم به فدای تو علی

اللّهم صلّی علی محمّد وآل محمّد وعجّل فرجهم