فرازی از دعای گرانقدر ابوحمزه ثمالی (ره):

فرازی از دعای گرانقدر ابوحمزه ثمالی (ره):

إِلهِی! لاَ تُؤَدِّبْنِی بِعُقُوبَتِکَ، وَ لاَ تَمْکُرْ بِی فی حِیلَتِکَ

مِنْ أَیْنَ لِیَ الْخَیْرُ؟ یَا رَبِّ! وَلاَ یُوجَدُ إِلاَّ مِنْ عِنْدِکَ، وَ مِنْ أَیْنَ لِیَ النَّجَاةُ؟ وَلاَ تُسْتَطَاعُ إِلاَّ بِکَ

لاَ الَّذِی أَحْسَنَ اسْتَغْنَی عَنْ عَوْنِکَ وَ رَحْمَتِکَ، وَلاَ الَّذِی أَسَآءَ وَاجْتَرَأَ عَلَیْکَ وَ لَمْ یُرْضِکَ خَرَجَ عَنْ قُدْرَتِکَ

یَا رَبِّ! یَا رَبِّ! یَا رَبِّ! (حَتَّی یَنْقَطِعَ النَّفَسُ)

بِکَ عَرَفْتُکَ وَ أَنْتَ دَلَلْتَنِی عَلَیْکَ وَ دَعَوْتَنِی إِلَیْکَ، وَ لَوْلاَ أَنْتَ لَمْ أَدْرِ مَا أَنْتَ

اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی أَدْعُوهُ فَیُجِیبُنِی وَ إِنْ کُنْتُ بَطِیآئًا حِینَ یَدْعُونِی

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَسْأَ لُهُ فَیُعْطِینِی وَ إِنْ کُنْتُ بَخِیلاً حِینَ یَسْتَقْرِضُنِی

وَالْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی أُنَادِیهِ کُلَّمَا شِئْتُ لِحَاجَتِی وَ أَخْلُو بِهِ حَیْثُ شِئْتُ لِسِرِّی بِغَیْرِ شَفِیعٍ فَیَقْضِی لِی حَاجَتِی

وَ الْحَمْدُ لِلِّهِ الَّذِی [أَدْعُوهُ وَ ] لاَ أَدْعُو غَیْرَهُ، وَ لَوْ دَعَوْتُ غَیْرَهُ لَمْ یَسْتَجِبْ لِی دُعَآئِی

 

خدایا! مرابه عقوبتت تأدیب مَکُن، و در تدبیرت با من مَکْر مَکُن.

پروردگارا! از کُجا خیر به من رسَد؟ درحالی که جُز نزدِ تو یافت نگردد.

و از کُجا نَجات برایم حاصل شود؟ درحالی که جُز به وسیله تو بر آن دست نتوان یافت.

نه آن کس که نکوئی نمود، از یاری و رحمتِ تو بی نیاز شد، و نه آن کس که بدی کرد و بر تو گستاخی نمود و خُشنودَت نَکَرْد، از [قلمروِ [قُدرَتَت بیرون رفت.

پروردگارا! پروردگارا! پروردگارا! (چندان گفته شود که نَفَس قَطْع گردد).

تو را به تو شناختم و تو مرا به خود راه نمودی و به سویِ خویش فراخواندی، و اگر تو نبودی نمی دانستم که تو چیستی.

سپاس و ستایش آن خدایْ راست که هرچند چون می‌خوانَدَم، کاهل باشم چون می‌خوانَمَش، پاسخم می‌دهد.

و سپاس و ستایش آن خدایْ راست که هرچند چون از من وامْ می‌خواهد، تنگْ چشم هستم چون ازو درخواست می‌کنم، به من عطا می‌نماید.

و سپاس و ستایش آن خدایْ راست که هرگاه بخواهم برایِ حاجتم، او را ندا می‌کنم، و هرجا بخواهم برایِ سِرَّم، با او خلوت می‌کنم، بی هیچ میانجی، و او خواسته‌ام برآوَرَد.

و سپاس و ستایش آن خدایْ راست که می‌خوانَمَش و جُز او را نخوانَم، و اگر جُز او را خوانَم، خوانْدَنَم را استجابَت نکند.